Τα παιδιά μας δεν είναι σκουπίδια για να τα στοιβάζουν!
Η πρόταση της δημαρχίας Μπακογιάννη να επιτάξει ακόμα και προαύλια σχολείων για να τοποθετήσει κοντέινερ για τη δίχρονη προσχολική αγωγή/εκπαίδευση είναι βαθιά αντιεκπαιδευτική, αντιπαιδαγωγική, αντιπεριβαλλοντική και αντικοινωνική. Αντιμετωπίζει τον μαθητικό πληθυσμό της πόλης, τα παιδιά μας, ως στρατιωτάκια ακούνητα κι αγέλαστα, απαγορεύοντάς τους το παιχνίδι και τη χαρά στον προαύλιο χώρο των σχολείων!
Η δημαρχία Μπακογιάννη, με μια εξοργιστική απόφασή της, στηριζόμενη στον νόμο Γαβρόγλου και στα όρια που αυτός έθεσε, υπολόγισε εντελώς αντιπαιδαγωγικά και αντιεκπαιδευτικά ότι σε κάθε παιδί αντιστοιχούν 2τ.μ. σε κάθε προαύλιο. Με μια απίστευτη αντιπαιδαγωγική αυθαιρεσία, λες και τα παιδιά παραμένουν καθηλωμένα σε ένα σημείο και γυρνούν γύρω από τον εαυτό τους, μετρά με τη μεζούρα και ό,τι ξεπερνά τα ασφυκτικά όρια που επέλεξε, ό,τι περισσεύει κατ’ ελάχιστο, το περικόβει και το επιτάσσει για να τοποθετήσει κοντέινερ.
Η επιλογή αυτή δείχνει ότι αδιαφορεί εντελώς για τις συνθήκες της σχολικής ζωής των μαθητών δημοτικών, γυμνασίων, λυκείων και νηπιαγωγείων.
Η επίταξη των προαύλιων υποβαθμίζει τα υπάρχοντα σχολεία και τη μορφή της πόλης και των γειτονιών. Σε αυλές που είχαν ένα στοιχειωδώς ανθρώπινο περιβάλλον, κάτι εξαιρετικά σημαντικό για τα παιδιά, ειδικά της Αθήνας που κατοικούν σε μια πόλη με υπερβολική δόμηση, με την επίταξη από τον δήμο θα δεσμευτούν και οι «τελευταίες ανάσες» και τα παιδιά θα στοιβαχτούν σε στενά προαύλια.
Απέναντι σε αυτή τη λογική, όλα τα εκπαιδευτικά σωματεία, ΣΕΠΕ και ΕΛΜΕ και το γονεϊκό κίνημα έχουν τοποθετηθεί κατά του συνόλου των επιτάξεων των προαυλίων. Ως Αντικαπιταλιστική Ανατροπή στην Αθήνα συντασσόμαστε με αυτή τη θέση και την καταθέτουμε ως πρόταση για ψήφιση στο ΔΣ.
Με βάση τη θέση της δημοτικής αρχής για τις επιτάξεις προαυλίων, η πρότασή μας αφορά αυτή τη στιγμή τα προαύλια των 133ου ΔΣ, 8ου Γυμν-Λυκ, 63ου Γυμν, 28ου ΔΣ αλλά και κάθε προαυλίου σχολικής μονάδας κάθε βαθμίδας.
Η πρόταση της ΑΑΑθήνας αφορά το σύνολο των προαυλίων και δεν λειτουργεί συντεχνιακά επιλέγοντας ποιο σχολείο να εξαιρεθεί: πρέπει να εξαιρεθούν όλα. Το δημοτικό συμβούλιο και κάθε δημοτική παράταξη οφείλουν να τοποθετηθεί σε αυτό το κρίσιμο ζήτημα.
Ο αγώνας χρειάζεται να είναι ενιαίος και όχι διασπαστικός, με προτάσεις που προβάλλουν αποκλειστικά την εξαίρεση κάποιων σχολείων με διάφορες δικαιολογίες. Η τακτική της εξαίρεσης δημιουργεί τεράστιους κινδύνους «κανιβαλισμού» και διάσπασης του ενιαίου μετώπου που οφείλει να έχει ο αγώνας.
Φυσικά, κατανοούμε γιατί διάφοροι σύμβουλοι της δημαρχίας Μπακογιάννη, από το πρώτο ΔΣ στις 22/3, αντέδρασαν αποκλειστικά στη χρήση προαυλίων συγκεκριμένων σχολείων, ενώ ταυτόχρονα επευφημούσαν τη δημαρχία που τα κατάφερε και επίταξε προαύλια και αίθουσες άλλων σχολείων. Οι λόγοι είναι ψηφοθηρικοί. Οι «άριστοι» δεν έχουν κανένα απολύτως δισταγμό να «κανιβαλίσουν», όταν είναι για πελατειακούς σκοπούς. Καταδικάσαμε αυτή τη στάση από την πρώτη στιγμή και αποκαλύψαμε τη σκοπιμότητα της, που, εκτός των άλλων, βάζει σε αντιπαράθεση τα σχολεία μεταξύ τους για το ποιο θα είναι τελικά ο αδύναμος κρίκος, υποδηλώνοντας ότι όποιος έχει «κονέ» με τη δημαρχία και τους συμβούλους θα τη γλιτώνει, αλλά σε βάρος άλλων σχολείων, υπονομεύοντας έτσι τον ενωτικό και μαζικό αγώνα.
Αυτό που δεν κατανοούμε είναι γιατί η Λαϊκή Συσπείρωση φέρνει ως πρόταση στο ΔΣ την εξαίρεση μόνο του προαυλίου του 8ου Γυμν. και Λυκείου και όχι του συνόλου των προαυλίων των σχολικών μονάδων της πόλης μας. Μήπως τα 133ο ΔΣ, 63ο Γυμν. και 28ο ΔΣ δεν θα βρεθούν στην ίδια ολέθρια θέση; Η θέση του εκπαιδευτικού και γονεϊκού κινήματος να μην επιταχθεί κανένας προαύλιος χώρος είναι σαφής.
Ως Αντικαπιταλιστική Ανατροπή στην Αθήνα δεν έχουμε καμία ταλάντευση. Ζητήσαμε ήδη να εισαχθεί στην ημερήσια διάταξη της συνεδρίασης του επόμενου ΔΣ η εξαίρεση των προαύλιων χώρων όλων των σχολείων όλων των βαθμίδων από την τοποθέτηση κοντέινερ για τη δίχρονη προσχολική αγωγή/εκπαίδευση, όπως απαιτεί το εκπαιδευτικό και γονεϊκό κίνημα. Απαιτούμε να ακουστεί η φωνή και η αγωνία χιλιάδων γονιών και εκπαιδευτικών.
Τα παιδιά μας αξίζουν χώρους ελεύθερους για να τρέξουν, να παίξουν, να διασκεδάσουν, και θα τους έχουν!
