Πίσω από τον τραγέλαφο των πολυδάπανων φωτισμών, με τα λαμπιόνια και τα χριστουγεννιάτικα δέντρα που έστησε η δημοτική αρχή στο κέντρο μιας πόλης σε αστυνομευόμενη καραντίνα, η οποία επιβάλει να «μένουμε σπίτι», υπάρχει ένα «σκοτάδι» που αυτοί οι φωτισμοί, αντί να το «φωτίζουν», το κάνουν ακόμα πιο μεγάλο και πιο σκοτεινό: είναι αυτοί που «δεν έχουν σπίτι», οι άστεγοι που μέσα στις συνθήκες της πανδημίας έχουν πολλαπλασιαστεί. Και μπορεί να είναι σαν να μη υπάρχουν για την Δημοτική Αρχή και γενικά τις επίσημες πολιτικές, αλλά δεν ήταν ποτέ τόσο ορατοί στους δρόμους της πόλης, όσο τώρα στην εποχή της πανδημίας.
Κανένα ενδιαφέρον από τις κεντρικές κρατικές και τις δημοτικές αρχές για όλον αυτό τον πληθυσμό που οι πολιτικές τους έχουν φέρει σ΄ αυτή την κατάσταση. Μέσα από την ραγδαία φτωχοποίηση των τελευταίων χρόνων, που έχει επιδεινωθεί από την πανδημία, είναι πολλοί που έχουν χάσει το σπίτι τους. Είναι, επίσης, πολλοί με σοβαρά προβλήματα ψυχικής υγείας που πετιούνται από τις ψυχιατρικές μονάδες στο δρόμο χωρίς καμιά μέριμνα για το πού θα μείνουν. Πολλοί τοξικοεξαρτημένοι, κι ακόμα, πολλοί πρόσφυγες, είτε «με άσυλο» (που τους έχει γίνει έξωση από τις δομές όπου φιλοξενούνταν) ή «χωρίς άσυλο» (με επικρεμάμενη την απέλαση, συχνά με σοβαρά προβλήματα ψυχικής υγείας). Και φυσικά, οι αφανείς άστεγοι, κάτω από, απλώς, «στέγη», χωρίς νερό, ηλεκτρικό κλπ, σε «σπίτι που δεν είναι σπίτι».
Οι ελάχιστες δομές του Δήμου, στην πλ. Βάθης και αλλού, όπου έχουν στοιβάξει (σε συνθήκες υπερσυνωστισμού και χωρίς καμιά προοπτική για το «μετά») κάποιες λίγες εκατοντάδες από τις χιλιάδες των αστέγων, δεν λειτουργούν παρά ως το άλλοθι της δημοτικής αρχής για την παντελή απουσία της όποιας ουσιαστικής κοινωνικής πολιτικής.
Και όπως κάθε χειμώνα, θα περιμένουμε και φέτος πότε η θερμοκρασία θα πέσει κάτω από το μηδέν και θα χιονίσει για να βρουν μια στέγη, λίγων ημερών, σε πρόχειρους χώρους, κάποιοι λίγοι (ποτέ όλοι) από αυτούς που μένουν στο δρόμο;
Ειδικά φέτος, το ζήτημα απαιτεί οπωσδήποτε πρόβλεψη γιατί δεν υπάρχουν οι παλιές λύσεις της τελευταίας στιγμής. Δεν μπορούν οι άστεγοι να βρουν στέγη ούτε για λίγες ώρες στους χώρους που ήταν διαθέσιμοι στο παρελθόν, όπως οι λέσχες φιλίας, με συνθήκες υπερσυγχρωτισμού, ούτε φυσικά να μείνουν στο δρόμο και να θρηνήσουμε νεκρούς.
Ως Αντικαπιταλιστική Ανατροπή στην Αθήνα διεκδικούμε και απαιτούμε να μην περιμένουμε, ακόμη μια φορά, τις χαμηλές θερμοκρασίες για άνοιγμα ζεστών χώρων για λίγες μέρες, αλλά εν μέσω των εξαιρετικά δύσκολων συνθηκών και των κινδύνων για την υγεία και την ίδια τη ζωή που βιώνει ολόκληρη η κοινωνία από την πανδημία, να προσφερθεί άμεσα, εδώ και τώρα, στέγη, σε αξιοπρεπείς χώρους, για όλους και όλες ανεξαιρέτως τους/τις άστεγους/ες. Χώροι υπάρχουν, αρκεί να υπάρχει πολιτική βούληση να αξιοποιηθούν. Ταυτόχρονα να υπάρχει πρόβλεψη για άμεση παρέμβαση με προληπτικά τέστ ώστε ν΄ αποφευχθεί η μετάδοση.
Να μην πυκνώσει περαιτέρω ο ήδη υπάρχων υπερσυνωστισμός στις ήδη υπάρχουσες δομές (Αχαρνών 1-3, ΙΟΝΙΣ κλπ), καθώς γνωρίζουμε ότι κάτι τέτοιο είναι που μετατρέπει όλες τις δομές μαζικής διαμονής (γηροκομεία κλπ) σε εστίες της πανδημίας.
Η άμεση εξασφάλιση στέγης να αποτελέσει ένα πρώτο βήμα στην περαιτέρω διαδικασία για συνθήκες μεταβατικής φιλοξενίας (ξενώνες κλπ) και κανονικής κατοικίας, ποικιλοτρόπως υποστηριζόμενης. Χώροι υπάρχουν …πολλά ξενοδοχεία που είναι άδεια, κτίρια που δεν χρησιμοποιούνται, καθώς και άλλοι χώροι.
Και ταυτόχρονα, να μην αποκλειστούν από την φιλοξενία στις δομές αυτές του Δήμου (όπως, επίσης, και να μην αποκλείονται από τις ήδη υπάρχουσες) οι πρόσφυγες που το έχουν ανάγκη και που μένουν στο δρόμο, ανεξαρτήτως αν έχουν πάρει άσυλο, ή όχι, αν έχουν «χαρτιά» ή όχι.
Το θέμα είναι κατεπείγον και η δημοτική αρχή οφείλει να φέρει συγκεκριμένο σχέδιο αντιμετώπισης του ζητήματος στο επόμενο δημοτικό συμβούλιο.
