Συνέντευξη δημάρχου Αθηναίων κ. Γιώργου Καμίνη, στο περιοδικό δρόμου ΣΧΕΔΙΑ και τη δημοσιογράφο Μαρία Ψαρά.
Είσαστε ήδη δύο χρόνια Δήμαρχος Αθηναίων. Έχετε δει την Αθήνα να αλλάζει προς το καλύτερο; Τι σας λένε οι δημότες σας;
Ξέρετε, η μάχη για την πόλη είναι καθημερινή και κρίνεται σε πολλά επίπεδα. Εκεί που θεωρείς ότι τα πήγες καλά και αρχίζεις να λαμβάνεις τα πρώτα επαινετικά σχόλια, έρχεται μία άλλη επισήμανση ή παράπονο από κατοίκους, και πάλι από την αρχή. Η Αθήνα είναι μία τεράστια πόλη. Αλλά αν δει κανείς τη μεγάλη, τη συνολική εικόνα, πιστεύω ότι και εμείς καθημερινά ανεβάζουμε ταχύτητες, και η κατάσταση πηγαίνει προς το καλύτερο.
Αλήθεια, ο Δήμαρχος Αθηναίων διαμένει στην Αθήνα; Ποια είναι τα δικά του παράπονα για την πόλη;
Ο δήμαρχος είθισται να δέχεται και όχι να κάνει παράπονα. Άλλωστε το να παραπονιέμαι, δεν είναι κάτι που με διακρίνει. Θα σας πω όμως κάτι. Δεν γίνεται ο δημότης αυτής της πόλης, εμού συμπεριλαμβανομένου, να μη διαμαρτύρεται για τις ευκαιρίες που έχει χάσει η Αθήνα. Για έργα βιτρίνας και όχι υποδομών, δημοσίων σχέσεων και όχι ουσίας, για στρατηγικές προσωπικές και όχι για στρατηγικό σχέδιο. Δεν εξαιρώ όμως ούτε την ευθύνη καθενός από εμάς να αποδεικνύουμε καθημερινά ότι αγαπάμε και σεβόμαστε αυτή την πόλη, χωρίς να τα περιμένουμε όλα από τους άλλους.
Αρκετοί πολιτικοί δηλώνουν πως δεν μπορούν πλέον να κυκλοφορήσουν στους δρόμους.Συμμερίζεστε αυτήν την άποψη; Φοβηθήκατε μετά τον προπηλακισμό σας στην Τεχνόπολη;
Αυτό έλειπε, να φοβηθώ. Συνέχισα και συνεχίζω να κυκλοφορώ στην πόλη μου, με τους συνεργάτες,τους φίλους και την οικογένειά μου. Δεν πρέπει να κυριαρχήσει ο φόβος, διότι έτσι βγαίνουν νικητές, όσοι σκόπιμα τον καλλιεργούν.
Σε πρόσφατη συνέντευξή σας (Εφημερίδα των Συντακτών, 6 Απριλίου) εκφράσατε την αντίθεσή σας με τις επιχειρήσεις «σκούπα». Δύο μόλις μέρες πριν, ωστόσο, γράφτηκε στον Τύπο ότι ετοιμάζετε νέα επιχείρηση «σκούπα» για την απομάκρυνση 2.000 άστεγων από το κέντρο.
Ο σεβασμός στην προσωπικότητα και την αξιοπρέπεια του κάθε ανθρώπου, αποτελεί για εμένα στάση ζωής. Πολλά γράφονται και ακούγονται αλλά όλα κρίνονται από το αποτέλεσμα. Οι άστεγοι της πόλης, είναι μία από τις βασικές μας προτεραιότητες. Έχουμε σχεδόν διπλασιάσει τους φιλοξενούμενους στους δημοτικούς ξενώνες. Και μάλιστα, σε συνθήκες διαβίωσης, πραγματικά ανθρώπινες. Οι ομάδες δρόμου του Κέντρου Υποδοχής και Αλληλεγγύης του δήμου Αθηναίων, είναι σε συνεχή επαφή μαζί τους.Φροντίζουμε να καλύπτουμε άμεσα τις επείγουσες ανάγκες τους, και όπως και τον Χειμώνα, έτσι και τώρα εν όψει Καλοκαιριού και καύσωνα, σχεδιάζουμε μέτρα για την προστασία τους. Και δεν εφησυχάζουμε, αναζητώντας ακόμη πιο ευρείες πολιτικές ένταξής τους σε ασφαλείς χώρους.
