1. Καθαριότητα σχολικών μονάδων
Ανευθυνότητα, αδιαφορία και κυνισμός χαρακτηρίζει τη στάση του υπουργείου εσωτερικών και της δημαρχίας για το ζήτημα της καθαριότητας των σχολικών μονάδων. Στο ΔΣ στις 10/5 ως Αντικαπιταλιστική Ανατροπή στην Αθήνα θέσαμε ξανά το θέμα των 69 απολυμένων 4μηνιτών καθαριστριών και των 50 ακόμα που θα χρειαστεί να αποχωρήσουν για τα προγράμματα επιμόρφωσης. Τότε ο αντιδήμαρχος Εμ. Καλαμπόκας επιδίωξε να μας διαψεύσει. Λίγες μέρες μετά έσκασε η βόμβα του 20ου ΔΣ που έμεινε χωρίς καθόλου καθαρίστρια και τώρα του 36ου ΔΣ και του 82ου νηπ. Αυτή τη στιγμή ΟΛΑ τα σχολεία της πόλης έχουν μία καθαρίστρια και φυσικά δεν μπορούν να ανταποκριθούν στα υγειονομικά πρωτόκολλα κι η δημοτική αρχή το μόνο που κάνει είναι να σιωπά για να μην εκθέσει την κυβέρνησή και τον Βορίδη. Η δημοτική αρχή οφείλει να τοποθετηθεί για το πώς θα λύσει το πρόβλημα.
Ως Αντικαπιταλιστική Ανατροπή στην Αθήνα προτείνουμε το παρακάτω ψήφισμα του ΔΣ για το ζήτημα:
Το Δημοτικό Συμβούλιο του δήμου Αθηναίων καταγγέλλει την αδιαφορία που επιδεικνύει το υπουργείο Εσωτερικών και ο υπουργός Βορίδης στο ζήτημα των ελλείψεων σε προσωπικό καθαριότητας για τις σχολικές μονάδες, τη δύσκολη περίοδο της πανδημίας. Απαιτούμε άμεσα την ανανέωση της σύμβασης των 69 καθαριστριών που έχουν προσληφθεί με 4μηνες συμβάσεις και που έληξαν στις 30 Απριλίου, την παράταση όλων των σημερινών συμβάσεων ώστε να υπάρχει πλήρη κάλυψη των σχολικών μονάδων σε προσωπικό καθαριότητας και τις μαζικές προσλήψεις μόνιμου προσωπικού για την κάλυψη όλων των αναγκών καθαριότητας.
2. Για τη δίχρονη προσχολική
Είναι φανερό ότι από την αρχή η δημαρχία Μπακογιάννη επέλεξε να εφαρμόσει τη δίχρονη χωρίς κανένα κόστος. Από την αρχή προσανατολίστηκε στα σχολεία για να επιτάξει χώρους από αυτά και χρησιμοποίησε τον νόμο Γαβρόγλου του ΣΥΡΙΖΑ για να γεμίσει την πόλη με κοντέινερ.
Για την Αντικαπιταλιστική ανατροπή στην Αθήνα το σχέδιο είναι ολέθριο και οφείλει να αντιπαλευτεί στο σύνολό του κι όχι με εξαιρέσεις. Αιτήματα για να εξαιρεθούν κάποια σχολεία αλλά όχι όλα που ακούστηκαν στο ΔΣ από παρατάξεις της αντιπολίτευσης είναι συντεχνιακά και δεν ευνοούν τον κοινό αγώνα. Η απάντηση στον ολέθριο σχεδιασμό της δημαρχίας για τη δίχρονη είναι να χρησιμοποιηθούν αδόμητα οικόπεδα, να απαλλοτριωθούν, να αγοραστούν και σε αυτά να οικοδομηθούν νηπιαγωγεία, κι όπου αυτό δεν είναι δυνατόν να ενοικιαστούν και να διαμορφωθούν κατάλληλοι χώροι ώστε η δίχρονη να εφαρμοστεί από τον Σεπτέμβριο του 2021.
Τα σχολεία που επιβαρύνονται με κοντέινερ στους προαύλιους χώρους τους είναι τέσσερα -133ο ΔΣ, 8ο Γυμν.-Λύκειο, 28ο ΔΣ, 63ο Γυμν.- και θα υποστηριχτούν από εμάς και τα τέσσερα.
