Η τέχνη δεν είναι πολυτέλεια σε περιόδους κρίσης αλλά το μέσο για τη διαφορετική προσέγγιση και κατανόηση της πραγματικότητας , δήλωσε ο Γιώργος Καμίνης και εξήρε τις πολύτιμες, όπως τις χαρακτήρισε, συνεργασίες μεταξύ φορέων, που συμβάλλουν στη διαμόρφωση νέων πεδίων δράσης στο χώρο των τεχνών και στην ενίσχυση των δημιουργών.
Κυρίες και κύριοι,
Φίλες και φίλοι,
Με μεγάλη χαρά σάς καλωσορίζω στην τελετή απονομής των Βραβείων Κριτικών Θεάτρου και Μουσικής και των Βραβείων Κάρολος Κουν 2011. Πρόκειται για το αποτέλεσμα μιας πολύχρονης συνεργασίας του Πολιτισμικού Οργανισμού του Δήμου Αθηναίων και της Ένωσης των Ελλήνων Θεατρικών και Μουσικών Κριτικών, ενός από τα παλαιότερα και εγκυρότερα πνευματικά σωματεία της χώρας.
Θεωρώ ότι τέτοιες συνεργασίες, ιδιαίτερα στον χώρο των τεχνών, είναι πολύτιμες. Φέρνουν κοντά διαφορετικούς φορείς, που με διαφορετικούς τρόπους συμμετέχουν στην πνευματική ζωή και συμβάλλουν στην ενίσχυση των δημιουργών, διαμορφώνοντας νέα πεδία δράσης και κάνοντας πιο αποτελεσματικές τις προσπάθειές τους.
Πολύ περισσότερο, δε, όταν αυτή η συνεργασία αφορά την επιβράβευση της πνευματικής και καλλιτεχνικής δημιουργίας. Αποκτά, τότε, και έναν παιδευτικό -θα έλεγα- χαρακτήρα. Συμβάλλει, έστω και κατά τι, στη διαμόρφωση κοινωνικού προτύπου. Διότι έχει μεγάλη σημασία το τι επιλέγουμε να αναδείξουμε απ’ όσα συμβαίνουν γύρω μας, τι θεωρούμε σημαντικό και τι ασήμαντο, τι, τελικά, επαινούμε και επιβραβεύουμε.
Θα έλεγα πως, όλα αυτά, αποκτούν ακόμη μεγαλύτερη αξία σε εποχές όπως η σημερινή. Εποχές κρίσης και μετάβασης, όπου όλες οι σταθερές του παρελθόντος κλονίζονται, όπου όλα τα όρια θολώνουν, όπου η ανασφάλεια καθορίζει το παρόν και η αβεβαιότητα το μέλλον. Σε τέτοιες στιγμές, περισσότερο από ποτέ, έχουμε την ανάγκη του ποιητή για να μας πει «στον αιώνα του τι βλέπει».
Διότι στην εποχή της κρίσης η τέχνη δεν είναι πολυτέλεια, όπως κάποιοι μπορεί να θεωρούν. Το αντίθετο! Τώρα είναι που χρειαζόμαστε και τα δικά της μέσα, για να προσεγγίσουμε και να κατανοήσουμε την πραγματικότητα. Για να εμπλουτίσουμε τον στοχασμό, τα βιώματα και τα συναισθήματά μας. Για να επαναφέρουμε, και με αυτόν τον τρόπο, τη συλλογικότητα και την αλληλεγγύη στη ζωή μας. Για να διαμορφώσουμε την καινούργια μας ταυτότητα στην καινούργια εποχή.
Και από την άποψη αυτή, ναι, είμαι αισιόδοξος. Μέσα στην πόλη μας που δοκιμάζεται, βλέπουμε όλο και εντονότερα τις εκδηλώσεις της συνειδησιακής εγρήγορσης των δημιουργών και τα σημεία μιας, νεανικής ιδίως, καλλιτεχνικής άνθισης. Είναι κάτι που έχουν ήδη επισημάνει και έγκυρες εφημερίδες του εξωτερικού στα πυκνά αφιερώματά τους στην Ελλάδα: Οι New York Times πριν από μερικές εβδομάδες, η γαλλική Monde πιο πρόσφατα.
Με τις σκέψεις αυτές, θέλω και πάλι να συγχαρώ τους δημιουργούς που σήμερα τιμούμε. Και να τους διαβεβαιώσω -να σας διαβεβαιώσω όλους- ότι ο Δήμος Αθηναίων είναι σταθερά προσανατολισμένος στην υποστήριξη και αξιοποίηση των δημιουργικών δυνάμεων της πόλης.
Σας ευχαριστώ.