Τι συναισθήματα σας γεννιούνται όταν συναντάτε άστεγους στο κέντρο της πόλης;
Δεν θα ήθελα να πω τα τετριμμένα. Θέλω απλώς να βρίσκομαι έμπρακτα, από τη θέση του δημάρχου,κοντά τους. Είναι οι πολίτες αυτής της πόλης, που αυτή τη στιγμή χρειάζονται τη μεγαλύτερη στήριξη. Ποτέ δεν κοιτάξαμε τίνος πραγματική αρμοδιότητα είναι η προστασία των αστέγων. Δουλεύουμε πέραν των αρμοδιοτήτων μας, γιατί όλοι πλέον αναγνωρίζουν ότι ο δήμος της Αθήνας είναι αυτός που τους στηρίζει. Και σε εμάς στρέφεται και όλη η κριτική, αν κάτι δεν πάει καλά.
Με δεδομένο ότι το φαινόμενο λαμβάνει εκρηκτικές διαστάσεις, μήπως προβλέπεται η δημιουργία νέων δομών υποστήριξης του άστεγου πληθυσμού της πόλης;
Οι πολιτικές πρέπει να είναι παράλληλες. Από τη μία πλευρά να αυξάνεται η δυνατότητα προσωρινής στέγασης και από την άλλη να δημιουργούνται οι προϋποθέσεις επιστροφής των συμπολιτών μας, στην εργασία. Στην απασχόληση.
Πρόσφατα,διατυπώσατε την υποστήριξή σας στην απόφαση να προχωρήσει η κατασκευή του μουσουλμανικού τεμένους στην Αθήνα. Αναφέρατε επίσης τη νομιμοποίηση ενός έως δύο λατρευτικών χώρων ανά δημοτικό διαμέρισμα οι οποίοι τώρα λειτουργούν άτυπα.Πόσο εύκολο είναι να γίνει αυτό με την Χρυσή Αυγή να συμμετέχει στο δημοτικό συμβούλιο; Σας ανησυχούν οι αντιδράσεις;
Το δικαίωμα στη θρησκευτική λατρεία, όπως και κάθε θεμελιώδες ανθρώπινο δικαίωμα δεν μπαίνει στη ζυγαριά καμίας πολιτικής σκοπιμότητας και κυρίως ιδιότυπων πολιτικών μορφωμάτων,που ουδεμία σχέση έχουν με τη δημοκρατία και την ελεύθερη έκφραση. Πρέπει να γίνουν δύο πράγματα παράλληλα: κατ’ αρχάς οι μουσουλμάνοι της Αθήνας να αποκτήσουν το δικό τους λατρευτικό χώρο, αλλά παράλληλα να σταματήσει η λειτουργία δεκάδων άτυπων χώρων λατρείας, που δεν πληρούν καμία προϋπόθεση ασφάλειας και ανθρώπινης αξιοπρέπειας. Και δεν θεωρούμε καθόλου παράλογο,κάποιοι χώροι να αδειοδοτηθούν, ένας ή δύο ανά δημοτικό διαμέρισμα, σεβόμενοι και τις ιδιαιτερότητες της κάθε θρησκείας. Γνωρίζετε ότι σήμερα λειτουργούν,χωρίς καμία πιστοποίηση, περισσότεροι από 100 τέτοιοι χώροι στην Αθήνα;
Εδώ και λίγο καιρό έχετε ανοίξει ένα πολύ σοβαρό θέμα: αυτό της δημιουργίας χώρων προένταξης για τους χρήστες ουσιών. Σε χώρες του εξωτερικού (Ολλανδία, Αυστραλία κ.λπ.),οι αίθουσες αυτές λειτουργούν στην ουσία και ως προστατευόμενοι χώροι, όπου οι εξαρτημένοι έχουν πρόσβαση σε καθαρές σύριγγες για να παίρνουν τη δόση τους,ιατρική παρακολούθηση κ.λπ. Υπάρχει κάποιο χρονοδιάγραμμα σε σχέση με τη λειτουργία αυτών των χώρων; Θα λειτουργήσουν με τον τρόπο που λειτουργούν στο Σύδνεϋ (όπως περιγράφεται πιο πάνω) ή πώς;
