Αποσπάσματα από τη συζήτηση στην εκπομπή «Πρωινό» του τηλεοπτικού σταθμού ΑΝΤ1 με τον δημοσιογράφο κ. Γ.Παπαδάκη στην οποία συμμετείχαν ο δήμαρχος Αθηναίων, κ. Γιώργος Καμίνης, η υποψ. βουλευτής Α΄ Αθηνών του ΠΑΣΟΚ κυρία Αθηνά Δρέττα, ο υποψ. βουλευτής Περ. Αττικής της ΝΔ κ. Πάνος Λειβαδάς και ο επικεφαλής της δημοτικής παράταξης ΛΑΙΚΗ ΣΥΣΠΕΙΡΩΣΗ & μέλος της Πολ. Γραμμ. του ΚΚΕ, κ. Νίκος Σοφιανός.
Σημεία από τις αναφορές του δημάρχου Αθηναίων Γ. Καμίνη :
Για το σχέδιο νόμου σχετικά με τις μικρές διαδηλώσεις :
Δε μιλάει το νομοσχέδιο για διαδηλώσεις στα πεζοδρόμια. Αυτό είναι κάτι που το επιβάλλει η απλή λογική και θα έπρεπε να γίνεται και χωρίς να υπάρχει νόμος. Μιλάμε για μικρές διαδηλώσεις, των 50-100 ατόμων που δεν υπάρχει κανένας λόγος να κλείνει η κυκλοφορία, προκειμένου 50 άνθρωποι να πορευθούν στο κέντρο. Αυτό προκύπτει και από την αρχή της αναλογικότητας που επιβάλλει το σύνταγμα. Δηλαδή, ότι όλοι πρέπει αναλογικά να ασκούμε τα δικαιώματα μας.
Δεν υπάρχει καμία ρύθμιση σ’ αυτό το νομοσχέδιο η οποία να μην απορρέει από το Σύνταγμα, γιατί υπάρχει άρθρο στο Σύνταγμα, το άρθρο 11, που προβλέπει νόμο. Το δεύτερο είναι πως ό,τι προτείνεται συμβαδίζει απόλυτα με τα διεθνώς κρατούντα.
Είναι μια στοιχειώδης υποχρέωση και προβλέπεται σε όλες τις πολιτισμένες χώρες, ότι όποιος προτίθεται να οργανώσει μια διαδήλωση, έχει μια υποχρέωση αυτό να το γνωστοποιήσει στις αρμόδιες αρχές. Στη συγκεκριμένη περίπτωση, σύμφωνα με το δικό μας Σύνταγμα, στην αστυνομία. Επομένως, αναλαμβάνει αμέσως μια ευθύνη κάθε διοργανωτής. Από ‘κει και πέρα, έχει και κάποιες ευθύνες οργάνωσης. Εφόσον πιθανολογούνται επεισόδια, να έχει ζητήσει να παρίσταται εισαγγελέας και στο μέτρο του δυνατού να έχει λάβει τα απαραίτητα μέτρα περιφρούρησης. Οι διοργανωτές έχουν την ευθύνη στο βαθμό που μπορεί να τους καταλογιστεί αυτό. Όταν είναι να καταλογιστούν ευθύνες θα το πει η ανεξάρτητη δικαιοσύνη.
