Χαιρετισμός δημάρχου Αθηναίων κ. Γιώργου Καμίνη, στην επέτειο για την απελευθέρωση της Αθήνας.
Ο περσινός χειμώνας : το ταξίδι στην Κόλαση, γράφει - κυρίες και κύριοι – στο Ημερολόγιο του το 1943 για την κατοχική Αθήνα, ο Γιώργος Θεοτοκάς.
Δεν τόλμησα να γράψω ό, τι έβλεπα – συνεχίζει - ήταν κάτι πάρα πολύ βαρύ και οδυνηρό… Εκείνοι που δεν ήταν παρόντες θα έχουν το θάρρος να το ξαναζήσουν, ίσως μάλιστα να νιώσουν, μες σε αυτή τη φρίκη, τη γοητεία των μεγάλων ιστορικών στιγμών. Εμείς το μόνο που ζητούμε είναι να μην τα ξαναδούμε αυτά, να φύγουμε από αυτά.
Πέρασαν περίπου άλλα δύο χρόνια, από αυτήν την καταγραφή του Θεοτοκά, μέχρι την ιστορική μέρα της 12ης Οκτωβρίου του 1944 που η Αθήνα απελευθερώθηκε από τη ναζιστική κατοχή. Τη μέρα που χιλιάδες λαού στις πλατείες και τους δρόμους της Αθήνας πανηγύριζαν για τον τερματισμό του πολέμου, της πείνας, της βίας, των εκτελέσεων, των διώξεων και των ταπεινώσεων. Την ιστορική μέρα που στην Ακρόπολη, υπεστάλη ο αγκυλωτός σταυρός για να υψωθεί λίγο μετά, στον ίδιο ιστό, εδώ στον αρχαίο βράχο, η ελληνική σημαία, κλείνοντας τον τυραννικό κύκλο της γερμανικής κατοχής και της κατάλυσης κάθε κυριαρχίας.
Σήμερα γνωρίζουμε ότι η χαρά, ο ενθουσιασμός και η ανακούφιση για την απελευθέρωση της πρωτεύουσας της χώρας δεν έμελλε να κρατήσει πολύ. Τα δραματικά γεγονότα του Δεκεμβρίου και η εμφύλια σύρραξη που ρήμαξε τον τόπο έριξαν βαριά τη σκιά τους. Με αποτέλεσμα, και σε αντίθεση με τους άλλους λαούς που πολέμησαν εναντίον των φασιστικών δυνάμεων του Άξονα, σχεδόν να προσπερνούμε την ιστορική επέτειο της απελευθέρωσης της Αθήνας. Τη μέρα που σηματοδοτεί τον τερματισμό των εχθροπραξιών του Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου.
Σήμερα όμως, κυρίες και κύριοι, η ιστορική έρευνα μας παρέχει τις γνώσεις και τις πληροφορίες που αναδεικνύουν την κορυφαία και αναμφισβήτητη σημασία της απελευθέρωσης της Αθήνας. Γνωρίζουμε την κόλαση και την τυραννία της ναζιστικής κατοχής, τις άφατες δοκιμασίες και τις οδυνηρές απώλειες. Γνωρίζουμε την μέγιστη σημασία και τον αναγνωρισμένο ρόλο της μαζικής αντίστασης του ελληνικού λαού. Γνωρίζουμε, κι από τα μεταγενέστερα σκληρά μαθήματα και της μεταπολεμικής ιστορίας μας, τί σημαίνει κατάλυση της δημοκρατίας, καταστρατήγηση της ελευθερίας, στυγνή καταπάτηση των δικαιωμάτων του ανθρώπου. Σε τι δρόμους σκοτεινούς και ανελεύθερους μας οδηγεί, σε ποια τροχοπέδη ανάπτυξης, σε ποια παγίδα πολιτικής, οικονομικής και κοινωνικής χρεοκοπίας ή κρίσης μας παρασύρει.
Εβδομήντα χρόνια μετά, νομίζω πως έφτασε ο καιρός να αποδώσουμε στην απελευθέρωση της Αθήνας τη μοναδικότητα, την κορυφαία ιστορική σημασία που της αξίζει.
Το οφείλουμε στο λαό αυτής της χώρας και σε όσους με αυταπάρνηση, χωρίς καμία υστεροβουλία ή σκοπιμότητα, με τόλμη και με ηρωισμό υπερασπίστηκαν το δικαίωμα τους στην ελευθερία και τη δημοκρατία. Στους χιλιάδες ανώνυμους αγωνιστές.
Το οφείλουμε όμως και στους εαυτούς μας σήμερα - στους νέους και τα παιδιά μας, Πρέπει να δούμε επιτέλους κατάματα ορισμένες αλήθειες χωρίς να νιώθουμε υποχρεωμένοι να πάρουμε θέση – όπως μας παροτρύνει και ένας σπουδαίος ιστορικός. Ή και να θέλουμε να πάρουμε θέση, να αναγνωρίζουμε παρόλα αυτά ορισμένες αλήθειες.
Η Αθήνα μας έδωσε τότε- στις 12 Οκτωβρίου του 1944- μια μοναδική ευκαιρία. Ίσως σήμερα, εβδομήντα χρόνια μετά, μαθαίνοντας από τα παθήματα και τις τραγωδίες της ιστορίας, να μπορούμε να την αξιοποιήσουμε με τρόπο αντάξιο της ιστορίας της πόλης και των πολιτών.
Διανύουμε μια εξαιρετικά κρίσιμη φάση, αισιοδοξώντας και ευελπιστώντας ότι θα βγούμε επιτέλους από το σκληρό κύκλο των δοκιμασιών της πρόσφατης οικονομικής και κοινωνικής κρίσης. Κι ενώ πλησιάζουμε με σταθερά βήματα στην ανάκαμψη, βλέπουμε ενίοτε να μας απειλούν γνώριμες παθογένειες. Διχασμοί, πόλωση, διχόνοια, μισαλλοδοξία, λαϊκισμός, εξτρεμισμός. Αμφισβήτηση του δημοκρατικού πολιτεύματος.
Βλέπουμε να μας διαφεύγει για μία ακόμη φορά, ότι η ρήξη με το παλιό, το ενδεχομένως ξοφλημένο και χρεοκοπημένο πρέπει να συμβαδίζει με την πολιτική της σύνθεσης, των συναινέσεων, της δημοκρατικής αποδοχής της άλλης άποψης, των επωφελών για το δημόσιο συμφέρον και το καλό της πόλης και του τόπου συμβιβασμών.
Με τούτο το μήνυμα και αυτή τη δέσμευση τιμούμε σήμερα, την ιστορική μέρα της Απελευθέρωσης της Αθήνας. Θυμόμαστε, μαθαίνουμε και προχωρούμε. Σε ένα καλύτερο μέλλον για την πόλη, τον τόπο και για όλους μας.
Σας ευχαριστώ