Α. Ανάμεσα στους προαύλιους χώρους που επέλεξε η δημαρχία να επιτάξει είναι και το προαύλιο του 133ου ΔΣ, ένα σχολείο με 200 σχεδόν μαθητές που η τοποθέτηση 3 κοντέινερ του στερεί ζωτικό χώρο για τα παιδιά. Η δημοτική αρχή Μπακογιάννη μετρά με τη μεζούρα κι ό,τι ξεπερνά τα ασφυκτικά όρια που επέλεξε, ότι περισσεύει κατ’ ελάχιστο, το περικόβει. Υπάρχουν άλλες λύσεις.
Συγκεκριμένα, στις οδούς Ευελπίδων-Σπετσών και Τροίας υπάρχει οικόπεδο χαρακτηρισμένο ως σχολείο (ΦΕΚ 58/Δ/2005) και Μηθύμνης 41, Πατησίων, Θήρας, Μοσχονησίων, οικόπεδο της ΚΤΥΠ (ΦΕΚ 38/ΟΔ/2006 και ΦΕΚ 6ΑΑΠ/2011 Κήρυξη Αναγκαστικής Απαλλοτρίωσης, ΦΕΚ 25Δ/2019- παρακατάθ. Αποζημίωσης.
Β. Το ίδιο συμβαίνει με το 63ο Γυμνάσιο που μεταφέρεται εκεί το 54ο νηπ. Το επαναφέρουμε. Οι αντιδράσεις εκπαιδευτικών και μαθητών είναι μεγάλες. Η δημαρχία παραπλάνησε το ΔΣ εγκρίνοντας τη μεταφορά του 54ου νηπ. σε αδόμητο οικόπεδο το οποίο αποκαλύφθηκε ότι είναι το προαύλιο του 63ου Γυμν. Στο σημερινό ΔΣ ζήτησε να τοποθετηθεί ο πρόεδρος της Ε’ ΕΛΜΕ για το ζήτημα, κι η προεδρεία αρνήθηκε γιατί το θέμα ήταν εκτός ημερησίας.
Γ. Με τον ίδιο τρόπο ξεγέλασε η δημοτική αρχή τα 39ο και 125ο νηπιαγωγεία για τα οποία ψηφίστηκε ομόφωνα από το ΔΣ η μεταφορά τους σε οικόπεδο που λίγο αργότερα δώσατε σε άλλο νηπιαγωγείο. Κι όταν αποκαλύφθηκε η απάτη, δεσμευτήκατε ότι για τα 39ο-125ο νηπ. θα κάνετε προκήρυξη ενοικίασης για τη μεταφορά τους σε ενοικιαζόμενο κτήριο. Ακόμα δεν έχει πραγματοποιηθεί τίποτα απολύτως.
3. Τοποθέτηση καμερών στον 9.84
Στο τελευταίο ΔΣ του 9.84, η πρόεδρος του Αραμπατζή Ν., ανάμεσα στα άλλα επανέφερε το θέμα των καμερών ζητώντας συγκεκριμένα:
• Γνωμοδότηση για δυνατότητα τοποθέτησης καμερών ασφαλείας και συστήματος ελεγχόμενης πρόσβασης (access points), υποδείξεις περί αυτών και συμμόρφωση με το Κανονισμό Προστασίας Προσωπικών Δεδομένων.
Θεωρούμε πολιτικά απαράδεκτη κι επιλήψιμη την τοποθέτηση καμερών στον 9.84. Πριν ένα χρόνο που ξαναθέσαμε το ζήτημα υπήρχε διαβεβαίωση από την πρόεδρο του ότι δεν έχει καμία τέτοια πρόθεση. Δηλώνουμε τη σαφή μας αντίθεση και καλούμε τις παρατάξεις να τοποθετηθούν. Δεν υπάρχει καμία δικαιολογία για τοποθέτηση καμερών σε χώρους εργασίας παρά μόνο η απόπειρα της εργοδοσίας (στη συγκεκριμένη περίπτωση της προεδρίας του 9.84) να επιβάλει καθεστώς ασφυκτικού ελέγχου και χειραγώγησης, καθεστώς επιτήρησης και εκφοβισμού των εργαζομένων.