Το πνεύμα αυτού του προπλάσματος νομοσχεδίου αποσκοπεί τα επόμενα χρόνια, τους επόμενους μήνες τουλάχιστον που ξέρουμε πόσο θα δοκιμαστεί ο κόσμος και ότι θα βγει στους δρόμους να διαμαρτυρηθεί - και από την πλευρά του καλά θα κάνει -, να μπορεί παράλληλα να λειτουργεί η πόλη. Στις μικρές επιχειρήσεις που έχουν πληγεί, στους ανθρώπους οι οποίοι έχουν απολυθεί, γιατί άρχισε η εμπορική παρακμή του κέντρου, δείτε τους αριθμούς, γιατί, μου λένε, ότι λόγω των διαδηλώσεων χρεοκοπούν οι επιχειρήσεις; Σας πληροφορώ ότι το κέντρο άρχισε να παρακμάζει εμπορικά και να κλείνουν επιχειρήσεις πολύ πριν την οικονομική κρίση. Και αυτό γιατί έχουμε μια πόλη που δεν λειτουργεί με κανόνες. Πρέπει να μάθουμε να λειτουργούμε με κανόνες, δικαιώματα και υποχρεώσεις για όλους. Άρα, και οι διαδηλώσεις δεν είναι απεριόριστο δικαίωμα. Πρέπει να συνυπάρξει και με το δικαίωμα των ανθρώπων να κυκλοφορήσουν. Ουδείς μπορεί να πει, λ.χ., ότι οι Γάλλοι εργαζόμενοι ή οι Ισπανοί δεν διαμαρτύρονται και μάλιστα έντονα. Ωστόσο, και η Μαδρίτη και το Παρίσι λειτουργούν ως πόλεις παράλληλα. Όλοι έχουν δικαιώματα και όχι μόνο οι οργανωμένες ομάδες.
Για την καθυστέρηση ψήφισης του νόμου που προβλέπει το Σύνταγμα :
Το πολιτικό μας σύστημα δεν είχε το σθένος εδώ και 37 χρόνια να ψηφίσει το νόμο που προβλέπει το Σύνταγμα. Νόμο για την κατοχύρωση του δικαιώματος και την παράλληλη άσκηση του με άλλα δικαιώματα.
Για την ανάγκη να λειτουργήσει η πόλη βάσει κανόνων :
Προτείνω να το διαβάσουμε αυτό το πρόπλασμα, γιατί, απ’ ότι καταλαβαίνω, δεν το έχει διαβάσει ουσιαστικά σχεδόν κανείς. Αυτό είναι το πρώτο. Το δεύτερο είναι, και πρέπει να επιμείνουμε, η πόλη να λειτουργήσει με κάποιους κανόνες. Για παράδειγμα, τα Παν/μια, μολονότι καταργήθηκε η διάταξη για το άσυλο, ακόμη είναι άσυλα παρανομίας. Το Σαββατοκύριακο η Νομική Σχολή είναι ανοιχτή, μπαίνουν εκατοντάδες άνθρωποι μέσα και κάνουν ό,τι τους κατέβει στο κεφάλι. Δεν μπορεί να λειτουργήσει η δημοτική αστυνομία όσο η Νομική είναι ορμητήριο ανθρώπων που δέρνουν με μαδέρια…
Για το μεταναστευτικό :
Το μεταναστευτικό είναι μεγαλύτερο πρόβλημα πιθανόν που αντιμετωπίζει η χώρα αυτή τη στιγμή μαζί με την οικονομική κρίση. Το μεταναστευτικό θα το λύσει πρώτα απ’ όλα η Πολιτεία γιατί είναι εθνικό ζήτημα. Έχει υπάρξει τρομακτική καθυστέρηση όλων των τελευταίων ετών. Όταν ήμουν Συνήγορος του Πολίτη τους έλεγα «εξετάστε γρήγορα τις αιτήσεις ασύλου, μην τις αφήνετε να συσσωρεύονται, μην τους συσσωρεύετε τους ανθρώπους στην Π. Ράλλη» και τώρα είναι όλοι με το χαρτάκι και περιμένουν σε δύο-τρία χρόνια να εξεταστεί η αίτηση ασύλου και μέχρι τότε δεν μπορεί να απελαθεί.
Απευθύνω μια έκκληση και στους συναδέλφους μου, τους δημάρχους, και στους περιφερειάρχες αλλά και στους πολίτες όλης της χώρας, αυτό το μεγάλο ζήτημα πρέπει να το επωμιστούμε όλοι από κοινού.
Για την προσπάθεια του δήμου :
Ο δήμος προσπαθεί μέσα και στις δύσκολες συγκυρίες να κάνει τη δουλειά του, να στηρίξει τους ανθρώπους, οκτώ χιλιάδες πια γεύματα τη μέρα δίνει το Δημοτικό Βρεφοκομείο. Δεν ταΐζει μόνο τα παιδιά στους δημοτικούς παιδικούς σταθμούς. Πέντε χιλιάδες στα παιδιά που φιλοξενεί και άλλα στα σχολεία και στις οικογένειές τους. Κι αυτό με πάρα πολύ μεγάλη διακριτικότητα.
