Συνέντευξη δημάρχου Αθηναίων κ. Γιώργου Καμίνη στο site andro.gr και τη δημοσιογράφο Αριάδνη Λουκάκου.
Πώς είναι αυτή η προεκλογική περίοδος για σας σε σχέση με την προηγούμενη;
Είναι διαφορετική γιατί είμαι διαφορετικός εγώ. Είμαι πιο έμπειρος, και μιλώ πλέον από τη θέση του δημάρχου. Υποψήφιου μεν, αλλά δημάρχου. Ενώ τότε ήμουν διεκδικητής. Άρα μιλάω γνωρίζοντας πολύ καλύτερα και την πραγματικότητα του Δήμου και την Αθήνα. Και είμαστε κάπως πιο οργανωμένοι απ’ ό,τι ήμασταν, δεν είμαστε πια αυτό το ασκέρι των γενναίων του Μπρανκαλεόνε, όπως στις προηγούμενες εκλογές.
Μιλάτε σε πρώτο πληθυντικό. Έχετε κάποια ομάδα, κάποιους στενούς συνεργάτες τους οποίους έχετε από καιρό; Με ποια κριτήρια έγινε η επιλογή τους;
Η πολιτική είναι ένα συλλογικό εγχείρημα. Οπότε είναι πάρα πολύ βασικό το ποιους συνεργάτες επιλέγεις. Εγώ σ’ αυτό ήμουν πάντοτε πάρα πολύ προσεκτικός. Μπορώ να ιεραρχήσω τα κριτήρια για την επιλογή των συνεργατών μου ως εξής: εντιμότητα, συνεργασιμότητα, ευφυία και τις δεξιότητες τελευταίες. Γιατί τις δεξιότητες ο ευφυής τις αποκτά. Μετά, τι να τον κάνω κάποιον άμα είναι ευφυής αλλά δεν είναι συνεργάσιμος ή έντιμος; Ξέρετε, εγώ δεν ήμουν πολιτικός. Τους φίλους μου είχα, που με βοήθησαν στην προεκλογική μου εκστρατεία. Ύστερα επέστρεψαν στις δουλειές τους.
Λέτε ότι δεν ήσασταν πολιτικός. Συνεχίζετε να λέτε το ίδιο μετά από τέσσερα χρόνια;
Όχι δεν το λέω, γιατί θα ήταν ψέμα. Άπαξ και είσαι δήμαρχος, λειτουργείς και ως πολιτικό πρόσωπο. Άλλο το ότι δεν θέλω να λειτουργώ με τον παραδοσιακό τρόπο. Και πρέπει, με την έννοια του πολιτικού, να κομίσουμε νέα πράγματα στη χώρα.
Πού τοποθετείστε μέσα σ’ αυτό το φάσμα της αριστεράς και της δεξιάς;
Θεωρώ ότι οι έννοιες αυτές έχουν συσκοτιστεί πάρα πολύ, κυρίως ιστορικά. Έχω δει πολλούς «αριστερούς» που είναι άκρως συντηρητικοί και αντίστροφα υπάρχουν «δεξιοί» που είναι πολύ ανοιχτά μυαλά. Αυτό που μπορώ εγώ να πω, είναι ότι είμαι φιλελεύθερος, αλλά με έντονη μέριμνα στα θέματα κοινωνικής προστασίας.
Σε σχέση με την εποχή που αναλάβατε τη δημαρχία μέχρι σήμερα πόσο έχει αλλάξει η Αθήνα;
Εμείς αναλάβαμε το Γενάρη του 2011. Η χώρα είχε μπει για τα καλά στην κρίση, που έφτασε στο απόγειό της στα τέλη του 2012 και, φυσικά, ακόμα συνεχίζεται. Τώρα μπορεί να αρχίσουμε να βλέπουμε κάποια καινούρια σημάδια.
