Παρουσιάζοντας τον περασμένο Απρίλιο την πρότασή μου για τις διαδηλώσεις, μου είχε δοθεί η ευκαιρία να τονίσω ότι είναι λάθος το βάρος να πέφτει στην απαγόρευση ή στον περιορισμό τους και ότι προσοχή πρέπει να δοθεί στην ανάγκη ρύθμισής τους.
Ρύθμιση, δεν είναι μόνο ο αναλογικός περιορισμός των πολύ μικρών συγκεντρώσεων και των πορειών, αλλά και η ανάδειξη του ρόλου και της ευθύνης των διοργανωτών, οι οποίοι σε συνεργασία με τον Δήμο και την Αστυνομία, θα είναι σε θέση να περιφρουρήσουν, στην ουσία, μία διαδήλωση και έτσι να προστατεύσουν και το μήνυμά της. Μιας διαδήλωσης, την έκβαση της οποίας δεν μπορούν – από κάποια στιγμή και μετά – να ελέγξουν. Όταν δηλαδή κάποιοι έχουν επιλέξει να αξιοποιήσουν για μια ακόμη φορά μια λαϊκή κινητοποίηση, για να υπενθυμίσουν τον σκοτεινό ρόλο τους.
Μας δόθηκε η ευκαιρία, τότε, να πούμε και κάτι κατά τη γνώμη μου πιο σημαντικό: ότι, δηλαδή, πρέπει επιτέλους να μάθουμε να διαδηλώνουμε, αγαπώντας την πόλη μας. Τα πολλαπλά χτυπήματα που έχει δεχθεί το κέντρο της Αθήνας είναι τόσα και τέτοιας έκτασης, ώστε να είναι περιττό να πούμε ότι δεν αντέχει άλλες παρόμοιες δοκιμασίες. Σε μία στιγμή που ο δήμος Αθηναίων, οι φορείς της πόλεις και ενεργοί πολίτες, κορυφώνουμε την προσπάθεια για την αναζωογόνηση του κέντρου, με πολύ αισιόδοξα έως τώρα αποτελέσματα.
Η τρέχουσα πολιτική και κοινωνική συγκυρία, είναι η πιο χαρακτηριστική. Χρειάζεται από όλες τις πλευρές να σταλεί το μήνυμα ότι η Αθήνα είναι μια πόλη όπου διαδηλώνουμε τα αιτήματά μας, αλλά και η πόλη όπου την επόμενη μέρα πρέπει να επιστρέψουμε για να δουλέψουμε ή να αναζητήσουμε δουλειά. Και τα δύο έχουν ως αυτονόητη προϋπόθεση, η πόλη να παραμείνει όρθια.
Διαβάστε περισσότερα στον ΑΙΡΕΤΟ: http://www.airetos.gr/default.aspx?pageid=5662
