Τοποθέτηση της Αντικαπιταλιστικής Ανατροπής στην Αθήνα με αφορμή τη σχετική συζήτηση στη συνεδρίαση του δημοτικού συμβουλίου στις 15/6/2022.
Στις 15/06/2022 πραγματοποιήθηκε η συζήτηση στη συνεδρίαση του Δημοτικού Συμβουλίου για την αντιμετώπιση της κλιματικής αλλαγής στον δήμου Αθηναίων. Το σχέδιο για το κλίμα, όπως παρουσιάστηκε, είναι πολιτικά απαράδεκτο και βέβαια δεν έχει καμία σχέση με όσα κατά καιρούς δημοτική αρχή, κυβέρνηση και κεφάλαιο που «δραστηριοποιείται για τη σωτηρία του πλανήτη», κομπάζει ότι μοχθεί, και κάνει «ότι μπορείτε». Το κείμενο που παρουσιάστηκε δεν αποτελεί κάποιο οραματικό σχέδιο, έστω σε βάθος χρόνου, δεν έχει σε τίποτα να κάνει με κάποια μέτρα που θα βοηθούσαν την πόλη να βγει από την κατάσταση που βρίσκεται με τα περιβαλλοντικά και τα κλιματικά της αδιέξοδα.
Το χειρότερο που γίνεται είναι η περιβολή με τον «κλιματικό μανδύα» της έως τώρα δράσης που οδηγεί την πόλη ακριβώς στην κλιματική επιδείνωση, αν όχι την καταστροφή, στη φτωχοποίηση των λαϊκών στρωμάτων, στην απαξίωση και διάλυση των υποδομών του δήμου.
Ένα εγκληματικό, αντιπεριβαλλοντικό έργο, παρουσιάζεται ως σχέδιο δράσης της πόλης για το κλίμα, με:
1. Τη διαπλάτυνση των πεζοδρομίων της Πανεπιστημίου (Μεγάλος Περίπατος, σελ. 77) σε βάρος των λεωφορειολωρίδων, που αυξάνει τις εκπομπές αερίων του θερμοκηπίου από τις μεταφορές, παρουσιάζεται ότι γίνεται για να μειωθούν.
2. Το πρόγραμμα «πρόσοψη» της «Ανάπλαση ΑΕ» (σελ. 50), που αφορά βαψίματα σε προσόψεις, το οποίο παρουσιάζεται ως πρόγραμμα ενεργειακής αναβάθμισης κτιρίων. Βαψίματα, που αφορούν το αισθητικό μέρος και όχι την ενεργειακή κατανάλωση ενός κτιρίου βαφτίζονται ενεργειακή αναβάθμιση. Ενώ δεν υπάρχει καμία τεχνική λεπτομέρεια σχετικά με την ουσία του έργου που να αφορά σε θερμομονώσεις, Η/Μ συστήματα και μπορούν να επιφέρουν ουσιαστική αναβάθμιση. Για άλλη μια φορά πάλι, έργα βιτρίνας.
3. Το πετσόκομμα των υφιστάμενων δέντρων της πόλης (που καταγγέλθηκε από τοπικές συλλογικότητες και πάνω από 40 επιστημονικούς-περιβαλλοντικούς φορείς), που υλοποιείται από την εταιρεία των άμεσων αναθέσεων και απορρόφησης χρημάτων στο δήμο, την DIMOS-unison ΑΕ (σελ. 74 «μεγάλη εργολαβία συντήρησης του πρασίνου της πόλης»), που στοιχίζει τόσο ως προς την ασφάλεια του πρασίνου (έχουν κουτσουρευτεί υγιή δένδρα, έχουν αφεθεί γέρικα κλαδιά ως έχουν, έχουν τοποθετηθεί ως νεοφυτεμένα ξερά δενδρύλλια), όσο ως προς την ασφάλεια των δημοτών της (μην ξεχνάμε ότι για δυο συνεχόμενους χιονιάδες, η πόλη, όχι τυχαία, είχε παραλύσει από πτώσεις κλαδιών. Η αμέλεια της πόλης σε μια εταιρεία παρουσιάζεται ως καινοτόμο έργο. Και δια στόματος δημάρχου, η εταιρεία ανάγεται σε φύλακα άγγελο του δήμου, για όλες τις δουλειές, υποβαθμίζοντας την αντίληψη των πολιτών με το επιχείρημα ότι πρέπει να είναι ευγνώμονες/ούσες που έχουν έστω και αυτή τη «χρυσή εταιρεία» που σώζει τον δήμο.