Είστε αισιόδοξος;
Είμαι από χαρακτήρα αισιόδοξος. Δεν μπορείς να κάνεις πολιτική και να είσαι απαισιόδοξος. Πρέπει να πιστεύεις ότι αυτό που πας να κάνεις, θα γίνει.
Αυτή η αισιοδοξία έχει κάποια βάση;
Πιστεύω ότι, ως χώρα, έχουμε φτάσει στον πάτο του βαρελιού. Φυσικά, αν δεν προχωρήσουν κάποιες βασικές μεταρρυθμίσεις, μπορεί να σερνόμαστε για πάρα πολύ καιρό. Η Αθήνα όμως, αργά αλλά σταθερά, αλλάζει. Στα θέματα λόγου χάρη της ασφάλειας. Η εγκληματικότητα έχει μειωθεί. Εντάξει, η κατάσταση δεν είναι ποτέ ιδανική. Αυτά δεν γίνονται από τη μια μέρα στην άλλη. Το ζήτημα είναι να αρχίσει μια οικονομική ανάκαμψη, ο Δήμος να συνεχίσει να φέρνει ευρωπαϊκούς πόρους στην πόλη, να εφαρμοστεί το στρατηγικό σχέδιο που έχουμε εκπονήσει για αυτήν. Τις οικονομίες που έπρεπε τις κάναμε, τον κόσμο τον στηρίζουμε, αυτή τη στιγμή στηρίζουμε περίπου 20.000 ανθρώπους.
Με ποιον τρόπο τους στηρίζετε;
Κυρίως με αγαθά. Με τα συσσίτια και με τους ξενώνες για τους άστεγους. 1.400 άνθρωποι περνούν καθημερινά από τα συσσίτια του Δήμου. Στη συνέχεια, σιτίζουμε, πολύ διακριτικά, 1.300 παιδιά στα ολοήμερα σχολεία, και φυσικά, όλα τα παιδιά στους παιδικούς σταθμούς –5.500 παιδιά– καθημερινά. Κατά δεύτερο λόγο, στηρίζουμε μέσα από τον Κόμβο Αλληλοβοήθειας 4.000 οικογένειες, που τις έχει πλήξει η ανεργία. Υπάρχει επίσης το κοινωνικό φροντιστήριο, που δεν είναι αμελητέο. Αυτή τη στιγμή προετοιμάζουμε 200 παιδιά, με δωρεάν προσφορά από 100 εθελοντές, για τις εισαγωγικές εξετάσεις.
Με ποια κριτήρια επιλέγονται οι άνθρωποι που δέχονται οποιοδήποτε είδος βοήθειας;
Κατά περίπτωση. Τα συσσίτια είναι ανοιχτά για όλους. Δεν υπάρχει καμία διάκριση. Είναι αδιανόητο να αρνείσαι ένα πιάτο φαΐ στους ανθρώπους. Όποιος κι αν έρθει, όσοι κι αν έρθουν. Και παρέχουμε το χώρο και στην Εκκλησία, που τον χρησιμοποιεί για συσσίτιο.
Έχετε δηλώσει ότι είστε άθεος.
Όχι, αυτό δεν το έχω πει ποτέ. Σκεπτικιστής έχω δηλώσει. Όπως είχα πει και στον Αρχιεπίσκοπο, εγώ σέβομαι βαθύτατα τους ανθρώπους που είναι πιστοί. Αλλά πραγματικοί πιστοί, όχι φαρισαίοι.
Πώς σας φάνηκε ο Αρχιεπίσκοπος; Τι γνώμη έχετε γι’αυτόν;
Ο Αρχιεπίσκοπος μου φάνηκε πάρα πολύ ανθρώπινος, όπως εγώ φαντάζομαι ότι πρέπει να είναι ένας θρησκευτικός ηγέτης. Ένας πνευματικός άνθρωπος, σεμνός, ένας άνθρωπος που μπορεί να μιλήσει και στο μυαλό σου και στην καρδιά σου.
