Αποσπάσματα δηλώσεων δημάρχου Αθηναίων κ. Γιώργου Καμίνη, στη ΝΕΤ και την εκπομπή «Πέμπτη βράδυ Χ2» με τους δημοσιογράφους Γιάννη Πολίτη και Πηνελόπη Γαβρά.
ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΣ: Κύριε Δήμαρχε, την ανασφάλεια και την αβεβαιότητα, αυτό το πολύ βαρύ πολιτικό κλίμα, την εντείνει και την πολλαπλασιάζει. Θέλω το σχόλιο σας και ως πανεπιστημιακός δάσκαλος και ως δήμαρχος στην χειρότερη πόλη της Ελλάδας αυτήν την ώρα, γιατί συσσωρεύτηκαν όλα τα βάσανα των Ελλήνων στο κέντρο της Αθήνας.
Γ.ΚΑΜΙΝΗΣ: Θα μου επιτρέψετε να μη συμφωνήσω με τον χαρακτηρισμό «χειρότερη». Η Αθήνα είναι μια καταπληκτική πόλη, είναι όμως μια πόλη που συμπυκνώνει όλα τα προβλήματα, στην ακραία μορφή τους, που ταλανίζουν σήμερα την κοινωνία μας. Η ανασφάλεια γεννά το φόβο και ο φόβος, όταν έχεις κάπου να προσάψεις το γεγονός ότι βρίσκεσαι σε μια αδύναμη θέση, γεννά την οργή. Εννοώ, για να μπούμε στον πυρήνα του θέματος, ότι ο κόσμος είναι οργισμένος με το πολιτικό σύστημα και αυτή η οργή μπορεί να γεννήσει και τη βία. Και αν μου επιτρέψετε, ένα μικρό σχόλιο για την εμπλοκή στην ψηφοφορία στη Βουλή για την προανακριτική. Ο κόσμος αδυνατεί να κατανοήσει και πάλι, για μια ακόμη φορά, το τι συμβαίνει. Είτε ήταν το ζήτημα με τις κάλπες, είτε το ζήτημα με την καταμέτρηση των ψήφων, στον κόσμο φαίνεται αυτό ως μια «βυζαντινολογία». Ότι χάνουμε για μια ακόμη φορά την ουσία των πραγμάτων. Κι αυτό νομίζω ότι είναι πάρα πολύ επικίνδυνο, γιατί απονομιμοποιεί περαιτέρω το πολιτικό σύστημα, δεν ξεκαθαρίζει το τοπίο, γεννά τις υπόνοιες ότι οι μεν προωθούν τη συγκάλυψη και οι δε απλώς επωφελούνται για να προκαλέσουν κυβερνητική κρίση και νομίζω, και θα μιλήσω απερίφραστα, ότι ωφελούνται οι αντιδημοκρατικές δυνάμεις μέσα στο πολιτικό σύστημα.
ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΣ: Είναι αναμφισβήτητα, κ. Καμίνη, και καλά το λέτε, μια αφορμή, όλο αυτό που παρατηρούμε, και ενισχύει την άποψη που έχει η κοινή γνώμη, ότι για να δημιουργούν τέτοιες εντάσεις και τέτοια ζητήματα, άρα κάτι πάνε να κρύψουν. Δεν πιστεύουν πλέον ότι μπορεί να λάμψει η αλήθεια.