4. Τις αναπλάσεις στα Εξάρχεια, στην πλατεία Έλληνα Εργάτη και στην Ακαδημία Πλάτωνος (σελ. 79-81), που αφορούν κάποια παρτέρια, χλοοτάπητες, μικρές πεζοδρομήσεις και μερικές δενδροστοιχίες. Ελάχιστες παρεμβάσεις βαφτίζονται «μπλε και πράσινες υποδομές» θεωρώντας τους πολίτες ανίδεους. Με τέτοιες παρεμβάσεις δεν μειώνονται οι εκπομπές αερίων του θερμοκηπίου της πόλης, ούτε εμπλουτίζονται τα υπόγειά της ύδατα και ούτε η πόλη, τα οικοσυστήματά και οι πληθυσμοί της προστατεύονται από τις απειλές της κλιματικής αλλαγής.
5. Μέχρι και η δωρεά-σκάνδαλο από την Prodea στον λόφο του Στρέφη βαφτίστηκε «δράση για το κλίμα» (σελ. 95). Μια μελέτη που κόβει δέντρα, δεν σέβεται τον δασικό χαρακτήρα του λόφου και γεμίζει την κορυφογραμμή του με σιδερένιες κατασκευές. Μια δράση που έχει καταγγελθεί από συλλογικότητες ότι θα καταστρέψει και θα πετσοκόψει τον φυτωμένο λόφο. Μάλιστα, λόγω της αδυναμίας της εταιρείας να προχωρήσει στα έργα εν μέσω αντιδράσεων, έχουν παραχωρηθεί κομμάτια του έργου στον ΑΚΤΩΡ.
6. Οι δράσεις ενεργειακής αναβάθμισης που αφορούν τα δημοτικά κτίρια, περιορίζονται σε ελάχιστα. Η απροθυμία να συντηρηθούν οι υπάρχουσες υποδομές της πόλης, προς μαρασμό των δημοτικών υπηρεσιών και σχολείων, για να στρωθεί το κόκκινο χαλί στην επέλαση των ιδιωτών, είναι εμφανής.
7. Για να καλυφθεί η ένδεια του σχεδίου, γίνεται αναφορά σε μια μελέτη που έγινε από τις υπηρεσίες του δήμου για την ιεράρχηση των δράσεων εξοικονόμησης ενέργειας στα δημοτικά κτίρια. Αλλά ακόμα και αυτή η μελέτη δεν έχει ληφθεί υπόψη κατά τη σύνταξη του τεχνικού προγράμματος, αλλά απλά αναφέρεται.
8. Ως προς τα απορρίμματα: πουθενά δε αναλαμβάνονται δράσεις για τη μείωση των απορριμμάτων καθαυτών, που θα ήταν σημαντικό βήμα πριν να φτάσουμε στη διαχείρισή τους, ιδιαίτερα με τα αδιέξοδα που αντιμετωπίζουμε σήμερα με την «ανακύκλωση» πλαστικών. Επίσης, παρόλο που στον τίτλο υπάρχει η έννοια της «κυκλικότητας και βιώσιμης διαχείρισης νερού και απορριμμάτων» (σελ. 113), στις δράσεις που προτείνονται δεν ανιχνεύεται τίποτα κυκλικό.
9. Ως προς την κομποστοποίηση: αναφέρεται ότι η κομποστοποίηση θα επεκταθεί και στον οικιακό τομέα, κάτι που έχει αργήσει πολύ. Δεν υπάρχει σχέδιο και ούτε μια αναφορά για το πού θα χωροθετηθούν οι κάδοι κομποστοποίησης και για το αν και πότε θα μειωθεί ο όγκος των μεγάλων σύμμεικτων κάδων, οι οποίοι έχουν εγκατασταθεί πρόσφατα.