Είστε υπέρ του διαχωρισμού κράτους και εκκλησίας;
Ναι. Είμαι υπέρ. Νομίζω ότι αυτός ο ασφυκτικός εναγκαλισμός έχει κάνει μεγάλο κακό και στην Εκκλησία και στο κράτος.
Πόσο διαδεδομένοι είναι οι πολιτικοί γάμοι; Έχετε τελέσει πολλούς; Και τι πιστεύετε για το γάμο μεταξύ ανθρώπων του ίδιου φύλου;
Έχω τελέσει πολλούς γάμους. Ξέρετε ότι για πρώτη φορά –προφανώς για λόγους οικονομίας– έχουν αρχίσει να είναι περισσότεροι οι πολιτικοί γάμοι από τους θρησκευτικούς; Σε ό,τι αφορά το γάμο μεταξύ ομοφυλόφιλων, εγώ πιστεύω ότι οι άνθρωποι πρέπει να κανονίζουν τα της ζωής τους, και το κράτος να μην παρεμβαίνει. Αν θέλουν να παντρεύονται, να παντρεύονται. Ναι είμαι υπέρ. Πρέπει να βγουν πια οι σκελετοί απ’ τα ντουλάπια. Πρέπει να τελειώνουμε μ’ αυτήν την ιστορία. Πρέπει οι άνθρωποι αυτοί να αισθανθούν ελεύθεροι, να μην τους αναγκάζουμε να κρύβονται, να μην τους πληγώνουμε. Για μένα είναι αδιανόητο να αναγκάζεται κανείς να κρύβει ένα τόσο σημαντικό στοιχείο της ταυτότητάς του. Είναι απαράδεκτο να τραυματίζουμε ψυχικά ένα τόσο μεγάλο κομμάτι του πληθυσμού.
Ας επιστρέψουμε στα του Δήμου: Ποια ήταν τα μεγαλύτερα προβλήματα που αντιμετωπίσατε;
Το μεγαλύτερο πρόβλημα είναι ότι δεν έχω βρει συνομιλητές στις διαδοχικές κυβερνήσεις. Ακόμα δεν έχουμε κατορθώσει να τους πείσουμε να καταργήσουμε όλη αυτή τη γραφειοκρατία. Λόγου χάρη, χρειάζεσαι 100 υπογραφές για να μετακινήσεις έναν υπάλληλο από έναν οργανισμό του Δήμου σε έναν άλλο. Μεγάλη δυσκολία, επίσης, είναι ότι μας κατάργησαν τη δημοτική αστυνομία. Είχαμε κατορθώσει να φέρουμε σε έναν κάποιο λογαριασμό την πόλη. Ειδικά στο θέμα της ελεγχόμενης στάθμευσης. Κι από την μια μέρα στην άλλη σου κόβουν αυτό τον άκρως πολύτιμο εκτελεστικό βραχίονα και σε αφήνουν στην τύχη σου. Αυτή τη στιγμή το θέμα της στάθμευσης στην πόλη είναι άνω κάτω, η ευταξία έχει διαταραχθεί και όλα αυτά έγιναν χωρίς καμία αιτιολογία και χωρίς κανένα σχέδιο. Πρόκειται για τεράστια θεσμική οπισθοδρόμηση σε σχέση με την ενδυνάμωση της τοπικής αυτοδιοίκησης.
Είχατε δεσμευτεί προεκλογικά για κάποια πράγματα, τα οποία δεν έγιναν. Το ένα είναι το ζήτημα των σκουπιδιών. Η Αθήνα είναι ακόμα μια πολύ βρώμικη πόλη. Το άλλο είναι ότι θα δίνατε κίνητρα στους νέους για επιστροφή στο κέντρο...
Ε, πείτε όμως και μερικά πράγματα που είχαμε πει ότι θα κάνουμε και έγιναν...