Γ. ΚΑΜΙΝΗΣ: Και επειδή δεν δέχομαι τις θεωρίες της συνομωσίας, στην ακραία τους έκφραση, νομίζω ότι είναι κάτι πιο ανησυχητικό, είναι μια απώλεια της επαφής των ελίτ της χώρας, των πολιτικών, με την πραγματικότητα. Νομίζω ότι αυτό λέει πάρα πολλά πράγματα. Το πιστεύω απόλυτα, γιατί ακριβώς αυτές τις διαμάχες το 95% του ελληνικού λαού δεν τις αντιλαμβάνεται, γιατί ακριβώς αυτό που ζητάει είναι η ουσία. Ζητάει, πρώτον, να επιμεριστούν οι ευθύνες γρήγορα και, κατά δεύτερο λόγο, να επιστρέψουμε –μάλλον να επισκεφθούμε για πρώτη φορά- τα πραγματικά προβλήματα της χώρας. Ο κόσμος δεν έχει δουλειά. Ο κόσμος αγωνιά, πλημμυρισμένος από ανασφάλεια, για την οποία μιλήσατε, και περιμένει από την πολιτική ηγεσία της χώρας να αρθεί στο ύψος των περιστάσεων και να απαντήσει σ’ αυτά τα προβλήματα. Ο κόσμος δεν τα κατανοεί αυτά τα πράγματα και με το δίκιο του δεν τα κατανοεί. Είναι «βυζαντινισμοί», είναι σημεία παρακμής ενός πολιτικού συστήματος. Και εγώ, ειλικρινά σας λέω, είμαι πάρα πολύ ανήσυχος.
ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΣ: Κύριε Καμίνη, αναμφισβήτητα η οικονομική κρίση και όλο αυτό που βιώνουμε στις μέρες μας, έχει προκαλέσει σοκ σε όλους μας. Σ’ αυτό το σοκ έρχεται να προστεθεί ένας τρόμος από τα περιστατικά βίας που κατά καιρούς γίνονται. Μάλιστα, πρόσφατα, ανήμερα των Φώτων, δεχθήκατε επίθεση μαζί με την οικογένειά σας, έχετε πέσει θύμα αυτής της «τυφλής» βίας. Που το αποδίδεται όλο αυτό;
Γ. ΚΑΜΙΝΗΣ: Πέρα από το προσωπικό περιστατικό βίας, το οποίο εγώ το διαγράφω πλέον, το ξεχνάω, η βία διαθέτει μεγάλο «ρεπερτόριο» και έχει πάρα πολλές αιτίες. Μίλησα για την οργή. Υπάρχει οργή. Εάν η βία είναι κατευθυνόμενη σε κάποιες περιπτώσεις ή όχι, είναι μια άλλη ιστορία. Αλλά αυτό που πρέπει να δούμε πάρα πολύ καθαρά είναι, πρώτον, ότι η βία, απ’ όπου κι αν προέρχεται, είναι αντιδημοκρατική. Γιατί στη δημοκρατία ή πείθεις, ή υπακούς στην πλειοψηφία. Άλλος δρόμος δεν υπάρχει. Αυτοί που μετέρχονται βία, αυτό που μας λένε είναι, «όταν δεν σε πείθω, δεν υπακούω». Λοιπόν, η βία είναι αντιδημοκρατικό φαινόμενο απ’ όπου κι αν προέρχεται. Κι αυτό πρέπει να το κλείσουμε. Από ‘κει και πέρα, όπως σας είπα, το πολιτικό σύστημα να αρθεί στο ύψος των περιστάσεων και θα πρέπει να πείσουμε τον κόσμο ότι, όσο οδυνηρό κι αν είναι το μονοπάτι που ακολουθούμε -και δεν πρέπει να καλλιεργούμε ψευδαισθήσεις στον κόσμο, απ’ τον κόσμο πρέπει να ζητήσουμε εμπιστοσύνη και ψυχική δύναμη και αντοχές-, ότι η βία δεν λύνει κανένα πρόβλημα. Η δημοκρατία έχει αυτό το διάλογο. Ζωηρό διάλογο, διάλογο ακόμα και οξύ.
ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΣ: Πιστεύετε ότι επανεμφανίστηκε η τρομοκρατία στην πιο άγρια μορφή της; Είχαμε 17 διαφορετικές επιθέσεις, από ένα γκαζάκι μέχρι όμως επίθεση στο γραφείο του πρωθυπουργού και το πέτυχαν κιόλας. Αυτή, κατά τη γνώμη σας, είναι όλοι μια ομάδα με μεγάλες επιχειρησιακές δυνατότητες ή είναι κάτι παιδιά που βάζουμε γκαζάκια και μια νέα ομάδα τρομοκρατών που μπορεί να χτυπήσει, όπως απέδειξε, ο,τι ώρα θέλει, όπου θέλει, και με αποτέλεσμα.
