Η σημερινή απόφαση για την επιμήκυνση της δοκιμαστικής περιόδου για τον Μεγάλο Περίπατο δεν είναι εύκολη. Πολλά συνέβησαν στα πρώτα βήματα υλοποίησης αυτής της προσπάθειας που κάνουν την απόφαση ακόμη πιο δύσκολη: Πρώτα από όλα κανένας δεν κατάλαβε ότι ο χρόνος είναι δοκιμαστικός. Αυτό πολλαπλασίασε τις αντιδράσεις. Κανένας δεν κατάλαβε ποιοι δρόμοι θα ήταν μέσα και ποιοι έξω. Άλλα λέγαμε στο Δημοτικό Συμβούλιο, άλλα έλεγε η Κοινή Υπουργική Απόφαση, άλλα τελικά προχωράνε. Κανένας δεν κατάλαβε το κόστος και γιατί έπρεπε να είναι υπέρογκο. Και κανένας δεν κατάλαβε πώς φτάσαμε να βάφουμε την Πανεπιστημίου κίτρινη και μπλε και να «στολίζουμε» την Μεγάλη Βρετανία με φοίνικες. Κάτω από κανονικές συνθήκες, η παράταση αυτής της δοκιμαστικής περιόδου θα ήταν πολύ δύσκολη.
Όμως, έχω πει ξανά ότι αυτό δεν είναι ένα Δημοτικό Συμβούλιο του οποίου ο λόγος ύπαρξης είναι να σκοτώνει ιδέες. Ακόμα και όταν αυτές υλοποιούνται άγαρμπα. Ο λόγος ύπαρξής του είναι να συζητάει πολιτικές προτάσεις, να τις βελτιώνει και να κάνει ό,τι είναι δυνατόν για να τις διορθώσει. Αυτή είναι η υποχρέωσή μας στην πόλη και αυτή είναι η υποχρέωσή μας στους Αθηναίους πολίτες.
Αυτή η πόλη έχει ταλαιπωρηθεί πολύ και δεν έχουμε το δικαίωμα να συμμετέχουμε σε αυτήν την ταλαιπωρία κάνοντας άγονη αντιπαράθεση. Με αυτό το σκεπτικό, έστειλα στο Δήμαρχο την επιστολή που όλοι σας είδατε με δέκα σημεία που είναι ανάγκη να αλλάξουν για να προχωρήσει αυτό το εγχείρημα. Το έκανα γνωρίζοντας ότι πάντα υπάρχει ένα κόστος στο να στηρίζεις ιδέες που έχουν δημιουργήσει αντιδράσεις και γνωρίζοντας ότι μπορεί να μείνουμε από τις μόνες παρατάξεις που θα συνεχίσουν να στηρίζουν αυτό το έργο. Αλλά το έκανα διότι εδώ κρίνεται αν κινείσαι με γνώμονα τη βραχυπρόθεσμη συγκομιδή πολιτικών πόντων ή το μακροχρόνιο καλό της πόλης και των πολιτών.
Όπως είδατε στην επιστολή, ζήτησα περισσότερη διαφάνεια, περισσότερη λογοδοσία, περισσότερη διαβούλευση, ζήτησα τη συμμετοχή μεγαλύτερης ομάδας ειδικών από περισσότερες επιστήμες που μπορούν να βοηθήσουν το έργο. Ζήτησα να δοθεί μια λωρίδα στην κίνηση διότι τον Σεπτέμβριο δεν θα έχουν παρέλθει οι συνθήκες που οδήγησαν τους υπολογισμούς του κ. Γιαννή μακριά από την πραγματικότητα: ο κορονοϊός θα είναι ακόμα μαζί μας, η κυβέρνηση θα συμβουλεύει ακόμα τους πολίτες της Αθήνας να μην χρησιμοποιούν ΜΜΜ και θα ανοίξουν τα σχολεία. Αυτό θα είναι ένα εκρηκτικό μείγμα που θα θέσει σε πλήρη αμφισβήτηση το σύνολο του έργου. Κύριε Γιαννή, μη δείτε την απόφαση αυτή σαν μομφή για το έργο σας. Είμαι σίγουρος ότι εσείς και η ομάδα σας κάνετε ό, τι καλύτερο μπορείτε, αλλά κανένας δεν περίμενε ότι η κίνηση στην Αθήνα θα αυξανόταν με τέτοια ταχύτητα λόγω των μέτρων για τον κορονοϊό. Καταλαβαίνω ότι αυτό μπορεί να είναι απογοητευτικό αλλά θεωρώ ότι πρέπει να το δούμε ως μέρος του πειράματος. Όταν επιστρέψουμε στα ΜΜΜ, όταν ρυθμιστούν τα φανάρια, όταν δοκιμάσουμε τις διαδικασίες αστυνόμευσης των άλλων