Συνέντευξη του δημάρχου Αθηναίων Γιώργου Καμίνη στην εφημερίδα "ΤΑ ΝΕΑ" Σαββατοκύριακο και τη δημοσιογράφο Βούλα Κεχαγιά.
Γ. Καμίνης «Την ανάγκη για το καινούργιο δεν την καθορίζουν τα πρόσωπα, αλλά η κοινωνική δυναμική»
Κύριε δήμαρχε υποθέτω ότι έχετε ακούσει κι εσείς όλες αυτές τις πληροφορίες που σας θέλουν να ηγείστε μίας νέας παράταξης της Κεντροαριστεράς. Πώς στέκεστε απέναντι σε μία τέτοια πρόκληση;
Ούτε αυτή τη φορά θα σας εκπλήξει η απάντησή μου. Επαναλαμβάνω ότι η ευθύνη που έχω αναλάβει και η κρίσιμη καμπή που περνά η Αθήνα, μου επιβάλλουν να παραμείνω προσηλωμένος στις προτεραιότητες της πόλης: την κοινωνική συνοχή, την ανάπτυξη, το νέο τρόπο που πρέπει να γίνονται τα πράγματα. Έχουμε εργαστεί σκληρά και δεν μπορώ να εγκαταλείψω αυτή τη μάχη και τη μεγάλη προσπάθεια, της οποίας τα αποτελέσματα μόλις τώρα αρχίζουν να διαφαίνονται.
Διανύετε την δεύτερη θητεία σας στο δημαρχιακό αξίωμα και πολλοί αναρωτιούνται πότε θα μεταπηδήσετε στην κεντρική πολιτική σκηνή.
Δεν νομίζω ότι αυτή είναι η αγωνία της κοινωνίας. Οι πολίτες που εμπιστεύθηκαν σε εμένα και τους συνεργάτες μου, για δεύτερη φορά, την ευθύνη της πρωτεύουσας, θέλουν να δουν, όπως και βλέπουν, μια Αθήνα να στέκεται στα πόδια της μέσα στην πιο βαθιά κρίση, με ένα μεγάλο δίχτυ προστασίας απλωμένο για περίπου 25.000 ανθρώπους, με μια νέα νοοτροπία τοπικής διακυβέρνησης και με άνοιγμα στις επιχειρήσεις και τις νέες θέσεις εργασίας. Εγώ δεν αντιμετωπίζω το αξίωμα του δημάρχου ευκαιριακά και ως σκαλοπάτι πολιτικής ανέλιξης. Έχω ακόμη πολλά και κρίσιμα μέτωπα να κλείσω.
Πάντως το καλοκαίρι σας είδαμε να πρωταγωνιστείτε στις πρωτοβουλίες υπέρ του ναι στο δημοψήφισμα..
Για να είμαστε ακριβέστεροι, κυρία Κεχαγιά, πρωτοστατήσαμε, μαζί με τον Γιάννη Μπουτάρη, στην προσπάθεια να μην πραγματοποιηθεί ένα άχρηστο δημοψήφισμα, που επιπλέον θα μας έμπλεκε σε μεγάλες περιπέτειες. Δεν θέλω να επιμείνω σε αυτό το θέμα, αλλά οι εξελίξεις δικαίωσαν πλήρως τις θέσεις μας και για το ότι δεν έπρεπε να διεξαχθεί και για το ότι εν τέλει δεν έπρεπε να διακινδυνεύσουμε την ευρωπαϊκή πορεία της χώρας.
Ποια είναι η άποψή σας για τον χώρο της σοσιαλδημοκρατίας και τις προσπάθειες ανασυγκρότησής του; Χρειάζεται κάτι καινούργιο;
Κατά τη γνώμη μου, χρειάζεται. Ωστόσο την ανάγκη για το καινούργιο και την απόσυρση του παλιού δεν την καθορίζουν κάποια πρόσωπα ή κάποιοι ηγετικοί κύκλοι αλλά η κοινωνική δυναμική. Παρακολουθώ με ενδιαφέρον τον διάλογο, που σημειωτέον δεν είναι μόνο ελληνικός, για έναν νέο προοδευτικό και μεταρρυθμιστικό χώρο. Θεωρώ όμως επιβεβλημένο να προηγηθεί, κάτι που αρκετοί θέτουν σε δεύτερη μοίρα: η προγραμματική συζήτηση.
