Δευτέρα 11/4 Κινητοποίηση Υπουργείο Μετανάστευσης 2:00μμ και συζήτηση εντός ημερησίας στο ΔΣ
Της Ρέππα Ντίνας, π. δημοτική σύμβουλος και μέλος της ομάδας συλλογικής εκπροσώπησης της ΑΑΑθήνας
Υπήρχε μια αποθήκη, γεμάτη άχρηστα εμπορεύματα, στο κέντρο της Αθήνας. Δημιουργήθηκε για να αποθηκευτούν σε λίγο καλύτερες συνθήκες απ’ ότι πολλά άλλα άχρηστα κι ενοχλητικά εμπορεύματα που διασκορπίστηκαν σε ολόκληρη τη χώρα, για να βελτιώνει το «πρόσωπο» των κρατούντων σχετικά με τους όρους αποθήκευσης.
Αυτή η αποθήκη άλλαξε πολλές φορές φυσιογνωμία. Όσο αυξάνονταν τα εμπορευματοκιβώτια, τόσο στοιβάζονταν σε ακατάλληλες συνθήκες. Αλλά, υπήρχε. Ήταν ένας «κάποιος τόπος», ώστε να μη πεταχτούν στους επίσημους σκουπιδότοπους της πόλης κι εξαφανιστούν. Μέχρι που η αποθήκη χρειάστηκε να αδειάσει. Στη θέση της θα δημιουργούνταν ένα εμπορικό κέντρο, μεγάλης σπουδαιότητας επένδυση, υψηλής αισθητικής και οικονομικής αξίας. Η αποθήκη άδειασε, τα εμπορευματοκιβώτια μεταφέρθηκαν όπου να ‘ναι και οι εργασίες άρχισαν τάχιστα. Όλα καλά!
Μόνο που στην πραγματικότητα η αποθήκη δεν ήταν ακριβώς αποθήκη και σίγουρα δεν είχε κιβώτια εμπορευμάτων. Είναι το camp του Ελαιώνα όπου ζουν πρόσφυγες.
Μέσα στον Μάρτη, εκδιώχθηκαν από εκεί οικογένειες αποτελούμενες από 250 πρόσφυγες, ανάμεσά τους 50 παιδιά που σπουδάζουν στα σχολεία της περιοχής. Εκεί στον Ελαιώνα, στο camp όπου διαμένουν πρόσφυγες αιτούντες άσυλο, -παιδιά με τις οικογένειές τους που έζησαν τη φρίκη του πολέμου και τον αναγκαστικό και βίαιο διωγμό από τα σπίτια τους και τον τόπο τους-, συντελείται έγκλημα. Βίαιη διακοπή φοίτησης των ανήλικων μαθητών δημοτικού, γυμνασίου και λυκείου με απόφαση της δημοτικής αρχής Μπακογιάννη και του υπουργείου Μετανάστευσης τρεις μήνες πριν τη λήξη του σχολικού έτους. Το camp εκκενώνεται με γρήγορους ρυθμούς, σα μια αποθήκη με άχρηστα αντικείμενα που μεταφέρονται όπου να ‘ναι, αρκεί να αδειάσει.
Η εκκένωση του Ελαιώνα γίνεται σταδιακά με στόχο να έχει ολοκληρωθεί μέχρι το Μάιο. Σταδιακά όχι για να λύνονται τα προβλήματα που δημιουργούνται στον προσφυγικό πληθυσμό από αυτή την εξέλιξη, αλλά για να αποφευχθεί ο σάλος που ίσως να σηκωθεί.
«Δικαιούμαι να έχω ελεύθερη πρόσβαση στον μαγικό κόσμο της γνώσης. Δικαιούμαι να ζήσω με αθωότητα και ανεμελιά τα παιδικά μου χρόνια...», αυτά αναφέρει η Σύμβαση για τα δικαιώματα του Παιδιού που υιοθέτησε η Γενική Συνέλευση του ΟΗΕ, τριάντα τρία χρόνια πριν, στις 20 Νοεμβρίου του 1989 προσφέροντας ένα νέο ορισμό για την παιδική ηλικία, βασισμένο στα ανθρώπινα δικαιώματα, αναγνωρίζοντας ότι η παιδική ηλικία είναι μια ευάλωτη στιγμή και ότι τα παιδιά χρειάζονται ειδική φροντίδα και προστασία.
