Σημεία συνέντευξης δημάρχου Αθηναίων κ. Γιώργου Καμίνη στον τηλεοπτικό σταθμό MEGA και στην εκπομπή "ΑΝΑΤΡΟΠΗ" με το Γιάννη Πρετεντέρη.
Για την αποκάλυψη της εγκληματικής δράσης της «Χρυσής Αυγής»
Γ. Καμίνης: Μπορεί να πει κάποιος ότι είναι το τέλος της αρχής ή η αρχή του τέλους. Αλλά αυτή τη στιγμή έχει αρχίσει μια διαδικασία, η οποία πιθανόν θα έπρεπε να είχε αρχίσει πριν από κάποιο καιρό. Αυτό μπορούμε να το συζητήσουμε, δηλαδή την αναζήτηση των ευθυνών μιας εγκληματικής οργάνωσης. Πάντως η δολοφονία του Π. Φύσσα λειτούργησε ως καταλύτης και επιτάχυνε εξελίξεις.
Θα συμφωνήσουμε, πιστεύω, προϊούσης της συζήτησης, ότι εδώ υπάρχουν κάποιες βαθύτερες ρίζες και θα χρειαστεί μια σε βάθος πολιτική αντιμετώπιση αυτού που εκφράζει η Χρυσή Αυγή.
Πρέπει να δούμε ποια είναι τα αίτια που γέννησαν αυτό το φαινόμενο.
Για τους παράγοντες που συντέλεσαν στη «γιγάντωση» των ποσοστών της «Χρυσής Αυγής» στην Αθήνα
Γ. Καμίνης: Στην Αθήνα, επειδή το είδαμε το φαινόμενο αμέσως, από το 2010, βλέπαμε κατ’ αρχάς πράγματα και κατά δεύτερο λόγο, μας έρχονταν πληροφορίες που δεν τις είχαν άλλοι. Στις γειτονιές της Αθήνας, ειδικά στον Αγ. Παντελεήμονα, στην Κυψέλη, ήταν γνωστό, κυκλοφορούσε ως φήμη ότι εκεί υπήρχε μια όσμωση της Χρυσής Αυγής με κοινούς εγκληματίες της νύχτας, μπράβους. αλλά τα στόματα ήταν κλειστά, Η φυσιογνωμία των ανθρώπων, όποιος τους έβλεπε στη Βουλή να κάθονται, η αισθητική που απέπνεαν, ήταν μια αισθητική μπράβων, ανθρώπων της νύχτας. Το ύφος, η χυδαιότητα, και το υβρεολόγιο που χρησιμοποιούσαν κατέλαβαν θέσεις στο Κοινοβούλιο. Και όταν μιλάμε για νεοναζισμό, όποιος το ξέρει, υπήρχε και τότε, οι νεοναζιστές ήταν ένας μικρός πυρήνας. Από ‘κει και πέρα, πολλοί παράγοντες συνέτειναν στο να φουντώσει αυτό το φαινόμενο. Η εγκατάλειψη στις γειτονιές της Αθήνας, που είναι το λίκνο της Χρυσής Αυγής και ο αντικοινοβουλευτισμός.
Είναι ένα φαινόμενο το οποίο είναι πολυπαραγοντικό. Υπήρξε ένας λόγος στη χώρα, εχθρικός απέναντι στη διαφορετικότητα. Το «ανάδελφο έθνος», ο πατριωτισμός, που κάποιοι καπηλεύτηκαν και τον έκαναν εθνικισμό, η ιστορία της Ορθοδοξίας, ο λόγος κατά των Εβραίων, είναι πράγματα, τα οποία επίσης κάπου καλλιεργήθηκαν. Όλα αυτά πρέπει να τα δούμε, πρέπει να τα καταλάβουμε, γιατί είμαστε ευρωπαϊκή χώρα.