Οι ριζοσπαστικές αλλαγές που χρειάζεται η πόλη για να ανταπεξέλθει στην κλιματική αλλαγή
Είναι αναγκαία η άμεση αλλαγή στον τρόπο δόμησης, η συνύφανση του δομημένου και του φυτεμένου περιβάλλοντος, η ενίσχυση των μέσων μαζικής μεταφοράς, η ύπαρξη περιοχών χωρίς ΙΧ, η προστασία των υφιστάμενων πεζόδρομων από τα ΙΧ, (όπου η κατάσταση έχει χειροτερέψει αισθητά τα τελευταία χρόνια), η αναβάθμιση των υποδομών της πόλης, πριν θρηνήσουμε ζωές (χαρακτηριστικά παραδείγματα είναι τα πρόσφατα γεγονότα σε δυο παιδικές χαρές και οι πτώσεις τμημάτων στέγης σε δημόσια σχολεία), η ριζική αντικατάσταση του παντοροϊκού συστήματος της πόλης, η αναβάθμιση του συστήματος άρδευσης και ύδρευσης, με συμπερίληψη του βρόχινου νερού, η κυκλικότητα των πόρων εντός της πόλης, η δημιουργία συστημάτων σίτισης και παραγωγής τροφής εντός της πόλης, καθώς και πληθώρα άλλων δράσεων, τεχνολογικά εφικτών, που θα έπρεπε να περιλαμβάνει ένα σχέδιο δράσης για το κλίμα που θα φρόντιζε και θα σεβόταν τους/τις δημότες του.
Από την άλλη οι υπηρεσίες του δήμου αναφέρουν (στο 3.1.2. κοινωνικο-οικονομικά στοιχεία):
«Τα τελευταία χρόνια παρατηρείται ανεπαρκής πρόσβαση των νοικοκυριών στην ενέργεια, που περιγράφεται και ως ενεργειακή φτώχεια. Φαίνεται ότι είναι αρκετά οξυμένη στις περιοχές που συγκεντρώνονται χαμηλά εισοδηματικά στρώματα και απαξιωμένο κτιριακό απόθεμα, ιδιαίτερα την περίοδο της οικονομικής κρίσης.
Έχει εκτιμηθεί ότι περί του 23% των αθηναϊκών κατοικιών αντιμετώπισαν ενεργειακή φτώχεια κατά την τελευταία δεκαετία, ενώ το ποσοστό πληθυσμού σε κίνδυνο φτώχειας ή κοινωνικό αποκλεισμό ανέρχεται στο 13,7% στην Περιφέρεια (ΕΛΣΤΑΤ 2019). Οι εξαιρετικά δυσμενείς συνθήκες που επέβαλλε η πανδημία & στην πόλη της Αθήνας έχουν δυσχεράνει κατά πολύ τις κοινωνικοοικονομικές συνθήκες διαβίωσης για μεγάλο ποσοστό του πληθυσμού.
Προκλήσεις όπως η ενεργειακή φτώχεια αλλά και άλλες ακόμη ασαφείς παράμετροι φτωχοποίησης του πληθυσμού διαμορφώνουν ένα ιδιαίτερα αβέβαιο περιβάλλον για την επόμενη μέρα ανάκαμψης.
Οι επιπτώσεις της κλιματικής αλλαγής, για υψηλότερο κόστος ζωής μέσω αυξημένης ζήτησης ενέργειας (κυρίως για δροσισμό) και αύξηση τιμών βασικών αγαθών (ενέργεια, νερό, είδη πρώτης ανάγκης) τείνουν να πλήττουν τους πιο αδύναμους στην πόλη και υπό αυτό το πρίσμα πρέπει να συνυπολογιστούν οι κίνδυνοι και σε κοινωνικο-οικονομικό επίπεδο.»
Για τα παραπάνω δεν υπάρχουν μέτρα πουθενά. Μέτρα για την αντιμετώπιση της φτώχειας δεν είναι οι ελάχιστες σακούλες προϊόντων που δίνονται περιοδικά μέσω ΤΕΒΑ, ή οι φιλανθρωπίες κάποιων χορηγιών και τα γεύματα «αγάπης» των εορταστικών περιόδων.
Το κείμενο-σχέδιο της δημοτικής αρχής έχει αντιφάσεις, ανακρίβειες και ασυνέχειες.
