Το σχέδιο προϋπολογισμού του Δήμου Αθηναίων για το 2022 που κατέθεσε χτες Δευτέρα η δημοτική αρχή διατηρεί την παράδοση των τυπικά μεν έγκυρων και ισοσκελισμένων, ουσιαστικά όμως πλασματικών προϋπολογισμών της δημαρχίας Μπακογιάννη. Το ανείσπραχτο ποσό απαιτήσεων προηγούμενων οικονομικών χρήσεων συνεχίζει να αυξάνεται γεωμετρικά από το 2014, με τον ισοσκελισμό να επιτυγχάνεται με λογιστικά τερτίπια, με αποτέλεσμα την ύπαρξη επί της ουσίας δύο προϋπολογισμών, ενός λογιστικού και ενός πραγματικού, με τον δεύτερο να κυμαίνεται στην πραγματικότητα κατά 46% περίπου μειωμένος ως προς τον πρώτο. Το κυριότερο όμως είναι ότι ο προϋπολογισμός που κατέθεσε η δημοτική αρχή αποτυπώνει, σε συνδυασμό και με το Τεχνικό Πρόγραμμα, τις προτεραιότητες της πολιτικής της – και αυτές δεν φαίνεται να απαντούν στις ανάγκες της πόλης και των κατοίκων της.
Η δημοτική αρχή Μπακογιάννη συνεχίζει να προγραμματίζει οπισθοβαρώς, με το ενάμισι μάτι στραμμένο στις κάλπες των εκλογών του 2023. Μια σειρά από παρεμβάσεις που πρέπει να ολοκληρωθούν άμεσα μετατίθενται στο μέλλον. Ανάμεσά τους, απαλλοτριώσεις και αγορές ελεύθερων χώρων, παρεμβάσεις σε σχολικά κτίρια, συντηρήσεις κτιρίων, παρεμβάσεις σε πρανή των λόφων, έργα ομβρίων και αποχέτευσης. Η πόλη όμως δεν μπορεί να περιμένει άλλο, τη στιγμή που εκατοντάδες νεοκλασικά και άλλα μνημεία της αρχιτεκτονικής κληρονομιάς της πόλης καταρρέουν εγκαταλελειμμένα, τη στιγμή που μια νεροποντή μετατρέπει γειτονιές κυριολεκτικά σε λίμνες, τη στιγμή που οι γειτονιές διψάν για περισσότερους ελεύθερους χώρους πρασίνου και αναψυχής, τη στιγμή ακόμα που 100.000 διαμερίσματα είναι κλειστά και νέοι άνθρωποι και ζευγάρια δεν βρίσκουν σπίτι να μείνουν. Το ίδιο ηχηρά απούσες είναι παρεμβάσεις για την κλιματική θωράκιση της πόλης, παρά την παρουσία του Δημάρχου στη διάσκεψη της Γλασκώβης: μηδαμινές απορροφήσεις, κανένα σχέδιο για την ανακύκλωση, κανένα πράσινο σημείο σε καμία γειτονιά.
Άλλες όμως είναι οι προτεραιότητες της δημοτικής αρχής. Σημαντικά κονδύλια του Δήμου Αθηναίων μεταφέρονται διαρκώς σε ΑΕ που λειτουργούν εκτός των ορίων του δημόσιου λογιστικού, αφήνοντας τις υπηρεσίες του Δήμου να παραπαίουν κάτω από ένα πέπλο αδιαφάνειας και απευθείας αναθέσεων. Συγκροτούνται μεγάλες εργολαβίες που δεν ενισχύουν τον ανταγωνισμό, με αποτέλεσμα να επωφελούνται μόνο οι μεγάλες επιχειρήσεις και να συνθλίβονται οι μικρότερες και πολύ μικρές που αποτελούν τη ραχοκοκαλιά της ελληνικής οικονομίας. Αναπαράγεται έτσι, στο επίπεδο της τοπικής αυτοδιοίκησης, εκείνο το μοντέλο μεταβίβασης πόρων προς το ιδιωτικό συμφέρον που ευθύνεται για την κρίση χρέους που ακόμα αντιμετωπίζει η χώρα. Μέσα σε αυτό το πλαίσιο, αν δείχνει κάποια μέριμνα το σχέδιο προϋπολογισμού που κατέθεσε ο κ. Μπακογιάννης, αυτή στρέφεται μονομερώς προς τη μονοθεματική τουριστική ανάπτυξη της πόλης και τα ξενοδοχειακά συμφέροντα. Γι’ αυτό και το κέντρο της πόλης έχει όπως συνήθως τον πρώτο λόγο, σε βάρος της καθημερινότητας και των υποδομών στις γειτονιές. Η δημοτική αρχή ασχολείται με το Σύνταγμα και τη διαπλάτυνση των πεζοδρομίων της Πανεπιστημίου αλλά δεν ρίχνει το βλέμμα της ούτε καν λίγο δίπλα, στην Ιπποκράτους ή τη Χαριλάου Τρικούπη. Καθαρίζει το Κολωνάκι τρεις φορές τη μέρα, αλλά δεν έχει πρόβλημα να μεταθέτει αναγκαίες παρεμβάσεις στις γειτονιές στο αόριστο μέλλον.
Η Ανοιχτή Πόλη δεν μοιράζεται με τον κ. Μπακογιάννη αυτό το όραμα και αυτό το σχέδιο για την Αθήνα, γι’ αυτό και καταψηφίσαμε το σχέδιο προϋπολογισμού που κατατέθηκε στο δημοτικό συμβούλιο.Η πόλη έχει ανάγκη από άλλο μοντέλο ανάπτυξης, ένα μοντέλο πολυλειτουργικότητας και μεικτών χρήσεων, προσβασιμότητας για όλες και όλους, με σοβαρές και βιώσιμες μικρομεσαίες επιχειρήσεις, και κυρίως με τους κατοίκους της παρόντες, ασφαλείς και δραστήριους. Μια πόλη που θα συνδέει το κέντρο με τις γειτονιές και θα είναι φιλική και ανοιχτή σε όλους τους ανθρώπους.