Φαντάζομαι, κυρία Ψαρά, να συμφωνείτε ότι το πιο εύκολο για μένα θα ήταν, για κάθε τι που δεν γίνεται, να δείχνω την κυβέρνηση ή άλλους φορείς και να λέω «αυτούς ρωτήστε».Δεν είναι έτσι. Έχουμε ήδη διατυπώσει την πρότασή μας και προετοιμάζουμε τη δημιουργία Κέντρου Προένταξης Εξαρτημένων Ατόμων. Εκεί, ο κάθε ασθενής, θα μπορεί να εξυπηρετείται στις βασικές του ανάγκες αλλά και να έρχεται σε επαφή με ειδικούς επιστήμονες και κοινωνικούς λειτουργούς, οι οποίοι θα μπορούν να τους κατευθύνουν σε κάποιο πρόγραμμα απεξάρτησης.
Συνήθως η δημιουργία χώρων τέτοιου τύπου προκαλούν τις αντιδράσεις της τοπικής κοινωνίας,της γειτονιάς. Πώς σκοπεύετε να «κάμψετε» τις όποιες αντιδράσεις;
Αυτά συνήθως τα γιατρεύει ο χρόνος και η ίδια η ζωή. Διότι, αν ένας τέτοιος χώρος δημιουργηθεί με τις προϋποθέσεις ασφάλειας και ιδιωτικότητας που σχεδιάζουμε, κανείς δεν έχει να φοβηθεί τίποτα. Αλλά στη συγκεκριμένη πρωτοβουλία, είναι απαραίτητο η Πολιτεία να δείξει τόλμη και αποφασιστικότητα, οι επιστημονικοί φορείς να θέσουν κατά μέρους, τους μεταξύ τους ανταγωνισμούς και τις κατανοητές διαφοροποιήσεις, και οι κάτοικοι να καταλάβουν ότι το πρόβλημα της εξάρτησης δεν κάνει εξαιρέσεις στις πόρτες που χτυπά.
Στην ουσία, το ζήτημα που τίθεται με την ανωτέρω ερώτηση, είναι αυτό του δημόσιου διαλόγου.Είναι μια από τις κατηγορίες που σας προσάπτουν: Ότι, δηλαδή, δεν «συνομιλείτε»αρκετά με τους δημότες. Αναφέρονται, π.χ., ορισμένοι και στην περίπτωση της πεζοδρόμησης της Πανεπιστημίου. Μια τόσο σημαντική παρέμβαση στην πόλη δεν θα έπρεπε να υποστηριχθεί από έναν εκτενή δημόσιο διάλογο; Δεν θα νοιώθαμε όλοι μας καλύτερα (και εσείς, βεβαίως) για την έκβαση του έργου;
Να ξεχωρίσουμε τα πράγματα: η πλουραλιστική φυσιογνωμία της δημοτικής παράταξης της οποίας ηγούμαι, από φιλελεύθερους και οικολόγους έως στελέχη του ΠΑΣΟΚ και της Δημοκρατικής Αριστεράς, όχι μόνο έχει ως βασική της αρχή, αλλά οι ανάγκες το επιβάλλουν, για κάθε ζήτημα να γίνεται εξαντλητικός διάλογος. Αλλά όχι προσχηματικός. Διάλογος που πρέπει πάντοτε να οδηγεί σε λύσεις και όχι σε κουκούλωμα των μεγάλων ζητημάτων. Έτσι κινούμαι και ως δήμαρχος και ως πολίτης, σε όλη μου την πορεία. Τώρα, στο ζήτημα της Πανεπιστημίου, να ξεκαθαρίσουμε ότι ήταν ένας αρχιτεκτονικός διαγωνισμός του ιδρύματος Ωνάση. Ο δήμος Αθηναίων έχει συγκεκριμένες θέσεις για την πεζοδρόμηση και ο χρόνος είναι μπροστά μας για να διατυπωθούν όλες οι απόψεις, οι επιφυλάξεις ή οι ενστάσεις.