Κι όμως, τις τελευταίες μέρες στο κέντρο της Αθήνας καταπατάται βάναυσα σχεδόν ολόκληρη η χάρτα αυτών των δικαιωμάτων με τον πιο επίσημο τρόπο.
Οικογένειες με παιδιά που δεν ρωτήθηκαν αλλά κάτω από καθεστώς εκβιασμού και φόβου, ανασφάλειας και αστάθειας εκδιώχνονται από τον Ελαιώνα κυρίως για το camp στο Σχιστό και ένας μικρός αριθμός για κάποια διαμερίσματα. Για τα παιδιά του πολέμου δεν υπάρχει τόπος. Το επίσημο κράτος δεν θεώρησε ότι η μετάβασή τους σε νέο τόπο κατοικίας οφείλει να έχει εξασφαλίσει «…την ελεύθερη πρόσβαση στον μαγικό κόσμο της γνώσης, την ανεμελιά και την αθωότητα».
Μεταφέρονται σε ένα νέο στρατόπεδο και ο αγώνας για την ελεύθερη πρόσβασή τους στη δημόσια εκπαίδευση ξεκινά ξανά από την αρχή. Ακόμα και για τα παιδιά που μεταφέρονται σε διαμερίσματα, δεν έχει εξασφαλιστεί μια θέση φοίτησης στα σχολεία της νέας κατοικίας τους.
Η αφρόκρεμα της πρωτεύουσας, ο δήμαρχος Κ. Μπακογιάννης, ο υπουργός Μετανάστευσης και Ασύλου Ν. Μηταράκης είναι οι βασικοί εντολείς της εκκένωσης του Ελαιώνα. Αυτοί ακονίζουν το μαχαίρι της ρατσιστικής, απάνθρωπης πολιτικής για να προχωρήσει το έργο της «διπλής ανάπλασης». Ο Ελαιώνας θα σφραγιστεί γρήγορα γρήγορα για να ξεκινήσουν χωρίς ενοχλητικές καθυστερήσεις οι εργασίες. Πρώτο μέλημα να μην επιβαρυνθούν ούτε κατ’ ελάχιστο τα σχέδια και τα χρονοδιαγράμματα των επενδυτών. Γι’ αυτό προχωρά με συνοπτικές διαδικασίες η εκκένωση χωρίς ίχνος αστικής συμπόνοιας, χωρίς καμία απολύτως έγνοια για τις επιπτώσεις στα προσφυγόπουλα. Η επένδυση είναι υψηλής απόδοσης, αναμένονται μεγάλα κέρδη ενώ το ρίσκο είναι μηδαμινό μια και η επένδυση γίνεται ουσιαστικά με χρήματα του δημοσίου. Αυτά πλέον, καθορίζουν τα πάντα…
Η εποχή δεν αλλάζει, άλλαξε, ήδη. Η βαρβαρότητα είναι δίπλα μας. Πρέπει να αλλάξουμε κι εμείς για να την ανατρέψουμε. Ο ολοκληρωτικός καπιταλισμός είναι εδώ. Η κοινωνική χειραφέτηση κι απελευθέρωση του ανθρώπου από εκμετάλλευση, καταπίεση, πολέμους και φτώχεια αναζητά ξανά δρόμους να γίνει ελπίδα και όραμα αγώνα. Μόνο τότε, αυτό το σύστημα, με τους ίδιους ή και με άλλους κυβερνώντες, πολιτικούς και οικονομικούς θα διστάζει να μετακινεί ανάλγητα και ρατσιστικά, ως εμπορευματοκιβώτια, τα προσφυγόπουλα... τότε, θα έχουμε φύγει από το έρεβος... Ας εργαστούμε γι' αυτό.
Αναδημοσίευση από την εφημερίδα ΠΡΙΝ
Γραφεία Αιόλου 47, 3ος όρ., τηλ. 2103248892
Δημοτικός σύμβουλος: Κεφαλληνός Παναγιώτης 6934816016
Ομάδα συλλογικής εκπροσώπησης:
Ρέππα Ντίνα, Ρίζος Μιχάλης, Μάτσα Κατερίνα,
Παπαχριστούδη Ματίνα, Σιαπάτης Αποστόλης, Μένου Κική