Γ. ΚΑΜΙΝΗΣ: Δεν θα σταθώ στο αστυνομικό σκέλος, το οποίο αγνοώ. Διανύουμε όμως μια δύσκολη περίοδο. Πιστεύω ότι αυτό που πρέπει να προφυλάξουμε, είναι την απονομιμοποίηση του πολιτικού συστήματος, υπό τον κίνδυνο να ζήσουμε και συγκρούσεις ακραίων δυνάμεων, το οποίο και νομίζω ότι είναι αυτό το οποίο πρέπει πάση θυσία να αποφύγουμε. Πρέπει να σταθούμε ακριβώς στις αξίες της δημοκρατίας και του διαλόγου. Έχουμε μια παράδοση βίας στη χώρα. Θέλω να πω, όταν θέλουμε να δούμε τα φαινόμενα κατά πρόσωπο, πρέπει να το λέμε. Είμαστε η τελευταία χώρα στην Ευρώπη που έζησε εμφύλιο πόλεμο. Ο γιουγκοσλαβικός δεν ήταν εμφύλιος, ήταν πόλεμος μεταξύ διαφορετικών εθνοτήτων. Μετά την εισβολή της αστυνομίας στη Βίλλα Αμαλίας, με επισκέφθηκε κάποιος απ’ αυτούς οι οποίοι ήταν εκεί στη Βίλλα. Ένας καθ’ όλα αξιοπρεπής άνθρωπος και πάρα πολύ ειρηνικός ο ίδιος στις απόψεις του, μάλλον στη συμπεριφορά του. Στις απόψεις του, όμως, δεν αποκλείει τη βία ως μέσο επίλυσης πολιτικών διαφορών. Κι αυτό μου είπε μια φράση, που μου έμεινε: «εμένα του θείου μου, του αδελφού του παππού μου, του έκοψαν στον εμφύλιο τα χέρια». Πρέπει να το ξέρουμε, ότι ακόμα είναι νωπές στη συλλογική μνήμη αγριότητες του εμφυλίου πολέμου. Επομένως πρέπει να ξέρουμε ότι η βία είναι βαθιά ριζωμένη στα πολιτικά μας ήθη και θα πρέπει όλες οι πολιτικές δυνάμεις να κάνουν ό,τι μπορούν για να κρατάνε το δημοκρατικό διάλογο σ’ ένα ψύχραιμο επίπεδο. Επίσης, να πούμε ότι υπάρχει μια μορφή βίας που δεν τη θίξαμε σήμερα στην εκπομπή. Είναι τα ρατσιστικά περιστατικά που έχουμε ζήσει. Ένα πρώτο θετικό δείγμα, τουλάχιστον, η δολοφονία του 27χρονου Πακιστανού πάει να διαλευκανθεί. Τα είχαμε ζήσει και την προηγούμενη άνοιξη τα πρώτα περιστατικά. Αυτός ο κύκλος της βίας ουσιαστικά έχει ανοίξει από κάποιες γειτονιές της Αθήνας, όπου το δημοκρατικό κράτος δικαίου απουσίαζε και εννοώ σε όλες του τις εκφάνσεις. Είτε αυτό αφορά την προστασία του πολίτη από την εγκληματικότητα, είτε το κοινωνικό κράτος. Εκεί που λείπει η δημοκρατικά συντεταγμένη Πολιτεία, αυτό το κενό μπορεί να έλθουν να το πληρώσουν οι δυνάμεις της βίας και αυτό πρέπει να το σταματήσουμε»
(Καλεσμένοι στο στούντιο ήταν ο δήμαρχος Αθηναίων Γιώργος Καμίνης, ο πρύτανης του ΕΚΠΑ Θεοδόσης Πελεγρίνης, η καθηγήτρια Ψυχολογίας στο Πάντειο Πανεπιστήμιο Φωτεινή Τσαλίκογλου και ο δημοσιογράφος Γιώργος Κύρτσος).