Αθηνά Δρέττα : Εγώ θέλω να στηρίξω την πρόταση του δημάρχου, επειδή στο υπουργείο επί δυόμιση χρόνια δεν υπήρχε μέρα που να μην ήταν κατειλημμένο το υπουργείο. Θέλω να στηρίξω την πρόταση του δημάρχου και θέλω να τη στηρίξω με ένταση και να πω το εξής. Διαδηλώσεις και προβλήματα και επεισόδια υπήρχαν και πριν την οικονομική κρίση. Και υπήρχαν σε πάρα πολύ μεγάλη έκταση και πριν την οικονομική κρίση. Προφανώς, όμως, δεν είναι μόνο ένα θέμα νομοσχεδίου, παρά του ότι αυτό που λέει ο δήμαρχος είναι σωστό, έχουμε ένα νόμο από την εποχή της χούντας. Άρα, χρειάζεται και σ’ αυτό το πεδίο ένας εκσυγχρονισμός, ένας θεσμικός εκσυγχρονισμός. Εδώ πρέπει κάθε φορά να υπερασπίζουμε τα δικαιώματα των διαδηλωτών, σ’ αυτό δεν υπάρχει αμφιβολία. Αλλά σ’ αυτή τη χώρα έχουμε φτάσει να υπερασπιζόμαστε το δικαίωμα των κτιρίων να καίγονται. Δηλαδή, κάθε ένας ο οποίος πετάει μια μολότοφ μέσα σε ένα κτίριο και εξαιτίας αυτής της μολότοφ χάνουν πέντε άνθρωποι τη δουλειά τους, εγώ το δικαίωμα αυτού που πετάει τη μολότοφ στο κτίριο, αυτό το δικαίωμα δεν θα το υπερασπιστώ. Κάθε φορά που πάει κάποιος να συλλάβει έναν δολοφόνο της Marfin ή «μπαχαλάκη» ο οποίος ρίχνει μια μολότοφ και καίει ένα κτίριο και καίγονται τρεις άνθρωποι, διάφοροι παράγοντες του δημοσίου βίου υπερασπίζονται το δικαίωμα των εργαζομένων να απεργούν και αντιδρούν. Άρα, λοιπόν, οι εργαζόμενοι να διαδηλώνουν, αλλά τα πολιτικά κόμματα, οι δημόσιοι παράγοντες, όσοι διαμορφώνουν το δημόσιο διάλογο, να απομονώνουν κάθε έναν που προκαλεί αυτά τα επεισόδια και να στηρίζουν και να κάνουν κριτική όταν η επίσημη Πολιτεία δεν κινείται να συλλάβει.
Δεν ισχυρίζομαι ότι το νομοσχέδιο λύνει το πρόβλημα. Λέω απλώς ότι το νομοσχέδιο χρειάζεται να θέσει τη βάση για μια αλλαγή υποδείγματος στη χώρα. Παράλληλα, με το να κάνει το κράτος σωστά τη δουλειά του.
Πάνος Λειβαδάς : Νομίζω ότι πρέπει να είμαστε και λίγο ρεαλιστές. Δεν μπορούμε να εθελοτυφλούμε απέναντι στο γεγονός ότι παραλύει το κέντρο. Δεν μπορούμε να εθελοτυφλούμε απέναντι στο γεγονός ότι μπορούμε να εξισορροπήσουμε το δικαίωμα του πολίτη να διαδηλώνει, είναι ένα συνταγματικώς κατοχυρωμένο δικαίωμα, αλλά συγχρόνως να μπορούν να εργαστούν οι άνθρωποι. Δεν μπορεί να ανησυχούν αυτή τη στιγμή οι οικογένειες αν θα φύγουν τα παιδιά τους μετανάστες και συγχρόνως να μη μπορούν να επιβιώσουν ορισμένες επιχειρήσεις οι οποίες υπάρχουν εκεί πέρα. Δεν μπορώ να δεχτώ ότι δεν μπορούμε να διδαχθούμε από τα παραδείγματα του εξωτερικού που έχουν καταφέρει να ισορροπήσουν αυτά. Αν μέσα στις δεκαετίες, είχαμε την ευχέρεια ή, αν θέλετε, την πολυτέλεια να εθελοτυφλούμε απέναντι σ’ αυτές τις ανισορροπίες, επειδή πραγματικά υπάρχει μια τεράστια κρίση που ταλανίζει όλες τις οικογένειες, πλέον δεν έχουμε αυτήν την πολυτέλεια. Πρέπει να δούμε κατάματα ότι ο κόσμος έχει δικαίωμα να πάει στο κέντρο να εργαστεί, έχει δικαίωμα να πάει στο κέντρο να ψωνίσει, έχουν δικαίωμα και οι οικογένειες αυτών των εμπορικών καταστημάτων να επιβιώσουν.
