Για άλλη μια φορά αστυνομικές μέθοδοι επιστρατεύονται με το μανδύα της νομιμότητας για να καλύψουν μια επιχείρηση λουκέτων σε θέατρα αλλά και επιβολής εκβιασμών για απαράδεκτες εργασιακές σχέσεις στο χώρο του θεάτρου.
Κερδισμένες από αυτές τις μεθοδεύσεις είναι οι πολιτικές πριμοδότησης «προϊόντων πολιτισμού» στα χέρια μεγαλοεπιχειρηματιών που έχουν την στήριξη της κυβερνητικής και τη δημοτικής γραφειοκρατίας. Την ίδια ώρα μικρότερα θέατρα δεν καλύπτονται από τη παλιότερη νομοθεσία αδειοδοτήσεων και οδηγούνται σε κλείσιμο η βαριά πρόστιμα.
Σε μια περίοδο που χιλιάδες άνθρωποι του θεάτρου, του χορού, ηθοποιοί, τεχνικοί, μεροκαματιάρηδες αγωνιούν να επιβιώσουν σε συνθήκες εξόντωσης από τις κυβερνητικές πολιτικές λιτότητας και καταστρατήγησης των συλλογικών συμβάσεων εργασίας έχουν εμφανιστεί μορφές συλλογικής προσπάθειας επιβίωσης των καλλιτεχνών, όπως και μορφές «εναλλακτικού θεάτρου».
Σε αυτές δεν μπορεί να κυριαρχήσει η διάλυση των εργασιακών σχέσεων, της κοινωνικής ασφάλισης, της έλλειψης ασφάλειας στο χώρο εργασίας δηλαδή η μαύρη ανασφάλιστη και απλήρωτη εργασία. Δεν μπορεί να κυριαρχήσει η εργοδοτική ασυδοσία στο όνομα «του να έχουμε δουλειά». Πρόκειται για την ίδια προσπάθεια να φορτωθούν τα βάρη της κρίσης από τις μνημονιακές κυβερνήσεις των φίλων της Τρόικας στους από τα κάτω με απολύσεις, κατάργηση του συνδικαλισμού και λουκέτα για να συγκεντρωθεί ο πλούτος στα χέρια των λίγων επιχειρηματιών.
Υπερασπίζουμε το δικαίωμα των ανθρώπων της Τέχνης στην ελεύθερη καλλιτεχνική δημιουργία και έκφραση και απαιτούμε από τη Πολιτεία να την στηρίξει. Δεν είναι είδος πολυτελείας προς σφαγή, ούτε εμπόρευμα για πούλημα.
Οι ενέργειες του Δήμου Αθήνας μετά την εισαγγελική παρέμβαση δεν μπορεί να «χρεώνεται» στην πρωτοβουλία του Σωματείου Ελλήνων Τεχνικών Θεάτρου με την οποία επιχειρεί συνδικαλιστικά να υπερασπίσει εργασιακά δικαιώματα. Η αυτόνομη τοποθέτηση του Δήμου Αθήνας και του Δημάρχου Γ.Καμίνη στο ζήτημα είναι επιβεβλημένη, όταν μάλιστα για άλλα ζητήματα σπεύδει να προτείνει νομοθετήματα όπως συνέβη με την περίπτωση του σχεδίου νόμου για την απαγόρευση των διαδηλώσεων στο κέντρο της Αθήνας.
Για αυτό το Δημοτικό Συμβούλιο της Αθήνας πρέπει να ταχθεί με την τοποθέτηση της Πανελλήνιας Ομοσπονδίας Θεάματος Ακροάματος που τάσσεται κατά των κλεισιμάτων των θεάτρων, ζητά πίστωση χρόνου για την τακτοποίηση των εκκρεμοτήτων σε όσα θέατρα έχουν άδειες ώστε να μην διακοπούν στην μέση της σαιζόν οι παραστάσεις. Επίσης ζητάει αλλαγή του νομικού πλαισίου ώστε να τακτοποιηθούν όλα τα θέατρα που τηρούν βέβαια κανόνες ασφαλείας για το προσωπικό και τους θεατές. Κάτι τέτοιο επιβάλλεται με τις αλλαγές στο ίδιο το θέατρο, όπου πλέον υπάρχουν μικρότερες σκηνές αλλά και το θέατρο μπορεί να «παίζεται στο δρόμο». Οι πειραματισμοί και η πρωτοτυπία στο θέατρο δεν μπορούν να συνθλίβονται από απαρχαιωμένους κανόνες αδειοδότησης.
Καλούμε το Δημοτικό Συμβούλιο της Αθήνας στην συνεδρίαση στις 4 Απρίλη να προχωρήσει σε αναστολή των σφραγίσεων των θεάτρων.
Πέτρος Κωνσταντίνου, Δημοτικός σύμβουλος Αθήνας
