Η δίκη για τη δολοφονία του Ζακ πλησιάζει στο τέλος της. Η εισαγγελική πρόταση αποτελεί μια απόπειρα να πέσουν όλοι οι κατηγορούμενοι στα μαλακά. Από τους δυο επιχειρηματίες που ο εισαγγελέας πρότεινε να καταδικαστούν για θανατηφόρο σωματική βλάβη (απορρίπτοντας το αίτημα για αλλαγή κατηγορίας σε ανθρωποκτονία με ενδεχόμενο δόλο) μέχρι τους τέσσερις αστυνομικούς που προτείνεται να απαλλαγούν από τις κατηγορίες. Πρόκειται για μια εισαγγελική πρόταση που δεν μπορεί να γίνει δεκτή από την κοινωνία που πάλεψε για να βάλει τους ναζί στη φυλακή, που πάλεψε για να ξαναγυρίσει στη φυλακή ο Κορκονέας και που συνεχίζει να παλεύει ενάντια στην ομοφοβία, την τρανσφοβία, την περιθωριοποίηση και τη διάλυση των κοινωνικών υπηρεσιών.
Η ακροαματική διαδικασία ανέδειξε πέρα από κάθε αμφιβολία ότι αυτό που έγινε στη Γλάδστωνος στις 21 Σεπτέμβρη του 2018 ήταν ένα δολοφονικό λιντσάρισμα ενός αβοήθητου και ακίνδυνου ανθρώπου. Φάνηκε δε, ότι όλοι οι κατηγορούμενοι ήξεραν πολύ καλά ότι οδηγούν τον Ζακ Κωστόπουλο στον θάνατο. Τα αφηγήματα των δολοφόνων, αλλά και της αστυνομίας, περί “απόπειρας ληστείας” κατέρρευσαν. Αφηγήματα που πολλά ΜΜΕ έσπευσαν να αναπαράξουν και να καλλιεργήσουν ακόμη περισσότερο και που σκοπό είχαν να συγκαλύψουν αυτό που γίνεται στο κέντρο της Αθήνας.
Αυτή η δολοφονία είναι καρπός της στοχοποίησης των εξαρτημένων και των διαφορετικών ως των ανεπιθύμητων παράσιτων, που χαλάνε την εικόνα της Αθήνας που θέλει να παίξει τον ρόλο πόλου έλξης του τουρισμού. Οι “διαφορετικοί/ες” στοχοποιούνται για την υποτιθέμενη “υποβάθμιση” της πόλης και υφίστανται καταστολή. Αποφάσεις του δημοτικού συμβουλίου Αθήνας, επιχειρήσεις “σκούπα” της αστυνομίας και νέοι νόμοι είναι το οπλοστάσιο του συστήματος για να ρίξει στον φτωχό κόσμο την ευθύνη της υποβάθμισης, αλλά και για να επιβάλει το δόγμα νόμου και τάξης που χρειάζεται και πολιτικά αλλά και επικοινωνιακά.
«Η δολοφονία του Ζακ Κωστόπουλου δεν είναι ένα μεμονωμένο τραγικό συμβάν στο κέντρο της πόλης, αλλά έρχεται σε συνέχεια μιας σειράς βίαιων, και κάποιες φορές μαφιόζικων πρακτικών, από θεσμικά όργανα, κυκλώματα της αστυνομίας και συχνά από “κανονικούς” πολίτες, ενάντια σε ευάλωτες ή/και διαφορετικές κοινωνικές ομάδες (πρόσφυγες, άστεγους, τοξικομανείς, ομοφυλόφιλους, ψυχικά πάσχοντες κ.λ.π)», έγραφαν οι εργαζόμενοι/ες του 18 Άνω αμέσως μετά τη δολοφονία του Ζακ Κωστόπουλου.