Τίθενται στόχοι όπως:
Α. Μείωση των εκπομπών αερίων του θερμοκηπίου κατά 61% έως το 2030. Εμφανίζονται κάποιες προσομοιώσεις που έχουν εκπονηθεί για το πώς μπορεί να επιτευχθεί αυτός ο στόχος (σελ. 19-21). Στις δράσεις όμως που παρουσιάζονται στο δεύτερο μέρος του σχεδίου, υπάρχει μια ασυνέχεια, ένα κενό: δεν αποδεικνύεται πουθενά ότι οι δράσεις αυτές μπορούν να πετύχουν αυτόν τον στόχο.
Οι αναφερόμενες δράσεις αφορούν κυρίως δημοτικές καταναλώσεις και είναι τόσο φτωχές, που βάσει της ανάλυσης είναι υπεύθυνες μόνο για το 2% των εκπομπών αερίων του θερμοκηπίου της πόλης. Αντί γίνει κάτι για να αναγκαστούν οι μεγάλοι ρυπαντές, ο ιδιωτικός τομέας, να μη ρυπαίνει, αυτοί σιγοντάρονται, και αφήνονται να παρκάρουν τα πούλμαν με τους τουρίστες στο κέντρο και γύρω από την Ακρόπολη. Το ιστορικό κέντρο κατάντησε από χώρος μικτών μη οχλουσών χρήσεων, ένα απέραντο ξενοδοχειακό γκέτο και διασκεδαστήριο, χώρος συνωστισμού και κυκλοφορικής ασφυξίας, όπου ο ιδιωτικός τομέας αναβαθμίζει τις εργασίες και την κερδοφορία του αδιαφορώντας για την ενεργειακή επιβάρυνση στην πόλη.
Β. Οι δράσεις που προτείνονται για την ποιότητα του αέρα στην πόλη δεν μπορούν να τη βελτιώσουν, αφού δεν γίνεται τίποτα αξιοσημείωτο για να μειωθούν οι κύριοι ρυπαντές, τα οχήματα και οι μεγάλες επιχειρήσεις.
Γ. Γίνεται αναφορά στα 15 λεπτά περπάτημα για να φτάσει κάποιος σε χώρους πρασίνου, αλλά πουθενά δεν λέγεται πώς και πού θα εξασφαλισθούν οι χώροι αυτοί σε μια πόλη όπως είναι δομημένη η Αθήνα τώρα. Απλά παρουσιάζεται ένας εντελώς εξωπραγματικός στόχος. Δεν παρουσιάζεται ένα πολεοδομικό σχέδιο βάσει του οποίου θα υλοποιηθεί κάτι τέτοιο. Με τις δράσεις που προτείνονται, στην πράξη δεν πρόκειται ποτέ να πραγματοποιηθεί. Μάλλον η δημοτική αρχή αρκείται στην ελπίδα να αδράξει ψήφους μέσω των πάρκων τσέπης.
Δ. Η Αθήνα είναι η πρωτεύουσα της χώρας, μια μητροπολιτική πόλη, με εκατομμύρια επισκέπτες, ειδικά τους θερινούς μήνες. Είναι μια πόλη στη μέση του λεκανοπεδίου της Αττικής, που επηρεάζεται από τη γενικότερη κατάσταση του και με τη σειρά της την επηρεάζει και η ίδια. Πουθενά δεν βλέπουμε με σαφήνεια τι μπορεί να κάνει η πόλη, βάσει των σημερινών και συγκεκριμένων αρμοδιοτήτων της, ή με ποιους φορείς θα πρέπει ο δήμος να παρέμβει και να συνεργαστεί, για να προστατευθεί η πόλη από την κλιματική αλλαγή. Τέτοια πεδία μπορούν να είναι:
• Οι δημόσιες συγκοινωνίες
• Ο ρυπογόνος και μη ιδιωτικός τομέας. Για παράδειγμα, έχουμε βαρεθεί να αναφερόμαστε με κάθε αφορμή για την κατάσταση των ανεξέλεγκτων δραστηριοτήτων συλλογής-αποθήκευσης-κοπής-επεξεργασίας και διάλυσης διάφορων ρυπογόνων μετάλλων και άλλων υλικών στη περιοχή δυτικά της Ομόνοιας, Ακ. Πλάτωνα-Μαρκόνι-Αγ. Σάββας-Ορφέως, Αγ. Άννης, Σαλαμινίας κ.λπ.). Τι μέτρα προτείνονται για αυτή τη δραστηριότητα; Τι έχει γίνει μέχρι σήμερα;
• Η διαχείριση του νερού, η πυροπροστασία και η ηλεκτροπαραγωγή.