Σε σχετική μελέτη του Δήμου της Μελβούρνης για τις επιπτώσεις πεζοδρόμησης της αντίστοιχης Πανεπιστημίου (έγινε το 1992), τα οφέλη παραμένουν ασαφή. Μάλιστα, ο δήμαρχος είχε δεσμευτεί πριν από δύο χρόνια ότι θα επαναφέρει την κυκλοφορία οχημάτων στη SwanstonStreet (πριν τελικά υπαναχωρήσει). Στη μελέτη υπογραμμίζονταν χαρακτηριστικά ότι «παγκοσμίως οι πεζοδρομήσεις δεν είναι πάντα πετυχημένες».Πιστεύετε ότι η Αθήνα είναι έτοιμη να υποδεχθεί μια τόσο σημαντική αλλαγή στην καρδιά της; Αν μπορείτε με λίγα λόγια, να μας πείτε ποια είναι τα μέτρα εκείνα με τα οποία θα υποστηρίξετε την πεζοδρόμηση;
Κάθε πόλη έχει τις δικές της ιδιαιτερότητες. Η Αθήνα σήμερα,έχει ανάγκη από έργα αναζωογόνησης, που θα αποτελέσουν πόλο έλξης για κάθε πολίτη, και κυρίως για τους νέους ανθρώπους, ώστε να την επισκεφθούν ή να ζήσουν σε αυτή. Συμφωνώ όμως, ότι τα έργα, για να μην προκαλέσουν κοινωνική και εμπορική παράλυση, πρέπει να έχουν χαρακτήρα εξπρές, καθώς και να διατηρηθεί η κίνηση αυτοκινήτων κάθετα στην Πανεπιστημίου με την ταυτόχρονη λειτουργία του τραμ.
Ειδικότερα, η ερημοποίηση είναι ένας από τους μεγαλύτερους που αντιμετωπίζουν οι πεζοδρομήσεις κεντρικών αρτηριών. Πώς προβλέπετε να αποφύγετε ένα τέτοιο φαινόμενο που σε μια πόλη όπως η Αθήνα θα έχει πραγματικά ολέθριες συνέπειες;
Επαναλαμβάνω ότι τα έργα πρέπει να ξεκινήσουν, υπό τον όρο ότι θα υλοποιηθούν σε πολύ σφιχτό χρονοδιάγραμμα. Από την άλλη,αντιλαμβάνομαι τις επιφυλάξεις, ωστόσο οι παλαιότεροι θυμόμαστε και τις αντιδράσεις για την πεζοδρόμηση της Ερμού, που τελικά εξελίχθηκε σε έναν από τους ακριβότερους δρόμους στον κόσμο.
