Οι πολιτικοί σκέφτονται το σήμερα, οι ηγέτες δρουν για το αύριο
Αν ο προηγούμενος Δήμαρχος έμεινε γνωστός ως ο Δήμαρχος που αντιμετώπισε το πρώτο κύμα μετανάστευσης στην Αθήνα, ο νυν Δήμαρχος θα μείνει γνωστός ως ο Δήμαρχος που αντιμετώπισε το πρώτο κύμα κρίσεων και φυσικών καταστροφών.
Η ανθρώπινη επιρροή στο περιβάλλον είναι ορατή και γίνεται αισθητή από το Κεντάκι μέχρι τον Βοτανικό. Με ανθρώπινα και όχι μόνο, θύματα. Το ερώτημα είναι, τι κάνουμε; Αν πρέπει να ξεκινήσουμε από μια παραδοχή για τις κρίσεις και τις φυσικές καταστροφές, αυτή είναι ότι δεν γνωρίζουμε τίποτα. Δεν ξέρουμε ποιον θα επηρεάσουν, πότε και πώς. Ποιος μπορεί να χάσει την περιουσία του, πότε και πώς. Ποιος, πότε και πώς μπορεί να χάσει τη δουλειά, το εισόδημά ή τις υπηρεσίες που απολαμβάνει. Και βέβαια ποιος, πότε και πώς μπορεί να χάσει την υγεία, την ίδια του τη ζωή. Το θέμα είναι θέμα ζωής και θανάτου αλλά η άγνοια που το περιβάλει κάνει το θέμα, πολιτικά, εξαιρετικά δύσκολο.
Πώς μπορεί κανείς να προετοιμαστεί και τι πόρους να αφιερώσει για το άγνωστο αύριο όταν καιγόμαστε για τις γνωστές και άμεσες ανάγκες; Και έτσι μπαίνει το θέμα συνήθως στο ντουλάπι μέχρι κάτι να συμβεί και μετά τρέχουμε όλοι μαζί. Τέτοιες συμπεριφορές δεν χαρακτηρίζουν μόνο
τους πολιτικούς μας. Σε δεκάδες έρευνες θα δείτε να κατατάσσονται πολύ χαμηλά τα θέματα υγείας εκτός από ανθρώπους που έχουν ήδη δικούς τους στο νοσοκομείο.
Αλλά αν αυτό σημαίνει ότι δεν μπορούμε να περιμένουμε πολλά από πολιτικούς θα πρέπει να περιμένουμε περισσότερα από ηγέτες. Διότι οι πολιτικοί κοιτούν το σήμερα, οι ηγέτες κοιτούν το αύριο. Και οι ηγέτες συμβουλεύονται ειδικούς. Ο Δήμος των Αθηναίων χρειάζεται άμεσα σχέδιο αντιμετώπισης κρίσεων. Πώς προετοιμάζεται, πώς τις αντιμετωπίζει όταν έρθουν και πώς συμπεριφέρεται μετά. Σήμερα έχουν έρθει μια σειρά από θέματα όπως το 1ο, το 33ο το 34ο, το 35ο. Σπασμωδικά όπως έχουμε συζητήσει. Χωρίς να έχουμε ένα σχέδιο ούτε για την πρόβλεψη, ούτε για το τι προσωπικό χρειαζόμαστε ως Δήμος, ούτε όμως και τι αποζημιώνουμε και ποιον. Το χρειαζόμαστε άμεσα και από ανθρώπους που μπορούν να μας πουν τι αρμοδιότητες πρέπει να έχουμε και τι πρέπει να ζητήσουμε για να μπορούμε να ανταποκριθούμε.
Ένα δεύτερο θέμα αφορά την φύλαξη των σιδηροδρομικών γραμμών. Δεν θα μπω στον πειρασμό να μιλήσω για την υπογειοποίηση αν και αυτό είναι το προφανές. Επειδή όμως το προφανές καθυστερεί και κόσμος σκοτώνεται στις γραμμές πρέπει να κάνουμε κάτι άμεσα. Έτσι συμβαίνει πάντα. Περιμένοντας το ιδανικό αφήνουμε το άμεσο και το απαραίτητο να σαπίσει. Γιατί να ξοδέψουμε χρήματα όταν θα διορθωθεί μια και καλή; Οι κάτοικοι για μια ακόμα φορά κατευθύνονται από τον Άννα στον Καϊάφα. Μπορεί να υπάρξει μια συνεργασία μεταξύ του ΟΣΕ και του Δήμου για να λύσει το άμεσο;
Το τελευταίο θέμα αφορά την περιοχή κάτω από την Ομόνοια. Από τότε που έφυγε η Πρωτοβάθμια Εκπαίδευση από την περιοχή δεν υπάρχει τίποτα που να την κρατάει όρθια. Θα χρειαστεί πια ολιστική προσέγγιση διότι αν τα πράγματα είναι δύσκολα τώρα, θα γίνουν πολύ χειρότερα όταν καλοκαιριάσει.