• Η φροντίδα και διαχείριση των ορεινών όγκων, των μεγάλων αλσών και πάρκων.
• Η διαχείριση των ακαθάρτων, των απορριμμάτων κοκ.
Ε. Παρουσιάζονται παλαιότερα και μη επικαιροποιημένα στοιχεία. Για παράδειγμα, παρατηρούμε διαφορετικές κατά κεφαλήν εκπομπές αερίων του θερμοκηπίου και την Αθήνα πάνω από τον ευρωπαϊκό μέσο όρο, ενώ αν κοιτάξουμε σήμερα την ιστοσελίδα του C40, βλέπουμε την Αθήνα κάτω από αυτό. Αφού η πιο πρόσφατη κατάταξη για την πόλη είναι πιο ευνοϊκή, γιατί δεν τη χρησιμοποιείτε;
Στις ίδιες παρουσιάσεις βλέπουμε τις εκπομπές αερίων του θερμοκηπίου της πόλης για το 2018, ενώ σε πολλά σημεία του κειμένου αναφέρεται η καταγραφή των αερίων του θερμοκηπίου για το 2019 και το 2021, όπου η πόλη πήρε τη θέση «Α». Γιατί η δημοτική αρχή δεν δείχνει τις πιο πρόσφατες κατανομές, παρά μόνο του 2018;
Η πόλη είναι μόνιμα απροετοίμαστη για κάθε καιρικό φαινόμενο, βροχές, παγετό ή καύσωνα.
Παρόλο που για δυο συνεχόμενους χειμώνες η πόλη παρέλυσε από το χιόνι, παρόλες τις ραγδαίες βροχοπτώσεις που είχαν αφήσει εγκλωβισμένες πολλές περιοχές, η δημοτική αρχή δεν αναγνωρίζει αυτούς τους κλιματικούς κινδύνους, όπως και τους αντίστοιχους από καύσωνες και αυξημένες βροχοπτώσεις. Όμως, αν θέλουμε η πόλη να προσαρμοστεί στην κλιματική αλλαγή και να προστατευθούν οι κάτοικοι και η λειτουργικότητά της, θα πρέπει να υπάρχει προετοιμασία. Επ’ αυτού παρουσιάζονται κάποιες αποσπασματικές δράσεις για τις βροχοπτώσεις (σελ. 105-107), οι οποίες όμως δεν μπορούν να θωρακίσουν την πόλη.
Παράλληλα, δεν υπάρχει πουθενά μια σοβαρή διατροφική πολιτική, ούτε σοβαρή ανάλυση για τα θέματα αγροδιατροφικών συστημάτων, παρά μόνο κάποιες αναφορές σε ένα ευρωπαϊκό έργο «FUSILLI», που αναφέρεται ότι ξεκίνησε να υλοποιείται στα τέλη του 2021. Πουθενά όμως δεν αναφέρεται ακριβώς τι θα προσφέρει αυτό το έργο στον δήμο.
Ταυτόχρονα δεν υπάρχουν δράσεις σχετικά με την επισιτιστική επισφάλεια που αντιμετωπίζει και κατά πάσα πιθανότητα θα αντιμετωπίσει πιο αυξημένα η Αθήνα, όχι μόνο λόγω της κλιματικής αλλαγής, αλλά και λόγω της απληστίας του κεφαλαίου, την οποία η δημοτική αρχή υπηρετεί με τις πολιτικές της, όπως αυτή ξεδιπλώνεται εντός κι εκτός των συνόρων, με τους πολέμους και τους ανταγωνισμούς στην Ευρώπη, στη Μέση Ανατολή και την Αφρική.