Θέλετε να μας τα πείτε εσείς;
Είναι αλήθεια ότι η Αθήνα δεν είναι όσο καθαρή θα θέλαμε. Όμως δεν είναι βρώμικη πόλη και μπορώ να σας το αποδείξω. Ακούστε κάτι, είναι και θέμα αγωγής και κουλτούρας. Πλένεις μια πλατεία το πρωί και σε δύο - τρεις ώρες βρωμίζει. Κανένας δήμος δεν θα μπορέσει να κρατήσει μια πόλη καθαρή, όταν δεν έχουν μια συνείδηση ευταξίας και κοσμιότητας οι ίδιοι οι κάτοικοι. Τι έχουμε κάνει όμως στην καθαριότητα: Με ευρωπαϊκούς πόρους, φέραμε και εγκαθιστούμε είκοσι υπόγειους συμπιεστές απορριμμάτων σε όλη την πόλη. Θα βάλουμε επίσης άλλους πενήντα, τετραπλούς, οι οποίοι ανακυκλώνουν αλουμίνιο, γυαλί, χαρτί, πλαστικό. Έτσι, θα αποσύρουμε συνολικά περίπου 1.000 κάδους από την πόλη. Η ανακύκλωση πάει καλύτερα. Ο κόσμος αποκτά σιγά σιγά οικολογική συνείδηση. Επίσης, στο 5ο διαμέρισμα, έχουμε βάλει πιλοτικά καφέ κάδους, όπου οι κάτοικοι πετάνε το βιολογικό τους σκουπίδι, υπολείμματα φαγητών κ.α. τα οποία γίνονται κομπόστ. Έχει τεράστια σημασία αυτή η δουλειά υποδομής. Σε πάρα πολλά σημεία μπορεί ακόμα να υστερούμε. Αλλά μην ξεχνάτε ότι παραλάβαμε 11.500 χιλιάδες υπαλλήλους και σήμερα είμαστε στους 7.000.
Πόσες θέσεις εργασίας έχουν χαθεί και πόσες από τις απολύσεις έγιναν κατόπιν δικής σας πρωτοβουλίας;
Ο Δήμος δεν έχει διώξει κανέναν, παρά μόνο για λόγους πειθαρχικούς. Όσοι έφυγαν ήταν είτε λόγω πρόωρων συνταξιοδοτήσεων, είτε ήταν συμβασιούχοι που έχασαν στα δικαστήρια. Αυτοί - οι τελευταίοι ειδικά - ήταν εργαζόμενοι της πρώτης γραμμής. Τους είχαν τους ανθρώπους αυτούς με το μπλοκάκι και τους έδιωξαν.
Ούτε στον 9,84;
Από τον 9,84 αποχώρησαν σταδιακά περίπου 200 άνθρωποι. Γιατί κόστιζε 17 εκατομμύρια, το οποίο είναι ένα απαράδεκτο ποσό για τον φορολογούμενο. Το έχουμε πάει στα 4,5 εκ. και θα το πάμε ακόμη χαμηλότερα. Για να κρατήσουμε το σταθμό ανοιχτό, έπρεπε να τον εξυγιάνουμε.
Θα ήθελα να επιστρέψω στα κίνητρα που θα δίνατε στους νέους για να γυρίσουν στο κέντρο. Πώς στηρίζει ο Δήμος αυτή τη μερίδα του πληθυσμού που μαστίζεται από την ανεργία;
Ο Δήμος, μέσα από τα ευρωπαϊκά προγράμματα, έχει φέρει 25 εκατομμύρια για την ενίσχυση της καινοτομίας και της επιχειρηματικότητας, που απευθύνονται κυρίως στους νέους. Επίσης, μέσα στον Απρίλιο θα εγκαινιάσουμε στην Τεχνόπολη, ένα hub στο οποίο θα στεγάζονται 300 επιχειρήσεις καινοτομίας. Θα γίνονται διαλέξεις, συναντήσεις, εκπαιδευτικά σεμινάρια. Προσπαθήσαμε να δώσουμε και κίνητρα στους νέους να έρθουν στο κέντρο. Είχαμε αποφασίσει στο Δημοτικό Συμβούλιο ότι θα απαλλάσσονται από δημοτικά τέλη, νεαρά ζευγάρια που έρχονται να μείνουν στην πόλη. Δυστυχώς, δεν πέρασαν αυτά τα πράγματα από την κυβέρνηση. Μας έχουν με τα χέρια δεμένα. Αυτή η γραφειοκρατία, στην οποία δεν μπορείς να αναπτύξεις πρωτοβουλία, σε πνίγει.
