Όλο το προηγούμενο διάστημα, η Ανοιχτή Πόλη ήταν συνεχώς στο πλευρό των εργαζομένων, οι οποίοι έδωσαν και συνεχίζουν να δίνουν τον αγώνα για το δικαίωμα στην εργασία και τη ζωή με αξιοπρέπεια. Από την άλλη, η δημοτική αρχή και ο κ. Καμίνης ακροβατούσε μεταξύ των δηλώσεων πίστης στη μνημονιακή νομιμότητα και μιας μελαγχολικής συμπάθειας προς τους εργαζομένους.
Απ’ ότι φαίνεται, όμως, τώρα που μπήκαμε στην προεκλογική περίοδο, ο κ. Καμίνης φαίνεται να διαλέγει ξεκάθαρα στρατόπεδο. Ενώ τον καλέσαμε να πάρει θέση για τους συμβασιούχους, που δικαιώθηκαν δικαστικά και περιμένουν την επαναπρόσληψή τους, αυτός, το μόνο που έκανε, ήταν να συκοφαντήσει τους απολυμένους εργαζόμενους που διαμαρτύρονταν στο δημαρχείο.
Πλέον, δεν περιμένουμε να βρει ο κ. Καμίνης κάτι να πει για τους 40 διαθέσιμους της δημοτικής αστυνομίας, που απολύονται οριστικά. Άνθρωποι, που τόσα χρόνια προσέφεραν στην κοινωνία της Αθήνας, χάνουν τις δουλειές τους, οι πολίτες στερούνται κρίσιμες υπηρεσίες και ο κ. Καμίνης αισθάνεται «νοικοκύρης».
Ευτυχώς, οι πολίτες της Αθήνας έχουν την ευκαιρία να διαλέξουν ανάμεσα σ’ αυτούς που αγωνίζονται για το ξαναζωντάνεμα της πόλης, και σ’ αυτούς που παρακολουθούν αυτάρεσκα την κατάρρευσή της.
