_0.jpg)
“Με τους ανθρώπους αυτούς που εξευτελίζονται δημοσίως για μία ακόμη δόση, τι θα κάνουμε; Θα συνεχίσουμε να τους βλέπουμε να πεθαίνουν ο ένας μετά τον άλλο στον δρόμο; Ο κλειστός χώρος ιατρικώς εποπτευόμενης χρήσης, δεν θα μειώσει απλώς τη δημόσια χρήση. Θα μειώσει τον θάνατο στον δρόμο και θα δώσει στους ανθρώπους που βρίσκονται στο έσχατο στάδιο εξάρτησης, την τελευταία ελπίδα ένταξης σε κάποιο πρόγραμμα απεξάρτησης. Έχουμε την πολυτέλεια, αυτό να μην το δοκιμάσουμε;», σημειώνει ο δήμαρχος Αθηναίων Γιώργος Καμίνης σε συνέντευξή του στην ATHENS VOICE και τον δημοσιογράφο Βασίλη Βενιζέλο.
Δήμαρχε, πως εξηγείτε το γεγονός ότι η πολιτική ηγεσία του υπουργείου Υγείας, ενώ δεν έχει εκφράσει δημοσίως αντιρρήσεις για τη δημιουργία κλειστών χώρων για ιατρικώς ελεγχόμενη χρήση ναρκωτικών, εν τούτοις αδρανεί χαρακτηριστικά και, ουσιαστικά, μπλοκάρει τη δημιουργία και τη λειτουργία τέτοιων χώρων στην Αθήνα;
Όχι μόνον δεν έχει εκφράσει αντιρρήσεις, αλλά το έχει αποδεχθεί. Θα είχα κάθε λόγο να ψάξω να βρω αιτίες, ώστε να δικαιολογήσω την ακατανόητη στάση του υπουργού Υγείας, αν δεν είχα καταλήξει πια στο συμπέρασμα πως στην κυβέρνηση ό,τι λένε, απλώς δεν το εννοούν. Ειλικρινά όμως δεν ξέρω τι είναι χειρότερο; Να κοροϊδεύεις τον κόσμο φορώντας ένα ψευδοπροοδευτικό προσωπείο ή να μην τολμάς να βγεις μπροστά στην κοινωνία, σε κάτι που θεωρείς σωστό; Δεν είναι όμως θέμα μόνον του υπουργείου Υγείας. Θεωρώ ότι είναι ζήτημα συνολικά της κυβέρνησης, διότι την ανάγκη δημιουργίας χώρων ιατρικώς εποπτευόμενης χρήσης ουσιών, την έχω θέσει με επιστολή μου στον ίδιο τον Πρωθυπουργό. Φωνή βοώντος…
Θα μπορούσαν οι κλειστοί χώροι για ιατρικώς ελεγχόμενη χρήση ναρκωτικών να αποτελέσουν αποκλειστική πρωτοβουλία της Τοπικής Αυτοδιοίκησης;
Ξέρετε τι μου λέτε τώρα κ. Βενιζέλε; Η κυβέρνηση, αν και έχει βρει στο πρόσωπο της αυτοδιοίκησης έναν ανέλπιστο σύμμαχο, πρόθυμο να απορροφήσει ενδεχόμενους κραδασμούς στην τοπική κοινωνία, εν τούτοις αδρανεί. Εδώ δεν κάνει το αυτονόητο, λέτε να έχει τη διάθεση να δώσει μητροπολιτικές αρμοδιότητες σε δήμους, όπως η Αθήνα, ώστε να έχουν υπό τον έλεγχό τους αυτούς τους τομείς;
Έχετε σκεφθεί να προχωρήσετε στη δημιουργία τους ταυτόχρονα με άλλους δήμους, για παράδειγμα σε συνεργασία με τον δήμαρχο Θεσσαλονίκης Γιάννη Μπουτάρη;
Χρειάζεται νομοθετικό πλαίσιο λειτουργίας και μάλιστα απολύτως εναρμονισμένο με τα διεθνή πρότυπα. Τη διάθεση να συγκρουστούμε με κατεστημένες αντιλήψεις την έχουμε, τους απαραίτητους εταίρους τους διαθέτουμε, πεισμένοι ότι αυτή είναι μία από τις λίγες εφικτές λύσεις είμαστε, τί άλλο χρειάζεται δηλαδή;
Πως σκέφτεστε να προχωρήσετε τις ενέργειές σας για τη δημιουργία των κλειστών χώρων, με δεδομένη την αρνητική στάση της πολιτικής ηγεσίας του υπουργείου Υγείας;