Έχετε έρθει σε σύγκρουση και με τη Χρυσή Αυγή και με τον αντιεξουσιαστικό χώρο. Θα ήθελα να μου πείτε κατ’ αρχάς αν συμφωνείτε με τη θεωρία των δύο άκρων, και κατά δεύτερον αν οι επιθέσεις που έχετε δεχτεί σας επηρεάζουν, σας φοβίζουν...
Αν εξαιρέσεις την επίθεση της Χρυσής Αυγής, η μόνη περίπτωση που φοβήθηκα, ήταν όταν δέχτηκα επίθεση από μια ομάδα ατόμων μέσα στην Τεχνόπολη, τα Χριστούγεννα του 2012. Και ο λόγος που φοβήθηκα, ή μάλλον ανησύχησα πολύ, ήταν γιατί ήμουν μαζί με τα παιδιά μου. Μας ακολουθούσαν για 50 μέτρα, βρίζοντάς μας χυδαία. Ευτυχώς κρατήσαμε την ψυχραιμία μας κι εγώ και η γυναίκα μου.
Δεν φοβάστε τους χρυσαυγίτες που παρουσιάζονται ιδιαίτερα απειλητικοί;
Όχι, γιατί αν αρχίσεις να το σκέφτεσαι, δεν θα πας μακριά. Εγώ πάντως δεν μπαίνω σε καμία θεωρία των δύο άκρων. Πρεσβεύω το εξής: Κανένας δεν δικαιούται να σφετερίζεται και να ιδιοποιείται τον δημόσιο χώρο. Είτε είναι μια φασιστική οργάνωση, που χωρίς να ζητήσει άδεια από τον Δήμο αποφασίζει να πάει την Μεγάλη Πέμπτη στην πλατεία Συντάγματος να μοιράζει αρνιά μόνο σε Έλληνες, κάτι το οποίο μας προσβάλλει όλους –ας πάνε να το κάνουν στα γραφεία τους. Είτε είναι κάποιοι οι οποίοι καταλαμβάνουν ένα κτήριο που είναι προορισμένο για σχολείο, για παράδειγμα τη «Βίλλα Αμαλία». Αλλά, στην προκειμένη περίπτωση, δεν προκάλεσα εγώ την έξωσή τους. Άλλο αυτό και άλλο το να έρθει μια ομάδα καλλιτεχνών και να μου πει: «Μας δίνεις π.χ. τη δημοτική αγορά της Κυψέλης, για να κάνουμε διάφορες δραστηριότητες;». Την ευθύνη όμως, χωρίς βέβαια να παρεμβαίνει στις επιλογές τους, θα την έχει ο Δήμος. Θα έχει επίσης ένα λόγο απέναντι σε κάποιους βασικούς κανόνες κοινωνικής συμβίωσης. Δεν θα τη δώσω, ας πούμε, στη Χρυσή Αυγή να κάνει μαθήματα ρατσισμού. Αλλά να είμαστε ανοιχτοί στις ομάδες της πόλης, αυτό ναι. Να διαθέσουμε δημόσιους χώρους στους νέους, ναι. Και φυσικά και με τον αυθορμητισμό τους, και με το κέφι τους, και με το ριζοσπαστισμό τους, και με την αμφισβήτησή τους.
