Όσα διαδραματίστηκαν στις 29 Ιουνίου στην πλατεία Συντάγματος και πέριξ αυτής δεν τιμούν την πολιτεία, δεν τιμούν την πόλη μας, και ουσιαστικά δεν τιμούν κανέναν μας. Οι εικόνες είναι γνωστές. Πολίτες που ξηλώνουν την πλατεία Συντάγματος και πετούν μάρμαρα στους αστυνομικούς.
Μάρμαρα τα οποία στη συνέχεια κάποιοι αστυνομικοί πετούν και αυτοί στους πολίτες. Κουκουλοφόροι που επιτίθενται με ρόπαλα, σφεντόνες και μολότοφ. Αστυνομικοί που επιτίθενται και αυτοί κατά δικαίων και αδίκων με άνευ προηγουμένου μπαράζ χημικών, χτυπούν με γκλομπ πεσμένους ανθρώπους και κυνηγούν άλλους μέχρι το Μοναστηράκι. Άλλους πολίτες με λοστούς και καδρόνια να καταστρέφουν καταστήματα -κάποια από αυτά του Δήμου- και περιουσίες συμπολιτών μας.
Ξενοδόχοι να αναγκάζονται να διώχνουν τους επισκέπτες τους που υπέφεραν από την αποπνικτική ατμόσφαιρα και τουρίστες να κοιτάζουν εμβρόντητοι. Όλα αυτά συνέβησαν στο κέντρο της πόλης, στη βιτρίνα της, στην πιο ιστορική της πλατεία. Ουδείς μπορεί να είναι υπερήφανος για αυτές τις εικόνες καταστροφής, για αυτήν την ένταση των συγκρούσεων, για το μίσος, τις επιθέσεις, τους βανδαλισμούς και τις λεηλασίες.
Ουδείς μπορεί να ισχυριστεί με πειστικότητα ότι αυτού του είδους η αντιπαράθεση εξυπηρετεί κάποιον θεμιτό σκοπό. Η βεντέτα αστυνομικών και πολιτών όχι μόνο δεν προάγει τη δημόσια τάξη ή την κοινωνία αλλά κάθε φορά έχει ένα σταθερό θύμα και αυτό είναι η Αθήνα.
Δεν παραβλέπω ούτε θέλω να μειώσω τα πρώτα θύματα αυτής της σύγκρουσης, τους τραυματίες πολίτες και αστυνομικούς, τους ζημιωθέντες επιχειρηματίες, όλους όσους καταταλαιπωρήθηκαν εκείνες τις ώρες. Βλέποντας όμως την εικόνα της επομένης ημέρας δεν μπορεί κανείς παρά να αναρωτηθεί: Τελικά κανείς δεν αγαπά αυτήν την πόλη;
Λίγες ώρες μετά τις ταραχές και αφού τα συνεργεία του Δήμου Αθηναίων είχαν καταβάλει υπεράνθρωπες προσπάθειες από τις 2 παρά τέταρτο τη νύχτα προκειμένου η πόλη να καθαριστεί και να είναι προσπελάσιμη και λειτουργική, απηύθυνα έκκληση προς την Πολιτεία και τους συμπολίτες μας να αναλάβουμε όλοι τις ευθύνες μας για να μην ξαναζήσουμε τα γεγονότα της 29ης Ιουνίου. Την έκκληση αυτή επαναλαμβάνω και σήμερα.
Ως δήμαρχος Αθηναίων ζητώ από την Πολιτεία να αναθεωρήσει η αστυνομία τη χρήση χημικών ουσιών στις διαδηλώσεις και να επιδείξει μεγαλύτερο επαγγελματισμό επικεντρώνοντας την παρέμβασή της στην εκτόνωση προπάντων και όχι στην κλιμάκωση της έντασης, στον έλεγχο και όχι στην επέκταση της βίας. Ζητώ επίσης από τους συμπολίτες μας που ασκούν το συνταγματικά κατοχυρωμένο δικαίωμα της δημόσιας συγκέντρωσης και διαμαρτυρίας, ειρηνικά, ησύχως και αόπλως, όπως επιβάλλει το Σύνταγμα, να σέβονται όσα με αγώνες και θυσίες έχουμε κατακτήσει στο πλαίσιο του δημοκρατικού μας πολιτεύματος καθώς και το δικαίωμα των συμπολιτών τους να μπορούν με ασφάλεια να κινούνται στην πόλη μας είτε για αναψυχή είτε για δουλειά. Ζητώ πάνω από όλα να τεθεί επιτέλους ένα τέρμα στη βία.
Σε ό,τι αφορά τις ζημιές, όπως έχω ήδη πει οι καταστροφές είναι πολύ μεγάλες και ο δήμος με τα μέσα που διαθέτει αδυνατεί να επωμιστεί το κόστος της αποκατάστασής τους. Η Πολιτεία πρέπει και εδώ να αναλάβει την ευθύνη που της αναλογεί. Σε αντίθετη περίπτωση ο Δήμος θα διεκδικήσει δικαστικά να επωμιστούν το κόστος οι υπαίτιοι – ζητώντας να αναγνωριστεί η αστική ευθύνη του Δημοσίου και παρεμβαίνοντας ως πολιτική αγωγή σε ενδεχόμενες δίκες όσων, ένστολων και μη, πρωτοστάτησαν στις βίαιες συγκρούσεις.
Ο Δήμος Αθηναίων έχει χρέος να κάνει ό,τι μπορεί για να προστατέψει την πόλη και τους ανθρώπους της. Και σας βεβαιώ από τη θέση του δημάρχου ότι θα το πράξει.