Ο δήμος φέρεται να διεκδίκησε το κτίριο της κατάληψης της Βίλας Αμαλία και γι' αυτό η αστυνομία πραγματοποίησε επιχείρηση εκκένωσής της. Ωστόσο, κι ενώ έχουν παρέλθει τόσοι μήνες από την εκκένωση, δεν έχουμε δει κάποια ενέργεια από το Δήμο για την αξιοποίηση του χώρου. Τι σκοπεύετε να κάνετε, τελικά; Υπάρχει κάποιο χρονοδιάγραμμα;
Μου δίνετε την ευκαιρία να επαναλάβω και να δηλώσω κατηγορηματικά ότι ο δήμος δεν ζήτησε ποτέ την εκκένωση του κτιρίου του παλιού 2ου Γυμνασίου. Ωστόσο, δεν πρόκειται να αποποιηθούμε και ένα περιουσιακό στοιχείο του αθηναίου πολίτη. Οι μελέτες ολοκληρώνονται και η ένταξη του κτιρίου σε κάποιο ευρωπαϊκό πρόγραμμα χρηματοδότησης, είναι μονόδρομος.
Έχετε δεχθεί έντονη κριτική για την υπόθεση με τα θέατρα. Ποιος άφησε τελικά να λειτουργούν τόσοι χώροι χωρίς άδεια και τι μέλλει γενέσθαι τώρα;
Είναι,κυρία Ψαρά, ένα ακόμη ζήτημα, που το πιο εύκολο θα ήταν να μην κάναμε τίποτα, να μην ενοχλούσαμε κανέναν και να ποντάραμε στην καλή μας τύχη, όπως έκαναν οι προκάτοχοί μου. Νομίζω ότι δεν είναι ώρα για πλειοδοσία πολιτιστικής ευαισθησίας. Κυρίως όταν γίνεται στις πλάτες χιλιάδων θεατών,που επισκέπτονται τέτοιους χώρους. Η θεατρική παραγωγή αποτελεί πλούτο για αυτή την πόλη και προέρχεται από τις πιο δημιουργικές δυνάμεις της. Νομίζω βρισκόμαστε σε ένα καλό σημείο. Σε λίγες εβδομάδες θα παρουσιάσουμε την πρόταση της Ομάδας Εργασίας που συστήσαμε για το νέο νομοθετικό πλαίσιο που θα ισχύσει από τον Σεπτέμβριο. Παράλληλα, τα 33 θέατρα που λειτουργούσαν χωρίς άδεια, θα κληθούν να προχωρήσουν σε άμεσες παρεμβάσεις για την ασφάλεια των θεατών, όπως είναι οι έξοδοι κινδύνου και η πυρασφάλεια. Όπου αυτό δεν συμβεί,ή δεν καταστεί δυνατόν να συμβεί, δυστυχώς αυτοί οι χώροι δεν θα ξανανοίξουν.
Ως δήμαρχος, τι είναι αυτό που δεν έχετε καταφέρει να κάνετε ακόμη και στενοχωριέστε γι' αυτό;
Δεν στενοχωριέμαι που δεν το πράττω αλλά αναγνωρίζω ότι μερικές φορές θα ήταν αποτελεσματικό να παραμερίζω το νόμο,προκειμένου να παρακάμψω τις γραφειοκρατικές
Για ποια αλλαγή ή πολιτική σας πράξη νοιώθετε πραγματικά υπερήφανος; Πιο περήφανος από όλες τις άλλες ίσως.
Θα το πω όσο πιο συνοπτικά μπορώ: Στην πιο δύσκολη οικονομική καμπή για τη χώρα, στην πιο σκληρή κοινωνική περίοδο για την Αθήνα, στην πιο δυσχερή οικονομική συγκυρία για το δήμο, αναπτύσσουμε στην Αθήνα το πιο ισχυρό δίκτυο κοινωνικής προστασίας, στηρίζοντας 5.000οικογένειες στον Κόμβο Αλληλοβοήθειας, παρέχοντας 1200γεύματα σε άστεγους και 1.000 γεύματα καθημερινά σε σχολεία, ενώ 300οικογένειες εξυπηρετούνται από το Κοινωνικό Παντοπωλείο και το Κοινωνικό Φαρμακείο. Βελτιώνοντας παράλληλα την κατάσταση στην καθαριότητα και το πράσινο, προσφέροντας πολιτιστική παραγωγή υψηλών προδιαγραφών και αξιοποιώντας κάθε πηγή ευρωπαϊκής χρηματοδότησης για αναπτυξιακά έργα.