4. Θέατρο ΕΜΠΡΟΣ
Πόσο έντρομος πρέπει να είσαι και πόσο πολέμιος της τέχνης, του πολιτισμού και της ελευθερίας της έκφρασης για να διατάξεις να ΧΤΙΣΤΟΥΝ όλες οι είσοδοι ενός θεάτρου για να μην μπει κάποιος μέσα, ούτε καν το φως! Κι όταν το κίνημα γκρεμίζει τα τσιμέντα, τότε η κυβέρνηση επανέρχεται να βάλει λαμαρίνες.
Δεν συμφωνούμε με απόψεις που εκφράστηκαν στο ΔΣ από παρατάξεις της αντιπολίτευσης ότι το θέατρο ΕΜΠΡΟΣ οφείλει να το πάρει ο δήμος, το κράτος, η περιφέρεια και γενικώς να φύγει από τα χέρια όλων αυτών που τόσα χρόνια το κράτησαν ζωντανό.
Στο θέατρο ΕΜΠΡΟΣ η κυβέρνηση κι η δημαρχία, τσιμέντωσε τις πράξεις πολιτισμού που δεν είναι εμπόρευμα και προσφέρεται χωρίς αντάλλαγμα. Γι’ αυτό το έβαλε στο στόχαστρο και το ίδιο θα κάνει αν πραγματοποιηθούν οι προτάσεις που ακούστηκαν και το πάρει δήμος, κράτος κ.λπ.
Στο ΕΜΠΡΟΣ απέδειξε η κυβέρνηση για μια ακόμη φορά ότι χτίζει μια διστοπία, ότι είναι η διστοπία αυτοπροσώπως. Αλλά ο κόσμος, η νεολαία και οι εργαζόμενοι, δεν υποτάχτηκαν στο αφήγημά αυτό. Το Σάββατο το βράδυ, ο κόσμος με τη συνοδεία χάλκινων μουσικών οργάνων έσπασε την τσιμεντωμένη πόρτα και με μια μέγιστη πράξη λαϊκού κι εργατικού πολιτισμού απελευθέρωσε το ΕΜΠΡΟΣ και ανακατέλαβε το χώρο.
Η κυβέρνηση τσιμέντωσε την είσοδο ενός ελεύθερου, ανοιχτού, αυτοδιαχειριζόμενου θεάτρου που χωρίς χρήμα, χωρίς εισιτήριο και κόμιστρο, χωρίς τη μεζούρα της κερδοφορίας, πρόσφερε στον κόσμο πολύ περισσότερα από όσα έδωσε στη νεολαία της πόλης η δημοτική αρχή στην Τεχνόπολη και στο Γκάζι με τα πανάκριβα εισιτήρια.
Εκατοντάδες θεατρικές παραστάσεις, εκατοντάδες εκδηλώσεις, πολιτιστικά δρώμενα, διαρκείς εκθέσεις, φεστιβάλ, θεματικές εβδομάδες, κινηματογραφικές προβολές και αφιερώματα, συζητήσεις για τα πάντα, συνεισφορά στην κοινωνική καλλιέργεια και κουλτούρα, στον αντιφασισμό, στην ελευθερία έκφρασης, λόγου, δημιουργίας. Κι όλα αυτά χωρίς αντίτιμο.
Αλλά γι’ αυτό έγινε η εκκένωση. Γιατί το ΕΜΠΡΟΣ ήταν υπαρκτό αντιπαράδειγμα στην εμπορευματοποίηση και τον ευτελισμό της τέχνης και του πολιτισμού. Υπαρκτό παράδειγμα ότι η τέχνη για να έχει αξία δεν είναι απαραίτητο να πουλιέται και να αγοράζεται. Το ΕΜΠΡΟΣ δεν συμβαδίζει με τις τουριστικές ατραξιόν και την αλλαγή του χαρακτήρα του κέντρου στην κατεύθυνση της τουριστικοποίησης και των real estate συμφερόντων.
Δεν περπάτησε το σχέδιο αυτό. Το ΕΜΠΡΟΣ άνοιξε, οργανώνει ξανά τις παραστάσεις του και θα διατηρηθεί όχι γιατί θα το πάρει υπό την ασφυκτική «προστασία» του κράτος και δημοτική αρχή αλλά γιατί έχει την προστασία του κινήματος και όλων των συλλογικοτήτων.