Πρόκειται για ασύντακτα προεκλογικά τερτίπια χωρίς καμία εικόνα για το πόσο κοστίζουν
Το σχέδιο που παρουσιάζεται είναι ένα κείμενο 160 σελίδων επαναλαμβανόμενων πληροφοριών, αρκετές φορές αυτοαναιρούμενων. Πρόκειται για στοιχεία που απλά παρατίθενται. Δεν υπάρχει καμία ουσιαστική ανάλυση τους και καμία διασύνδεση τους με τα ανάλογα συμπεράσματα. Δεν υπάρχει καμία συνοχή στα στοιχεία και κυρίως δεν υπάρχει ουσιαστική λογική σύνδεση τους με τα αναγκαία μέτρα που απαιτούνται, καταμερισμένα σε επίπεδο κεντρικού κράτους, τοπικού (δήμου-περιφέρειας) ή διάφορων άλλων οργανισμών.
Σε κάποιες δράσεις αναφέρεται ενδεικτικός προϋπολογισμός, σε κάποιες άλλες όχι. Όμως συνολικός προϋπολογισμός δεν έχει κατατεθεί πουθενά μέσα στο σχέδιο-πρόταση.
Τέλος, αξίζει να σχολιαστεί ότι πρώτη φορά βλέπουμε ένα σχέδιο δράσης πόλης, με τόσες πολλές φωτογραφίες του δημάρχου. Αναρωτιέται κανείς/μια αν πρόκειται όντως για σχέδιο δράσης για την κλιματική αλλαγή ή για μια προεκλογική μπροσούρα.
Ως Αντικαπιταλιστική Ανατροπή στην Αθήνας διεκδικούμε για μια πραγματική λύση στα ζητήματα περιβάλλοντος, πόλης και χώρου.
Τα τελευταία χρόνια στην Αττική, αλλά και μέσα στα όρια της πόλης μας, όλο και πιο συχνά γινόμαστε μάρτυρες καιρικών φαινομένων που δημιουργούν καταστροφές, αλλά βγάζουν και στη φόρα τα «άπλυτα της πόλης», όπως η ανυπαρξία απαραίτητων ικανών δικτύων και υποδομών. Αντιθέτως στη θέση τους υπάρχουν υποδομές δεκαετιών που δεν ανταποκρίνονται στη σημερινή κατάσταση, αλλά και έλλειψη σχεδιασμού και μέσων, ανθρώπινου δυναμικού κ.λπ..
Για να αντιμετωπισθούν όλα αυτά τα φαινόμενα, αλλά και να αρχίσει μια πορεία εξάλειψης τους, χρειάζεται μια άλλη πολιτική για το περιβάλλον, ριζικά αντίθετη από αυτή που υιοθετείται από κεντρικό κράτος, την περιφέρεια και τον δήμο.
Από την πλευρά μας, θεωρούμε ότι στοιχείο ενός οποιουδήποτε σχεδίου προγράμματος, μικρού ή μεγάλου, τοπικού, εθνικού, ή ευρωπαϊκού, που επιδιώκει την ουσιαστική αντιμετώπιση της κατάστασης με τις μεγάλες αλλαγές που έχουν επέλθει, δεν μπορεί να είναι απλά η προσθήκη κάποιων ασύνδετων μέτρων. Αντιθέτως μια πολιτική για το περιβάλλον οφείλει να αποτελεί συστατικό στοιχείο ενός συνολικού σχεδίου ανατροπής του συστήματος που δημιουργεί την περιβαλλοντική καταστροφή και την κλιματική αλλαγή. Ένα σχέδιο το οποίο θα πρέπει να γίνει υπόθεση των εργαζόμενων, του λαού, της νεολαίας και των κινημάτων τους.
Οι διαστάσεις που έχουν πάρει σήμερα η περιβαλλοντική αλλά και η πρόσφατη υγειονομική κρίση, μας αναγκάζουν να επανακαθορίσουμε τις σχέσεις ανθρώπου και φύσης μακριά από τα σαθρά σχέδια δήθεν «πανανθρώπινων» λύσεων που μας παρουσιάζει το κυρίαρχο οικονομικό-κοινωνικό σύστημα του καπιταλισμού. Αντιθέτως είναι αναγκαία μια νέα σχέση ανθρώπου-φύσης. Μια σχέση που θα προσεγγιστεί μόνο από ένα πολιτικό πρόγραμμα, στόχος και προϋπόθεση του οποίο θα είναι η συνολική ανατροπή αυτού του κοινωνικού συστήματος που συνθλίβει ζωές και καταστρέφει ανεπίστρεπτα τη φύση. Αν δεν έχουμε αυτό το κάδρο, η εικόνα θα είναι πάντα μισή.