Πρέπει να κάνουμε σύμμαχό μας τον κόσμο. Τι λέμε; Με τη δημόσια διακίνηση και χρήση ναρκωτικών, το πράγμα δεν πάει άλλο. Στο Πεδίον του Άρεως, στον πεζόδρομο της Μασσαλίας, στην πλατεία της Βαρβακείου Αγοράς, ο πληθυσμός άρρωστων ανθρώπων μέρα με τη μέρα μεγαλώνει. Από το υπουργείο Προστασίας του Πολίτη, για την εξάρθρωση των κυκλωμάτων διακίνησης, δεν έχουμε να περιμένουμε τίποτα. Με τους ανθρώπους αυτούς που εξευτελίζονται δημοσίως για μία ακόμη δόση, τι θα κάνουμε; Θα συνεχίσουμε να τους βλέπουμε να πεθαίνουν ο ένας μετά τον άλλο στον δρόμο; Ο κλειστός χώρος ιατρικώς εποπτευόμενης χρήσης, δεν θα μειώσει απλώς τη δημόσια χρήση. Θα μειώσει τον θάνατο στον δρόμο και θα δώσει στους ανθρώπους που βρίσκονται στο έσχατο στάδιο εξάρτησης, την τελευταία ελπίδα ένταξης σε κάποιο πρόγραμμα απεξάρτησης. Έχουμε την πολυτέλεια, αυτό να μην το δοκιμάσουμε;
Δεν θα έπρεπε, σε αυτό το ζήτημα, τουλάχιστον, η Τοπική Αυτοδιοίκηση να έχει την απόλυτη πρωτοβουλία;
Ασφαλώς. Αυτό όμως προϋποθέτει έναν δήμο με μητροπολιτικού χαρακτήρα αρμοδιότητες, που να είναι ο πραγματικός κύριος στην πόλη. Έναν δήμο δηλαδή που να διαθέτει όλες τις απαραίτητες υπηρεσίες. Στις μητροπολιτικές πόλεις του εξωτερικού που το έχουν εφαρμόσει, υπάρχει σύμπραξη φορέων, σε ένα πολύ μεγάλο φάσμα. Γιατροί, κοινωνικοί λειτουργοί, νοσηλευτικό προσωπικό, ισχυρή αστυνομική προστασία.
Διαθέτει ο δήμος Αθηναίων την απαραίτητη τεχνογνωσία από άλλους ευρωπαϊκούς δήμους, οι οποίοι λειτουργούν εδώ και πολλά χρόνια τέτοιους χώρους; Θα χρειαστεί η τεχνογνωσία, δεδομένης της επίσης αρνητικής στάσης την οποία τηρεί, ουσιαστικά, η παρούσα διοίκηση του ΟΚΑΝΑ…
Με το Άμστερνταμ και τον δήμαρχό του Έμπερχαρντ Φαν ντερ Λαάν, έναν χαρισματικό άνθρωπο που πέθανε πρόσφατα, είχαμε μια πολύ στενή συνεργασία, ανταλλαγή εμπειριών και τεχνογνωσίας. Το ίδιο και με το Παρίσι και τη δήμαρχο Αν Ινταλγκό. Πριν από λίγες εβδομάδες το ζήτημα της ασφαλούς χρήσης σε χώρους, ανέδειξε και ο δήμαρχος της Νέας Υόρκης. Ξέρετε, ούτε μόνοι μας είμαστε, ούτε η εξαίρεση στον κανόνα. Οι μεγαλουπόλεις έχουν κοινά προβλήματα, γι αυτό και η πόλη της Αθήνας συμμετέχει σε μεγάλα δίκτυα πόλεων και παρακολουθεί στενά τις εξελίξεις.
Τελικά, δήμαρχε, το σύνθημα σύμφωνα με το οποίο «η χρήση ναρκωτικών δεν είναι θέμα δημοσίας τάξης, είναι θέμα δημοσίας υγείας» παραμένει ένα απλό σύνθημα;
Ο ουσιοεξαρτημένος είναι ασθενής και μάλιστα βαριάς μορφής. Έτσι πρέπει να τον αντιμετωπίζει ένα κράτος πρόνοιας, που θέλει να λέγεται και προοδευτικό. Η θέση ενός ασθενή δεν είναι στον δρόμο, έναν δρόμο που αργά ή γρήγορα θα εξελιχθεί σε πεδίο δράσης εγκληματικών κυκλωμάτων.
Βλέπουμε ότι ακόμη και η διοίκηση του Πανεπιστημίου Αθηνών την Ελληνική Αστυνομία καλεί μονίμως προκειμένου να επιλύσει το πρόβλημα της δημόσιας χρήσης ναρκωτικών στο κέντρο της Αθήνας…
Δεν το κάνει όμως για τόσες και τόσες έκνομες δραστηριότητες που λαμβάνουν χώρα μέσα στο Πανεπιστήμιο, καταργώντας, με τον τρόπο αυτό ντε φάκτο το πανεπιστημιακό άσυλο, που θεσπίστηκε για να προστατεύει ιδέες και όχι συμμορίες.