Το πρόβλημα μου είναι να μην υποχωρούμε στις υπερβολές. Υπάρχουν παραλύσεις στο κέντρο όπου παραλύει το κέντρο για διαδηλώσεις 100 ανθρώπων. Εγώ, λοιπόν, να δεχθώ ότι όταν υπάρχει ένας πληθυσμός που θέλει να διαδηλώσει, εκεί μπορεί να δικαιολογήσω ότι πρέπει να παραλύσει η Αθήνα. Όταν όμως παρατηρώ, το έχουμε παρατηρήσει όλοι, ότι πολλές φορές παραλύει το κέντρο για διαδηλώσεις 100 ανθρώπων, που μπορούν άνετα να διαδηλώσουν στο πεζοδρόμιο ή σε μια λωρίδα, δεν μπορών να δεχθώ ότι…
Νίκος Σοφιανός : Όταν κόσμος αυτοκτονεί, τον προηγούμενο μήνα είχαμε αυτοκτονία εργαζόμενου μέσα στο δήμο, όταν παιδιά υποσιτίζονται, όταν έχουν 3 εκατ. φτωχούς, το να βάζεις στη συζήτηση απαγόρευση διαδηλώσεων, ακόμα και παράβολο μπορεί να ζήταγε ο κ. Καμίνης από τους διαδηλωτές, καταλαβαίνεις ότι στηρίζεις και γίνεσαι προπομπός στον αυταρχισμό και στην καταστολή, σε συνθήκες που ο κόσμος που βγαίνει στους δρόμους δεν φτάνει. Πρέπει να βγει ακόμα πιο πολύ. Γιατί έρχονται ακόμη χειρότερα μέτρα, τα οποία θα φαντάζουν «φθινόπωρο» τη «βαρυχειμωνιά» που μας περιμένει. Σ’ αυτές λοιπόν τις συνθήκες, πρέπει να προτάξει η κάθε πολιτική δύναμη τις δικές της ιεραρχήσεις, τα δικά της ναι και τα δικά της όχι. Εμείς, λοιπόν, σ’ αυτές τις συνθήκες λέμε ότι, όσον αφορά στο δήμο της Αθήνας, η διεκδίκηση απέναντι στο κράτος δεν υπάρχει. Λέει ο κ. δήμαρχος για τα παιδιά που σιτίζονται στα δημοτικά σχολεία. Χθες το Υπ. Παιδείας είπε ότι δεν με ενδιαφέρει η σίτιση των παιδιών, των υποσιτισμένων παιδιών, των παιδιών που οι οικογένειες τους δεν έχουν τη δυνατότητα να τους δώσουν στο ολοήμερο φαγητό, μιλάμε για τέτοιο κυνισμό. Και όταν λέει «δεν με ενδιαφέρει και οι δήμοι «να κόψουν το λαιμό τους»», η λύση δεν είναι «να κόψεις το λαιμό σου», να διεκδικήσεις, να παλέψεις, να αναδείξεις τις ευθύνες τους και να λύσεις το θέμα. Από ‘κει και πέρα, εμείς θεωρούμε ότι αυτοί οι σχεδιασμοί «για να μπουν στο γύψο» οι διαδηλώσεις και το εργατικό λαϊκό κίνημα, δεν πρόκειται να περάσουν. Και η απάντηση πρέπει να δοθεί και σε αυτήν την περίοδο και αμέσως μετά τις εκλογές για αυτά που ετοιμάζονται.