Αυτό ακριβώς αναδείχθηκε στη δίκη. Ένα κομμάτι των μαρτύρων άνηκαν σε αυτό το κύκλωμα της γειτονιάς, που γνωρίζονταν όλοι μεταξύ τους, και που κατέθεσαν ότι είδαν μαχαίρι στα χέρια του Ζακ, σακουλάκι με κλεμμένα κοσμήματα, έναν επικίνδυνο Ζακ κλπ. Οι συνήγοροι πολιτικής αγωγής στις αγορεύσεις τους ανέδειξαν τη συλλογική απόπειρα συγκάλυψης της δολοφονικής επίθεσης στον Ζακ, χάρη και σε αυτούς τους όχι και τόσο τυχαίους αυτόπτες μάρτυρες – φτάνοντας πιθανά μέχρι και στο να φυτέψουν το μαχαίρι. Αντίθετα οι περαστικοί αυτόπτες μάρτυρες κατέθεσαν ότι προσπάθησαν να σταματήσουν την ανηλεή επίθεση σε βάρος του Ζακ και φυσικά κατέθεσαν ότι ο Ζακ δεν έκλεψε και δεν ήταν επικίνδυνος για κανέναν (παραδοχές που υπάρχουν και στην εισαγγελική πρόταση).
Οι κοινωνικές ομάδες που μπαίνουν στο στόχαστρο της εκστρατείας νόμου και τάξης δεν απέχουν πολύ από τα να θεωρούνται σκουπίδια που χρήζουν αποκομιδής και μεταφοράς κάπου μακριά. Εκκένωση των χρηστών είχε γίνει το 2004 όταν η ολυμπιακή εκστρατεία είχε πάρει διαστάσεις φρενίτιδας. Ξέρουμε τι σημαίνουν σκούπες και πώς παράγουν οργανωμένο έγκλημα και θάνατο. Το 2012 ο Λοβέρδος στοχοποίησε τις οροθετικές σεξεργάτριες με τα τραγικά αποτελέσματα που όλες και όλοι γνωρίζουμε. Η ΕΛΑΣ του Δένδια λίγο μετά μάζευε μετανάστες με κριτήριο το χρώμα του δέρματος δίνοντας αέρα στα πανιά της Χρυσής Αυγής και οδηγώντας στη δολοφονία του Σαχζάτ Λουκμάν. Έτσι και οι πιο πρόσφατες επιχειρήσεις του δήμου Αθηναίων να “καθαρίσει” το κέντρο οδήγησαν στη δολοφονία του Ζακ Κωστόπουλου. Μόλις είχε γίνει η εκκένωση του Πεδίου του Άρεως όταν έγινε η δολοφονία του Ζακ. Και τώρα βλέπουμε τους αστυνομικούς της ΕΛΑΣ να αλωνίζουν και να δολοφονούν, όπως στην περίπτωση του Νίκου Σαμπάνη, αλλά και τις σκούπες σε βάρος των “ανεπιθύμητων” να ξαναρχίζουν.
Η μάχη για τη δικαίωση του Ζακ Κωστόπουλου σημαίνει ότι δε θα αφήσουμε να ξαναγυρίσουν αυτές οι μαύρες μέρες στην Αθήνα και στις γειτονιές μας. Δε θα αφήσουμε να περιθωριοποιείται ο εργαζόμενος κόσμος για χάρη των μεγαλοβιομήχανων του τουρισμού. Δεν θα αφήσουμε να ξεπλένεται η ΕΛΑΣ επειδή την χρειάζεται η κυβέρνηση για να περάσει τα αντεργατικά της μέτρα. Δε θα αφήσουμε να προχωρήσει η διάλυση των κοινωνικών υπηρεσιών και των δομών στήριξης για να πηγαίνουν αυτά τα λεφτά σε εξοπλισμούς. Δε θα αφήσουμε ατιμώρητη την ομοφοβία, τον σεξισμό, την τοξικοφοβία.
Ζητάμε από το δικαστήριο να μην κάνει δεκτές τις προτάσεις του εισαγγελέα για την τιμωρία – χάδι των δυο κατηγορούμενων και την απαλλαγή των άλλων τεσσάρων. Να κάνει δεκτό το αίτημα της οικογένειας Κωστόπουλου για μετατροπή της κατηγορίας σε ανθρωποκτονία και να τους καταδικάσει. Και ταυτόχρονα συνεχίζουμε να παλεύουμε ώστε να σπάσουμε την περιθωριοποίηση που άνοιξε τον δρόμο στη δολοφονία του Ζακ, διεκδικώντας στελέχωση και ενίσχυση του κοινωνικού κράτους, δημοτικές και κρατικές υπηρεσίες για όλες και όλους, πόλεις πολύχρωμες, πολυφυλετικές και πολυπολιτισμικές για τις ανάγκες μας – όχι τουριστικά κέντρα για το κέρδος.