Στις μέρες μας, η υγειονομική κρίση λόγω του COVID-19 ανέδειξε, πέραν των άλλων, το πλαίσιο στο οποίο αναπτύσσεται και η οικολογική αλλαγή, ως αποτέλεσμα ενός βάρβαρου καπιταλισμού που αναζητά συνεχώς νέα κερδοφορία σε βάρος της φύσης και του ανθρώπου. Οι κανόνες της ελεύθερης αγοράς είναι αυτοί που ρυθμίζουν τα πάντα. Η ατομική ιδιοκτησία στα μέσα παραγωγής και το αέναο κυνήγι αύξησης των κερδών ορίζουν ότι το μόνο κίνητρο για ανάπτυξη της οικονομίας και κάθε παραγωγικής διαδικασίας είναι το ατομικό κέρδος. Σε αυτό ορκίζονται από το πρωί μέχρι το βράδυ η άρχουσα τάξη και οι πολιτικοί της εκφραστές, μεταξύ των οποίων και η σημερινή δημοτική αρχή. Αυτό έχουν σαν θεό και αυτό υπηρετούν με τις πολιτικές τους.
Ως Αντικαπιταλιστική Ανατροπή στην Αθήνα δεν συναινούμε, ούτε στηρίζουμε τα διάφορα επιμέρους σχέδια περί αναπλάσεων και εξευγενισμού της Αθήνας, που η δημοτική αρχή κομπάζει ότι έχουν σοβαρό περιβαλλοντικό αποτύπωμα, άλλα μόνη επιδίωξη των οποίων είναι η προσέλκυση νέων κεφαλαίων.
Αντιστεκόμαστε σε οποιαδήποτε αντίληψη αξιοποίησης του φυσικού περιβάλλοντος (άλση-πάρκα-ορεινοί όγκοι) για νέες κερδοφόρες επενδύσεις που θα φέρουν πλούτο στο κεφάλαιο.
Υποστηρίζουμε μια άλλου τύπου κοινωνική ανάπτυξη που δεν θα μετριέται μόνο με την αύξηση οικονομικών δεικτών, αλλά κυρίως με την ανάπτυξη ενός διαφορετικού κοινωνικού πολιτισμού. Ενός πολιτισμού που θα υπηρετεί ολόπλευρα τον άνθρωπο, το περιβάλλον, τις ανάγκες και την ισορροπία μεταξύ τους, αντιμετωπίζοντάς τα ως ένα αδιαίρετο σύνολο. Η δυνατότητα αρμονικής συνύπαρξης του ανθρώπου με το φυσικό του περιβάλλον υπάρχει στο σήμερα, αφού υπάρχει η επιστημονική γνώση και οι τεχνικές για να σχεδιαστεί η παραγωγή όλων των αναγκαίων αγαθών με γνώμονα τον πλήρη σεβασμό προς τα οικοσυστήματα.
Το συγκεκριμένο σχέδιο, που κατ’ επιταγή της ΕΕ και της κυβέρνησης κατατέθηκε στο δημοτικό συμβούλιο για ψήφιση, δεν έχει καμία μα καμία σχέση με μια προσπάθεια μείωσης των επιβλαβών συνεπειών που ζουν και οι Αθηναίοι/ες λόγω της ραγδαίας επιδείνωσης της κλιματικής αλλαγής. Αυτό που λείπει σήμερα είναι η εμπέδωση μιας νέας βάσης στη σχέση ανθρώπου-φύσης, με το ξεπέρασμα του ανταγωνιστικού χαρακτήρα που επιβάλλεται μεταξύ τους. Κάτι που θα επιτευχθεί αποκλειστικά μέσω του οριστικού ξεπεράσματος του εκμεταλλευτικού καπιταλιστικού συστήματος.
Γραφεία Αιόλου 47, 3ος όρ., τηλ. 2103248892
Δημοτικός σύμβουλος: Κεφαλληνός Παναγιώτης, τηλ. 6934511133
Ομάδα συλλογικής εκπροσώπησης:
Ρέππα Ντίνα, Ρίζος Μιχάλης, Μάτσα Κατερίνα,