Ποια είναι η πιο δυσάρεστη πλευρά του να είσαι δήμαρχος της πόλης; Η πιο ευχάριστη;
Είναι δυσάρεστο να νιώθεις ότι δεν είσαι στην καρδιά της πόλης, ανάμεσα στους ανθρώπους της, όσο πολύ θα ήθελες. Και είναι σίγουρα ευχάριστο, να ακούς ανθρώπους έτοιμους να συμπαραταχθούν στη μάχη ώστε να κρατηθεί η πόλη όρθια στην πιο δυσμενή οικονομική συγκυρία.
Δυστυχώς οι περισσότεροι εξ ημών κατά τις βραδινές ώρες αποφεύγουμε να περπατάμε σε κάποια κομμάτια της πόλης. Εσείς πιο κομμάτι θα αποφεύγατε;
Αν και δεν έχω την ίδια απαίτηση από κανέναν, εγώ δεν αποφεύγω να περπατήσω σε κανέναν δρόμο της Αθήνας. Άλλωστε κάθε μεγάλη πόλη στον κόσμο έχει τους δικούς της «δύσκολους»δρόμους και εκτιμώ ότι αυτή την απάντηση δεν θα την παίρνατε από όλους τους ομολόγους μου.
Πολλοί από τους πωλητές του περιοδικού δρόμου «σχεδία» είναι ενταγμένοι ή χρησιμοποιούν τις υποστηρικτικές δομές του δήμου (συσσίτιο, κοινωνικό παντοπωλείο, ξενοδοχείοLIDO κ.ά). Εχει τύχει να συνομιλήσετε να συναντήσετε κάποιον από αυτούς; Τι σας λένε για τη νέα τους δουλειά;
Εγώ δεν έχει τύχει να συναντήσω ακόμη κάποιον αλλά οι συνεργάτες μου στο Κέντρο Υποδοχής και Αλληλεγγύης του δήμου Αθηναίων και της Κοινωνικής Υπηρεσίας,μου έχουν μεταφέρει ότι η «Σχεδία» αποτελεί κάτι σαν κρυφό τους καμάρι, αν και βρίσκεται μόλις στο τρίτο του τεύχος.
Αγοράσατε το περιοδικό; Απόδειξη πήρατε; Πώς σας φάνηκε;
Πολύ ενδιαφέρουσα η ύλη του και παρά την εθελοντική δουλειά, πολύ επαγγελματικό το αποτέλεσμα. Παρακαλώ αυτό να μην το εκλάβετε ως φιλοφρόνηση. Απόδειξη παίρνω πάντοτε.
Στις αρχές Φεβρουαρίου, οι συνάδελφοί σας της Μελβούρνης κ. Ρόμπερτ Ντόϊλ και της Αδελαϊδας Στίβεν Γιάργουντ, φόρεσαν το γιλέκο του πωλητή του αυστραλιανού περιοδικού δρόμου «The Big Issue» και βγήκαν στους δρόμους της πόλης για να το πουλήσουν. Έγιναν πωλητές για μια ώρα, δείχνοντας εμπράκτως την υποστήριξή τους, στο πλαίσιο μιας καμπάνιας ευαισθητοποίησης της τοπικής κοινωνίας. Θα βγαίνατε στους δρόμους της Αθήνας να πουλήσετε μαζί με έναν από τους πωλητές τη«Σχεδία»;
Όπως είδατε, το γιλέκο ήδη το φόρεσα. Το πρώτο βήμα έγινε…
