«Βάζουμε το ερώτημα: Ποιά πολιτική δύναμη μπορεί να εκφράσει τη δυσπιστία, τα ερωτηματικά, την επιφύλαξη του λαού μας απέναντι στην ΕΕ; Μόνο το ΚΚΕ είπε ξεκάθαρα στο λαό μας την αλήθεια, όχι μόνο τώρα άλλα όλα τα προηγούμενα χρόνια. Και μόνο το ΚΚΕ μπορεί να εκφράσει ριζοσπαστικά, από θέση ρήξης και ανατροπής την αντίθεση στην ΕΕ. Έγκαιρα το ΚΚΕ προειδοποίησε και είπε στο λαό μας τι έρχεται, αποκάλυψε ότι αυτή η στρατηγική επιλογή του ελληνικού κεφαλαίου, να δέσει την ελληνική καπιταλιστική οικονομία στην ΕΕ, έγινε για τα δικά του συμφέροντα».
Τα παραπάνω τόνισε, ανάμεσα σε άλλα σχετικά με την ΕΕ στη συγκέντρωση που διοργανώθηκε από τις οργανώσεις του ΚΚΕ και της ΚΝΕ, των Τουρκοβουνίων και του Γκύζη, ο Νίκος Σοφιανός, μέλος του ΠΓ της ΚΕ του ΚΚΕ και υποψήφιος δήμαρχος Αθήνας με τη "Λαϊκή Συσπείρωση".
Kαι συνέχισε: «Το μνημόνιο διαρκείας έχει ένα απαιτούμενο: Ο λαός να πληρώσει βαριά τις συνέπειες της κρίσης, να γονατίσει για να γίνει "ανταγωνιστική" η οικονομία, για να κοστίζει φθηνότερα ο εργαζόμενος στον εργοδότη του, για να μπορεί το κράτος να απαλλαγεί από μια σειρά δαπάνες για τις "κοινωνικές ανάγκες" και να δοθούν νέα πεδία κερδοφορίας στις επιχειρήσεις».
Αναφέρθηκε στο χαρακτήρα της ΕΕ και τις επιπτώσεις για τους εργαζόμενους από την υπογραφή της συνθήκης του Μαάστριχτ που όλα τα υπόλοιπα κόμματα στήριξαν: «Να θυμίσουμε μεταξύ άλλων και τα πανηγύρια για το κοινό νόμισμα: Σ ʼαυτά πρωτοστατούσαν οι σημερινοί εραστές της δραχμής, όπως ο Αλαβάνος και η ΑΝΤΑΡΣΥΑ δηλαδή αυτοί που λένε ότι τι θέμα είναι το νόμισμα και ότι θα αλλάξουν τα πράγματα αν κερδίσουν τμήματα του κεφαλαίου που επενδύουν στη δραχμή».
Μια εκλογική αναμέτρηση: Ο ίδιος άνθρωπος, η ίδια συνείδηση, ο ίδιος εργάτης θα βρεθεί μπροστά σε τρεις κάλπες και πρέπει να είναι ενιαίο το μήνυμα που θα βγει
«Υπάρχει ανάγκη να βάλουμε το πραγματικό κριτήριο μπροστά στην κάλπη: Θα ακούσουμε και θα δούμε πολλά ακόμα όπως το τηλεοπτικό κόμμα που ξαφνικά γίνεται τρίτη πολιτική δύναμη και ετοιμάζεται να συμμαχήσει με ένα καινούριο δικομματισμό που μας προκύπτει ο οποίος όμως δεν μπορεί να κινείται στα υψηλά ποσοστά του παρελθόντος, επομένως θέλει τους απαραίτητους συνεταίρους. Στόχος τους, η πολιτική αυτή που έχει γονατίσει το λαό να μην τιμωρηθεί και οι εκφραστές της να τη βγάλουν καθαρή. Οι εκφραστές της και σε δήμους και σε περιφέρειες που έβαλαν πλάτη να υλοποιηθεί. Στόχος τους είναι να εγκλωβίσουν την αγανάκτηση και τη θέληση που έχει ένα τμήμα του λαού να αλλάξουν τα πράγματα, στην εναλλαγή των διαχειριστών και ο εργαζόμενος να διαλέξει το "μικρότερο κακό"».
Αναφερόμενος στο ΣΥΡΙΖΑ υποστήριξε ότι «όσο περνάει ο καιρός και οι κωλοτούμπες της «ανατρεπτικής αριστεράς» πληθαίνουν, είναι να τις ψάχνεις με το μικροσκόπιο τις διαφορές με τη ΝΔ, με χαρακτηριστικό παράδειγμα τη διαχείριση του χρέους: Και για τους δύο πλέον είναι νόμιμο και αναγνωρισμένο και πρέπει να αποπληρωθεί».
Το ΚΚΕ ακόμα και με τον αρνητικό συσχετισμό που διαμορφώθηκε από τις εκλογές του 2012, προσπάθησε με όλες τις δυνάμεις του να βρεθεί μπροστά σε αγώνες και διεκδικήσεις σε μια σειρά χώρους δουλειάς αλλά και σε απεργίες, αγροτικά μπλόκα, συλλαλητήρια, συγκρούσεις με την πολιτική του αυταρχισμού και της καταστολής. Προσπαθήσαμε να σπάσουμε το φόβο στον κόσμο, να αναπτύξουμε την αυτοπεποίθηση για την πάλη. Όμως δε φτάνουμε μόνοι μας: Γιʼαυτό είναι κρίσιμο το μέγεθος της εκλογικής επιρροής και η δύναμη του ΚΚΕ: Αυτό το μέγεθος λειτουργεί πολλαπλασιαστικά στην ανάπτυξη κινητοποιήσεων. Πρέπει να βάλουμε και ένα ερώτημα: Που είναι το 27% του ΣΥΡΙΖΑ; Δεν υπάρχει στους αγώνες, στους δρόμους, στην πάλη. Τί κέρδισε ο εργαζόμενος, πέρα από την προσμονή, ότι κάτι θα γίνει, με αξιωματική αντιπολίτευση την "ανατρεπτική αριστερά"; Το λέμε καθαρά: Δε φτάνει απλά μια αλλαγή της ψήφου και μάλιστα όταν αυτή η αλλαγή δεν τον βάζει σε κόπο να διαλέξει διαφορετικά πρόσωπα. Γιατί τα ίδια πρόσωπα που ψήφιζε στο ΠΑΣΟΚ, τα βλέπει τώρα στο ΣΥΡΙΖΑ».
Το Κόμμα μας έχει το κούτελο να ζητήσει την ψήφο, κοιτώντας στα μάτια τον εργάτη, τον αυτοαπασχολούμενο, το συνταξιούχο
«Η πείρα του λαού μας πρέπει να μετατραπεί σε πολιτικά συμπεράσματα. Αυτή η ψήφος είναι που μπορεί να δώσει ανάταση στο λαό, να έρθει σε ρήξη με το κλίμα της ηττοπάθειας, με το κλίμα ότι δεν αλλάζουν τα πράγματα και ότι αυτό που πρέπει να δούμε είναι να επενδύσουμε σε ένα νέο διαχειριστή, ο οποίος λέει από την αρχή ότι εδώ θα μείνουμε, στην ΕΕ και ότι αυτή η οικονομία, η καπιταλιστική δεν ανατρέπεται».