Πιστεύετε κι εσείς ότι ο χώρος του κέντρου που συμπιέζεται από το νέο δίπολο αριστερά-δεξιά μπορεί να αποδυναμωθεί περαιτέρω αν δεν υπάρξει αφύπνιση;
Κατά τη γνώμη μου, ο μεταπολιτευτικός δικομματισμός έχει κλείσει τον κύκλο του. Διανύουμε μια νέα μεταβατική περίοδο για το κομματικό σύστημα, όπου ο ρόλος των συμμαχικών σχημάτων και η κουλτούρα συνεργασιών σταδιακά εδραιώνονται. Αυτό ισχύει ακόμη και στην περίπτωση αναδιάταξης των δυο βασικών πόλων του κομματικού συστήματος. Υπ’ αυτή την έννοια, ο ενδιάμεσος χώρος διατηρεί το πολιτικό βάρος του και τη σημασία του.
Προσφάτως η επικεφαλής της Δημοκρατικής Συμπαράταξης Φώφη Γεννηματά απηύθυνε πρόσκληση σε όλους τους πολιτικούς φορείς της σοσιαλδημοκρατίας να ενταχθούν σε μία ενιαία παράταξη διατηρώντας την αυτονομία τους. Πώς βρίσκετε αυτήν την ιδέα;
Στο πλαίσιο που σας περιέγραψα, θεωρώ ότι μια τέτοια πρωτοβουλία συνιστά και αυτή ευκαιρία για διάλογο. Δεν πρέπει πάντως η συζήτηση να ετεροκαθορίζεται, υπό την πίεση του πανικού για τα όσα συμβαίνουν σε άλλους πολιτικούς χώρους.
Η συνεργασία σας με την κυβέρνηση ποια είναι; Προσφάτως είχατε συνάντηση με τον κ. Τσίπρα.
Από θέση αρχής είμαι ένας άνθρωπος που επιδιώκει τις συνεργασίες και τις συνθέσεις. Πέρα από αυτό όμως, ένας δήμαρχος, και μάλιστα της Αθήνας, είναι αδύνατον να μην έχει ανοιχτή γραμμή επικοινωνίας με την κυβέρνηση. Κάθε δημοκρατική κυβέρνηση. Αυτό επιβάλλει η κεντρική σημασία και η συμβολική θέση που έχει η Αθήνα. Εδώ η κρίση γίνεται περισσότερο ορατή αλλά και εδώ μπορεί να αναδειχθεί η μέθοδος εξόδου από αυτήν. Υπάρχουν υπουργοί με τους οποίους συνεργαζόμαστε σχεδόν καθημερινά. Οι ευρωπαϊκοί πόροι, η λειτουργία της τοπικής διακυβέρνησης, η ασφάλεια και πάνω απ όλα τώρα πια το προσφυγικό, που τείνει να ανατρέψει εκ βάθρων όλο το φάσμα των προτεραιοτήτων, αποτελούν βασικά πεδία συνεργασίας με την κεντρική διοίκηση. Ο πρωθυπουργός άκουσε με ενδιαφέρον τα προβλήματα της Αθήνας και η συνάντησή μας αυτή εκτιμώ ότι ήταν πολύ παραγωγική.
Ο ΣΥΡΙΖΑ θα μπορούσε κατά την γνώμη σας να ηγηθεί μίας κεντροαριστερής παράταξης;
Με τον ΣΥΡΙΖΑ στα σημερινά του ποσοστά, είναι δεδομένο ότι ένα μεγάλο τμήμα της λεγόμενης κεντροαριστεράς και του πολιτικού κέντρου βρίσκεται εκεί. Το ζήτημα της πολιτικής ηγεμονίας όμως θα κριθεί επί τη βάσει ενός ολοκληρωμένου, προοδευτικού, μεταρρυθμιστικού και ρεαλιστικού σχεδίου, που έχουν ανάγκη η κοινωνία και η χώρα, για την έξοδο από την κρίση.
Η στροφή του Μαξίμου προς τον ρεαλισμό δεν τον φέρνει πιο κοντά στην ευρωπαϊκή αλλά και εσωτερική σοσιαλδημοκρατία;
Ο δήμος της Αθήνας συμπυκνώνει τα σημαντικότερα ζητήματα που αντιμετωπίζει ολόκληρη η χώρα. Και σας πληροφορώ ότι όταν αρχίσεις να έρχεσαι αντιμέτωπος με σοβαρά και μεγάλα ζητήματα, αντιλαμβάνεσαι ότι ελάχιστες φορές έχουν ιδεολογικό χρώμα. Πιστεύω, λοιπόν, ότι από τη στιγμή που η σημερινή κυβέρνηση ήρθε αντιμέτωπη με τα πραγματικά ζητήματα, προσπαθεί να απαλλαγεί από ιδεολογικές αγκυλώσεις και περιχαρακώσεις. Η προσπάθεια όμως αυτή έχει άνισα αποτελέσματα. Εκ των πραγμάτων, για ένα χρονικό διάστημα, θα είναι ανισοβαρής και αντιφατική. Απαιτείται λοιπόν συνέχεια και επιμονή, απέναντι σε έναν κόσμο που τόσο καιρό άκουγε ότι όλα θα ήταν εύκολα και εφικτά, αρκεί να ερχόταν ο ΣΥΡΙΖΑ στα πράγματα.