οδών και όταν έχουμε την εμπειρία των ανοιχτών σχολείων θα μπορέσουμε πάλι να αξιολογήσουμε το έργο και πώς μπορεί να προχωρήσει στην τελική του μορφή. Ζήτησα, επίσης, οι αποφάσεις για τα έξοδα, οι οικονομικοί διαγωνισμοί και όλες οι συνεργασίες να έρχονται στο Δημοτικό Συμβούλιο. Από αυτά που άκουσα, έγινε δεκτό. Να εξηγήσω γιατί αυτό έχει σημασία. Ο νόμος Θεοδωρικάκου είναι ένας κακός νόμος που προσπαθεί να διορθώσει τον κακό νόμο του ΣΥΡΙΖΑ για την αυτοδιοίκηση. Και όπως ξέρουμε, από πικρή πείρα στην Ελλάδα, δύο κακοί νόμοι δεν κάνουν έναν καλό. Δημιουργούν μεγαλύτερη αμφισβήτηση της γραφειοκρατίας, αμφισβήτηση των πολιτικών και κάθε τι που σχετίζεται μαζί τους, τελικά αμφισβήτηση της δημοκρατίας. Σήμερα, λοιπόν, η διαβούλευση
για τον Μεγάλο Περίπατο μεταφέρεται από την Επιτροπή Οικονομικών και επανέρχεται εκεί που ανήκει: στο Δημοτικό Συμβούλιο.
Θα μου πείτε δεν είναι μεγάλο κατόρθωμα.
Και όμως είναι.
Διότι, η Απλή Αναλογική που είναι ένα σύστημα δημοκρατίας που στηρίζεται από όλη την αντιπολίτευση σκοτώνεται από κάθε κυβέρνηση – ακόμα κι αν το στήριζε όταν ήταν αντιπολίτευση- διότι, αυτοί που κυβερνούν διατείνονται ότι ως λαός δεν είμαστε ώριμοι και έτοιμοι να δημιουργήσουμε συνθήκες συμπόρευσης στις μεταρρυθμίσεις που έχει ανάγκη ο τόπος. Αν δεν την δοκιμάσουμε όμως στην πράξη πώς θα αποδείξουμε ότι εμείς έχουμε δίκιο και εκείνοι άδικο;
Αυτή η απόφαση, λοιπόν, ανοίγει το δρόμο να δοκιμάσουμε τι σημαίνει πραγματική
Απλή Αναλογική και όχι όπως είχε δημιουργηθεί ένα ερμαφρόδιτο σχήμα όπου κάποιες αποφάσεις λαμβάνονταν εδώ και κάποιες αλλού. Και ρωτάω τα άλλα κόμματα της αντιπολίτευσης: εννοείτε αυτά που λέτε όταν λέτε ότι θέλετε απλή αναλογική ή θέλετε την απλή αναλογική για να έχετε διεκπεραιωτική δύναμη και να περνάτε τα θέματά σας, αλλά όχι επειδή θέλετε να δοκιμαστεί η πραγματική δύναμη της δημοκρατίας;
Ιδού η Ρόδος…
Τέλος, θα σχολιάσω τη στάση της Ανοιχτής Πόλης. Καταλαβαίνω τους λόγους που στηρίξατε. Καταλαβαίνω και τους λόγους που έχετε τις αμφιβολίες σας, διότι τις έχω και ο ίδιος. Αλλά δεν καταλαβαίνω τους λόγους που το βάζετε κάτω. Ελπίζω να είναι αυτοί που αναφέρατε. Παρόλα αυτά, οι παρεμβάσεις σας είναι σημαντικές, οι παρεμβάσεις των συνεργατών σας στις επιτροπές ήταν εύστοχες και η παρέμβασή μου σας δίνει τη δυνατότητα να συμμετέχετε εποικοδομητικά και στο μέλλον. Ελπίζω η απόφασή σας σήμερα να μην σημαίνει και την παραίτησή σας από κάθε άλλη συζήτηση που μπορεί να κάνει το έργο καλύτερο.
Κλείνοντας θέλω να πω στην παράταξή μου, την Αθήνα Είσαι Εσύ, ότι είμαι περήφανος για την στάση όλων. Ξέρω ότι έχετε διαφορετικές απόψεις και διαφορετικές ανησυχίες. Ξέρω ότι ο καθένας σας πιέζεται από διάφορες κατευθύνσεις και ότι τέτοιες αποφάσεις είναι δύσκολες. Όμως, αυτός είναι ο ρόλος μιας αντιπολίτευσης που ακούει, που σκέφτεται και που πράττει για το καλό της πόλης.
Αυτήν την αντιπολίτευση ταχθήκαμε να κάνουμε και αυτή θα συνεχίσουμε να κάνουμε.
