Η συμφωνία για το Μακεδονικό είναι καλή, όχι γιατί δεν έχει ατέλειες, αλλά γιατί και οι δύο πλευρές μετακινήθηκαν σημαντικά. Έτσι γίνονται οι συμβιβασμοί, έτσι προχωρούν ειρηνικά οι λαοί.
Αυτή τη στιγμή όμως η Ελλάδα δεν καλείται να αποφασίσει. Έχει το χρόνο για μια συζήτηση ψύχραιμη, καθώς το Μακεδονικό ζήτημα αγγίζει ευαίσθητες πτυχές για πολλούς συμπατριώτες μας. Απαραίτητη προϋπόθεση είναι να ξεκινήσουμε από δύο κοινές παραδοχές.
Κανείς δεν είναι πιο πατριώτης ή πιο ορθολογιστής από τον άλλο
Η αρχική συμφωνία είναι θετική σε σχέση με το παρελθόν και η ευκαιρία λύσης μεγάλη.
Αντί λοιπόν να κραδαίνουμε τη μεζούρα του πατριωτισμού, ας γίνει η συζήτηση του τι επιπλέον θέλουμε στη συμφωνία και πως θα το πετύχουμε. Υπάρχει ο χρόνος υπάρχουν και οι τρόποι.
Η κυβέρνηση έχει την ευθύνη να οργανώσει και να πρωταγωνιστήσει σε μια ψύχραιμη συζήτηση. Ακυρώνει κάθε συζήτηση και είναι επικίνδυνο να γίνονται δηλώσεις από επίσημους παράγοντες και στις δύο χώρες ότι: «σε αυτή τη συμφωνία οι άλλοι τα παίρνουν όλα». Αυτό είναι μήνυμα αδιαλλαξίας και κουτοπονηριάς.
Η κυβέρνηση διχάζει, γιατί είναι και η ίδια διχασμένη. Καταδικάζει τον εθνολαϊκισμό, λησμονώντας ότι ο αρχιερέας του εθνολαϊκισμού εγκαταβιώνει στους κόλπους της. Το δικό της πρόβλημα, θεσμικό και πολιτικό, δεν πρέπει, συνεπώς, να γίνει πρόβλημα των υπολοίπων δυνάμεων, κυρίως όμως να μην υπονομεύσει την προσπάθεια επίλυσης του προβλήματος.
Η κυβέρνηση χρησιμοποιεί το Μακεδονικό για να «περάσει» χωρίς τριγμούς το μεσαιωνικό μεσοπρόθεσμο πρόγραμμα. Δεν είναι μόνο οι μειώσεις σε συντάξεις που επιμελώς αποκρύβονται. Κυρίως είναι η καταδίκη της χώρας σε μια σταθερή υποαναπτυξιακή 10ετή περίοδο, όπου τα θηριώδη πλεονάσματα θα καταδικάζουν σε ανέχεια τα νοικοκυριά και θα εξαθλιώνουν περαιτέρω ολόκληρα στρώματα του ελληνικού λαού. Ο κύριος Τσίπρας θα επιβιώνει πολιτικά, μοιράζοντας επιδόματα στην Ψωροκώσταινα. Αυτή την Ελλάδα δεν την θέλουμε, αυτό το Μεσοπρόθεσμο καταγγέλλουμε και αυτό θα ανατρέψουμε.
Δεν θα γίνουμε λοιπόν μέρος της εθνικά επιζήμιας στρατηγικής της κυβέρνησης να μας διχάζει για το Μακεδονικό, προκειμένου να καταπιούμε το Μεσοπρόθεσμο. Ούτε όμως και πρέπει να πλειοδοτήσουμε στην εθνικιστική υστερία της Νέας Δημοκρατίας, η οποία ξεπουλά τις προηγούμενες θέσεις της για τριάκοντα αργύρια εξουσίας. Δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι ο πάγιος υποκινητής των «αγανακτισμένων» στη χώρα μας υπήρξε η δεξιά, ήδη από την εποχή των «ταυτοτήτων» και στη συνέχεια του αντιμνημονιακού πολέμου, τον οποίο η ίδια εκήρυξε το 2010.
Η Κεντροαριστερά θα ανασυνταχθεί, όχι όμως όπως σχεδιάζει ο κ. Τσίπρας. Θα παραμείνει εθνικά υπεύθυνη, θεσμικά προσηλωμένη, με καθαρή σκέψη και προτεραιότητες. Ναι στη συζήτηση, ναι στη βιώσιμη και αμοιβαία επωφελή για τις δύο χώρες, λύση στο θέμα της ονομασίας της πΓΔΜ.