Ποια είναι η άποψή σας για την πρότασης της κυβέρνησης στο ασφαλιστικό;
Είναι μία πρόταση που έχει πολλά προβλήματα, για πολλές επαγγελματικές κατηγορίες, οι οποίες έχουν σηκώσει ήδη πολύ μεγάλο βάρος της κρίσης. Επαγγελματικές ομάδες που πληρώνουν την κρίση με ανεργία και ραγδαία πτώση των εισοδημάτων. Αλλά έχει αποδειχθεί ότι όσο αποφεύγουμε μια ουσιαστική παρέμβαση στο ασφαλιστικό, τόσο πιο επώδυνη είναι η επόμενη πρόταση που έρχεται. Χαρακτηριστικό παράδειγμα απρονοησίας του πολιτικού συστήματος, είναι η στάση που τήρησε το 2002 στη μεταρρύθμιση Γιαννίτση.
Ως δήμαρχος Αθηναίων βρίσκεστε καθημερινά άμεσα αντιμέτωπος με το προσφυγικό-μεταναστευτικό. Ποια είναι τα προβλήματα;
Η Αθήνα σηκώνει στις πλάτες της μία δυσανάλογα μεγάλη ευθύνη. Όπως και τα νησιά. Πρέπει να διασφαλισθεί η ομαλή λειτουργία της πόλης. Και κάνουμε το παν. Τα πάρκα και οι πλατείες δεν μπορεί να είναι άτυποι καταυλισμοί. Και αυτό εν πολλοίς το πετύχαμε. Το ξέρω ότι σε κάποιες γειτονιές υπάρχουν ακόμη προβλήματα. Όλα τα στοιχεία δείχνουν ότι οι προσφυγικές ροές θα συνεχιστούν για αρκετό ακόμη καιρό και ότι ένα ποσοστό των ανθρώπων αυτών θα παραμείνει στη χώρα μας.
Τι άλλο θα έπρεπε να κάνει η κυβέρνηση για να στηρίξει την Τοπική Αυτοδιοίκηση;
Η κυβέρνηση μπορεί να δώσει κίνητρα στις τοπικές κοινωνίες να υποδεχθούν με ρεαλιστικούς όρους τη νέα πραγματικότητα και οι δήμαρχοι πρέπει να πάψουν να πιστεύουν ότι με ξόρκια το προσφυγικό κύμα, δεν θα φτάσει στην αυλή τους. Ο δήμος Αθηναίων επέκτεινε τη δομή Υποδοχής Προσφύγων του Ελαιώνα από 12 στα 20 στρέμματα, ενώ είμαστε σε συνεννόηση με την Ύπατη Αρμοστεία των Ηνωμένων Εθνών για την παροχή κινήτρων σε ιδιοκτήτες άδειων διαμερισμάτων, για την εγκατάσταση προσφύγων.
Προσφάτως υπογράψατε το πρώτο σύμφωνο συμβίωσης για ομόφυλα ζευγάρια. Πώς ήταν ως εμπειρία;
Πρόκειται για μία πολύ σημαντική εξέλιξη στα ζητήματα των ατομικών δικαιωμάτων και των συνταγματικών ελευθεριών στη χώρα μας. Θεωρώ δε ότι σε συνδυασμό με το πράσινο φως στην αποτέφρωση νεκρών, έχουν γίνει δύο σοβαρά βήματα στο δικαίωμα του κάθε ανθρώπου να αυτοκαθορίζεται. Ζητήματα που έχει λύσει η ζωή, είναι αδύνατον να μην τα λύνει ο νομοθέτης. Για το λόγο αυτό επέλεξα να υπογράψω συμβολικά – αφού κάθε δήμαρχος είναι τυπικά και ληξίαρχος στο δήμο του – την πρώτη ληξιαρχική πράξη του συμφώνου συμβίωσης μεταξύ ομόφυλου ζευγαριού που κατατέθηκε στον δήμο Αθηναίων. Τελικά υπέγραψα όχι μόνο την πρώτη αλλά τις τέσσερις πρώτες.