Για τη σχέση της αστυνομίας με τη «Χρυσή Αυγή»
Γ. Καμίνης: Εδώ βλέπουμε δύο φαινόμενα. Πάντοτε οι κατασταλτικοί μηχανισμοί του κράτους έχουν μια τάση στο εσωτερικό τους να είναι πιο επιεικείς με λύσεις τύπου Χρυσής Αυγής κ.λ.π. Αλλά τίθεται και ένα σοβαρό ζήτημα για την Αριστερά και τις δημοκρατικές δυνάμεις γενικότερα. Τι στάση και τι πολιτική θα έχουν, ας πούμε, για την αστυνομία. Το «μπάτσοι, γουρούνια, δολοφόνοι», είναι πολιτική της Αριστεράς απέναντι στην αστυνομία; Ή έσπρωξε πάρα πολλούς αστυνομικούς στην «αγκαλιά» της Χρυσής Αυγής; Έχει πολιτική η Αριστερά γι’ αυτά τα πράγματα;
Για τη ρητορική του μίσους
Υπάρχει και η ρητορική του μίσους που τους βάζει όλους όσοι είναι διαφορετικοί, από μια ιδεατή πλειοψηφία και μια ιδεατή ελληνικότητα, στο περιθώριο. Είτε είναι οι ομοφυλόφιλοι, είτε είναι κάποιοι μετανάστες, είτε είναι οι Εβραίοι, αυτό το πράγμα η Χρυσή Αυγή κάπου το βρήκε το «τράβηξε» και το ανέδειξε.
Για την συναίνεση μεταξύ των πολιτικών δυνάμεων και των πολιτών και την κρίση στο πολιτικό σύστημα.
Γ. Καμίνης: Εγώ μέσα από αυτό το πολυπαραγοντικό φαινόμενο που γέννησε τη Χρυσή Αυγή, ξεχωρίζω ένα. Είναι η κρίση του πολιτικού συστήματος. Κρίσιμη στιγμή είναι «οι Αγανακτισμένοι» στο Σύνταγμα. Τότε, η Χρυσή Αυγή, θυμάστε με την «κρεμάλα», επωφελείται κυρίως απ’ αυτήν την ιστορία.
Αυτό ακριβώς μας δείχνει το έδαφος πάνω στο οποίο πρέπει να χτιστεί η συναίνεση. Πρέπει να πάμε σε μια νέα δημοκρατία, με νέους θεσμούς, μέσα από μια συνταγματική αναθεώρηση και να δούμε τι έφταιξε, έφτασε το πολιτικό σύστημα να απαξιωθεί έως αυτό το σημείο. Να δούμε πως θα προχωρήσουμε. Εκεί θα χτιστεί η συναίνεση, πάνω στους θεσμούς.
Το θέμα της βίας, πράγματι, είναι ένα κρίσιμο ζήτημα. Έχει βγει και ένα εξαιρετικό βιβλίο του Δημήτρη του Ψυχογιού για τη βία στην πολιτική. Βία υπήρξε και στη μεταπολίτευση αριστερή, υπήρξε όμως και μια παράδοση βίας, είχαμε και μια χούντα και ένα εμφύλιο πόλεμο.
Αυτό πρέπει να είναι ένα νέο ξεκίνημα από δω και πέρα. Η ιστορία αυτή, είναι γεγονός, έφερε μια αλλαγή στην ψυχολογία του κόσμου. Εγώ το βλέπω στον κόσμο. Στο δήμο της Αθήνας καταδικάσαμε, ήδη από τον Ιούνιο του 2012, τον πρώτο ξυλοδαρμό Πακιστανού από τη Χρυσή Αυγή, ήταν τότε και η κόρη του Μιχαλολιάκου. Τότε ήμασταν μόνοι μας. Τώρα πρέπει να χτιστεί η συναίνεση πάνω στους κανόνες της Δημοκρατίας. Και η Δημοκρατία αποκλείει τη βία.