Εσείς ως νέος ήσασταν ριζοσπαστικός; Αμφισβητούσατε το σύστημα; Έχω ακούσει ότι ήσασταν στο Ρήγα.
Για την ακρίβεια δεν ήμουν στο Ρήγα, απλώς έγραφα στο Θούριο. Ποτέ δεν είχα γραφτεί σε καμία οργάνωση. Δεν πιστεύω ότι αν γραφτείς σε κάποιο κόμμα γίνεσαι αυτόματα αμφισβητίας, επαναστάτης. Είχα όμως από μικρός μια πολύ έντονη αίσθηση των δικαιωμάτων. Πίστευα πάντοτε ότι το δικαίωμα είναι μια εξουσία που απονέμει η Πολιτεία στον κάθε πολίτη και ότι, όπως κάθε εξουσία σε μια δημοκρατία, πρέπει να ασκείται με ευθύνη.
Τι θέλατε να γίνετε όταν μεγαλώσετε;
Ήθελα να γίνω εισαγγελέας, γιατί νόμιζα ότι ο εισαγγελέας απονέμει δικαιοσύνη και τιμωρεί τους κακούς, ενώ τα πράγματα δεν είναι καθόλου έτσι. Ευτυχώς που δεν έγινα.
Και γιατί θέλατε να γίνετε δήμαρχος;
Επειδή αισθανόμουν ότι το κεφάλαιο στον Συνήγορο του Πολίτη είχε κλείσει. Είχα εκλεγεί για δεύτερη φορά, είχα κάνει αυτά που έπρεπε να γίνουν και τότε μου ετέθη αυτή η πρόκληση, η οποία αφορούσε την πόλη μου. Θεώρησα ότι είχα να πω και να κάνω πράγματα. Από χαρακτήρα είμαι άνθρωπος που σηκώνω το γάντι.
Ποιον αντίπαλό σας «φοβάστε» περισσότερο στις επερχόμενες εκλογές;
Δεν φοβάμαι κανέναν αλλά τους σέβομαι όλους. Εκτός βεβαίως από εκείνους που δεν σέβονται τη δημοκρατία και τα ανθρώπινα δικαιώματα.
Τι δεν έγινε στο διάστημα της απερχόμενης θητείας σας;
Εγώ πιστεύω ότι λειτουργήσαμε όπως έπρεπε να λειτουργήσει κάποιος σε συνθήκες κρίσης. Πέρασε η εποχή που κόβαμε κορδέλες και βάζαμε γλάστρες και κάγκελα. Όχι ότι δεν χρειάζεται ο εξωραϊσμός, χρειάζεται και πολύ μάλιστα, αλλά προείχαν άλλα πράγματα. Προείχε να κρατήσουμε τον Δήμο όρθιο και λειτουργικό, προείχε να στηρίξουμε τον κόσμο και να φέρουμε ευρωπαϊκούς πόρους. Ρίξαμε τα θεμέλια για την Αθήνα του 2020. Χωρίς υγιή οικονομικά Δήμο και χωρίς ανθρώπους να μπορούν να σταθούν στα πόδια τους και να επιβιώσουν, δεν μπορείς να το κάνεις αυτό.
Ποιος είναι ο επόμενος μεγάλος σας στόχος, για ποιο πράγμα θα θέλατε να σας θυμούνται;
Θέλω να επιστρέψουν στην πόλη αυτοί που έφυγαν. Κι αν δεν επιστρέψουν για να ζήσουν, να έρχονται την Κυριακή το πρωί με τα παιδιά τους και να βρίσκουν τα μαγαζιά ανοιχτά, να υπάρχουν ελεύθεροι χώροι και να μπορούν να κάνουν τις βόλτες τους και να μπορούν να κάνουν το ποδήλατό τους. Να φέρουμε δουλειές στην πόλη. Αυτό θέλω.
