Η Ανταρσία στις γειτονιές της Αθήνας καταγγέλει τον αποκλεισμό της από το "ντιμπέιτ" του δημοτικού ραδιοσταθμού Αθήνα 9.84. Η διεύθυνση του σταθμού αποφάσισε να καλέσει μόνο την τετράδα υποψηφίων δημάρχων παίζοντας ένα ανήθικο παιχνίδι αποκλεισμών που ξεκίνησαν από την αρχή της προεκλογικής περιόδου η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ, η ΝΔ και το ΚΙΝΑΛ.
Η μνημονιακή τριπλέτα, Κώστας Μπακογιάννης, Παύλος Γερουλάνος και Νάσος Ηλιόπουλος, σε μια πλήρως αμοραλιστική συνεννόηση κορυφής για την κατασκευή “ίματζ Δημάρχων.” Η Λαϊκή Συσπείρωση με τον Νίκο Σοφιανό ήταν η παραφωνία δίπλα σε αυτό το τρίδυμο που δεν αποκαθιστά όμως το αναγκαίο εύρος των διαφορετικών απόψεων, κάποιες μάλιστα εκπροσωπούνται μέσα στο δημοτικό συμβούλιο. Να σημειώσουμε ότι δεν κλήθηκε μιά παράταξη με εννιάχρονη παρουσία στο δημοτικό συμβούλιο και με ένα ψηφοδέλτιο ΠΛΗΡΕΣ, με 153 υποψήφιους, 51 για το δημοτικό συμβούλιο και 101 για τα επτα κοινοτικά συμβούλια!
Η απόφαση να βρεθούν στο “ντιπέιτ” με οικοδέσποινα την κυρία Νόνη Καραγιάννη είναι μια επιλογή που απέχει έτη φως από την οποιανδήποτε δημοσιογραφική δεοντολογία. Οι δημότες της Αθήνας λοιπόν έχουν να επιλέξουν ανάμεσα στους τέσσερις υποψήφιους και να αγνοήσουν τους υπόλοιπους!!!
Αυτή είναι η αντίληψη της διοίκησης του σταθμού περί δημοκρατίας και πολυφωνίας. Η λογοκρισία όμως έφτασε να μην χωράει πλέον στην κάλυψη των διαφορετικών απόψεων και προτάσεων, ούτε στην προεκλογική περίοδο! Είναι πρόκληση!
Δεν μας εκπλήσσει. Η Ανταρσία στις γειτονιές της Αθήνας, στα 9 χρόνια ύπαρξής της και συμμετοχής της στο δημοτικό συμβούλιο της Αθήνας, ήταν σταθερά απέναντι στη διοίκηση του ραδιοσταθμού και δίπλα στους εργαζόμενούς του. Δίπλα τους σε κάθε αγώνα που έδωσαν ενάντια στις απολύσεις, την απληρωσιά, τις μεθοδεύσεις κλεισίματος και κάθε εφαρμογή των μνημονιακών επιθέσεων στις πλάτες αυτών που δουλεύουν το σταθμό.
Είναι η δύναμη που στα ψηφοδέλτιά της συμμετέχει η Λαμπρινή Θωμά, η δημοσιογράφος που βρέθηκε στο στόχαστρο προηγούμενων διοικήσεων του Αθήνα 9.84 και αντιμετώπισε την απόλυση γιατί αντιστάθηκε στην λογοκρισία και τις δηλώσεις μετάνοιας που απαιτούσε η διοίκηση.
Είναι η δύναμη που η έδρα της στο δημοτικό συμβούλιο έγινε βήμα για την εκπρόσωπο των δημοσιογράφων του σταθμού προκειμένου να καταγγείλει την απληρωσιά που είχε επιβληθεί.
Είναι η δύναμη που ήταν παρούσα στις απεργίες, τις στάσεις εργασίας, τις συνελεύσεις, δίνοντας συμπαράσταση, απλώνοντας το μήνυμα και σε άλλους εργατικούς χώρους, ενθαρρύνοντας τους εργαζόμενους ότι ο αγώνας μπορεί να νικήσει – όπως και αρκετές φορές γινόταν. Κι έτσι θα συνεχίσουμε. Ακόμα κι αν αυτό σημαίνει τέτοιους αντιδημοκρατικούς αποκλεισμούς από τη διοίκηση.
Γιατί την πραγματική δύναμη δεν την έχει η διοίκηση. Την έχουν αυτοί που λένε τις ειδήσεις, που χειρίζονται τις κονσόλες, που κάνουν τη δουλειά. Με αυτές κι αυτούς είμαστε και θα συνεχίσουμε να παλεύουμε για να πάρουν το ραδιόφωνο στα χέρια τους. Τότε ναι, θα μπορούμε να μιλάμε για ένα δημοκρατικό, δημοτικό ραδιοσταθμό, φωνή των εργαζομένων και της αγωνιζόμενης κοινωνίας.
